Superwizja w pracy socjalnej

obowiązkowe

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (20 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 10 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

TREŚCI PROGRAMOWE

1. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy socjalnej?

1.1. Przegląd znaczeń pojęcia superwizji.

1.2. Definiowanie superwizji pracy socjalnej.

1.3. Początki rozwoju superwizji pracy socjalnej.

1.4. Europejski kontekst rozwoju superwizji.

1.5. Stan superwizji pracy socjalnej w Polsce.

1.6. Korzyści płynące z superwizji.

1.7. Podobieństwa superwizji do pracy socjalnej.

1.8. Superwizja jako ochrona pracownika socjalnego przed stresem i wypaleniem zawodowym.

2. Rozwiązywanie problemów jako proces i podstawowa umiejętność w superwizji.

2.1. Problemy i sytuacje problemowe.

2.2. Procedura rozwiązywania problemów.

2.3. Heurystyki rozwiązywania problemów.

3. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji.

4. Typy konfliktów i ich rozwiązywanie w relacjach superwizyjnych.

5. Kwestie etyczne w superwizji.

6. Warunki organizacji superwizji w placówce pomocy społecznej – sesja superwizyjna.

7. Prawne regulacje prowadzenia superwizji pracy socjalnej w Polsce.

Literatura:

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Henzler M., Doświadczenia z superwizji. Proces wsparcia i rozwoju, w: B. Skrzypczak, B. Bąbska (red.), (2011), Aktywizacja czy integracja?, CAL, Warszawa 2011

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

Wiedza

Student/-ka rozumie kulturowe uwarunkowania procesów porozumiewania się interpersonalnego jako podstawy pracy socjalnej.

Posiada wiedzę na temat psychoedukacyjnych problemów występujących w praktyce pracy socjalnej.

Wie, na czym polega superwizja jako metoda ochrony pracownika socjalnego przed stresem i wypaleniem zawodowym.

Wie, jakie funkcje może realizować superwizja w pracy socjalnej.

Umiejętności

Student/-ka potrafi rozpoznać potrzebę skorzystania z superwizji u siebie oraz u kolegów.

Kompetencje społeczne

Student/-ka jest krytyczny/-a wobec swojego funkcjonowania w zawodzie i otwarty na korzystanie z superwizji.

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (20 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 10 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

WYKŁAD:

Treści programowe:

I. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych?

1.1. Ewolucja zakresu znaczeniowego pojęcia „superwizja”

1.2. Europejski kontekst rozwoju superwizji

1.3. Rozwój superwizji w Polsce

1.4. Modele i typy superwizji

II. Koncepcje superwizji w zawodach pomocowych

2.1. Superwizja – metoda zarządzania czy profesjonalnego rozwoju pracowników?

2.2. Menedżeryzm a profesjonalizm w świadczeniu usług socjalnych

2.3. Superwizja jako kierowanie zmianą i rozwojem organizacji

2.4. Superwizja w rozwiązywaniu konfliktów

2.5. Superwizja wobec stresu i wypalenia zawodowego

III. Superwizja w pracy socjalnej: praktyka, trening i wsparcie

IV. Teoretyczne podstawy superwizji – koncepcje, modele, rodzaje i formy

4.1. Wokół koncepcji superwizji

4.2. Superwizja w życiu zawodowym: różne poziomu procesu

4.3. Modele i orientacje:

4.3.1. Funkcjonalne typy superwizji

4.3.2. Różne modele superwizji

4.3.3. Modele scenariuszowe

4.3.4. Superwizja kliniczna

4.4. Systemowe spojrzenie na superwizję

V. Problemy zawodowe w obszarze superwizji

5.1. Heurystyki i procedura rozwiązywania problemów

5.2. Rozwiązywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

5.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

5.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce

VIII. W stronę standardów superwizji

WARSZTATY:

I. Wprowadzenie do pracy superwizora.

1.1. Umiejętności pracownika socjalnego w kontekście pracy socjalnej

1.2. Samoświadomość jako podstawa analizy pracy pracownika socjalnego w obszarze superwizji.

II. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji

2.1. Definicja pojęcia

2.2. Cztery kategorie trudności w porozumiewaniu się

2.3. Komunikacja asymetryczna jako katalizator czterech kategorii trudności w porozumiewaniu się

III. Style relacji

3.1. Fundamenty relacji

3.2. Dawanie i uzyskiwanie informacji zwrotnej

3.3. Praca z procesami nieświadomymi

IV. Konflikt i jego rozwiązanie w relacjach superwizyjnych

4.1. Pojęcie znaczeniowe „konfliktu”

4.2. Typy konfliktów

4.3. Mocne i słabe strony konfliktu

4.4. Superwizja w sytuacjach konfliktowych

V. Rozwiazywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

6.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

6.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Formy organizacji superwizji

7.1. Sesja superwizyjna

7.2. Elementy procesu superwizyjnego

VIII. Prowadzenie sesji superwizyjnej

Literatura:

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Henzler M., Doświadczenia z superwizji. Proces wsparcia i rozwoju, w: B. Skrzypczak, B. Bąbska (red.), (2011), Aktywizacja czy integracja?, CAL, Warszawa 2011

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład monograficzny, problemowy, pokaz;

Ćwiczenia: dyskusja, metody aktywizujące studenta (praca w grupach); praca indywidualna;

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

godziny kontaktowe - 30 godzin (15 godzin wykład; 15 godzin ćwiczenia)

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godzin

praca w grupach - 10 godzin

przygotowanie zadania – 10 godzin

Punkty ECTS - 3

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (20 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 10 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

WYKŁAD:

Treści programowe:

I. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych?

1.1. Ewolucja zakresu znaczeniowego pojęcia „superwizja”

1.2. Europejski kontekst rozwoju superwizji

1.3. Rozwój superwizji w Polsce

1.4. Modele i typy superwizji

II. Koncepcje superwizji w zawodach pomocowych

2.1. Superwizja – metoda zarządzania czy profesjonalnego rozwoju pracowników?

2.2. Menedżeryzm a profesjonalizm w świadczeniu usług socjalnych

2.3. Superwizja jako kierowanie zmianą i rozwojem organizacji

2.4. Superwizja w rozwiązywaniu konfliktów

2.5. Superwizja wobec stresu i wypalenia zawodowego

III. Superwizja w pracy socjalnej: praktyka, trening i wsparcie

IV. Teoretyczne podstawy superwizji – koncepcje, modele, rodzaje i formy

4.1. Wokół koncepcji superwizji

4.2. Superwizja w życiu zawodowym: różne poziomu procesu

4.3. Modele i orientacje:

4.3.1. Funkcjonalne typy superwizji

4.3.2. Różne modele superwizji

4.3.3. Modele scenariuszowe

4.3.4. Superwizja kliniczna

4.4. Systemowe spojrzenie na superwizję

V. Problemy zawodowe w obszarze superwizji

5.1. Heurystyki i procedura rozwiązywania problemów

5.2. Rozwiązywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

5.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

5.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce

VIII. W stronę standardów superwizji

WARSZTATY:

I. Wprowadzenie do pracy superwizora.

1.1. Umiejętności pracownika socjalnego w kontekście pracy socjalnej

1.2. Samoświadomość jako podstawa analizy pracy pracownika socjalnego w obszarze superwizji.

II. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji

2.1. Definicja pojęcia

2.2. Cztery kategorie trudności w porozumiewaniu się

2.3. Komunikacja asymetryczna jako katalizator czterech kategorii trudności w porozumiewaniu się

III. Style relacji

3.1. Fundamenty relacji

3.2. Dawanie i uzyskiwanie informacji zwrotnej

3.3. Praca z procesami nieświadomymi

IV. Analiza transakcyjna

V. Informacja zwrotna

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

6.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

6.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Formy organizacji superwizji

7.1. Sesja superwizyjna

7.2. Elementy procesu superwizyjnego

VIII. Prowadzenie sesji superwizyjnej. GROW w superwizji indywidualnej.

Literatura:

Berne E. W co grają ludzie, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład monograficzny, problemowy, pokaz;

Ćwiczenia: dyskusja, metody aktywizujące studenta (praca w grupach); praca indywidualna;

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

godziny kontaktowe - 30 godzin (15 godzin wykład; 15 godzin ćwiczenia)

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godzin

praca w grupach - 10 godzin

przygotowanie zadania – 10 godzin

Punkty ECTS - 3

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;