Superwizja w pracy socjalnej

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (20 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 10 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

WYKŁAD:

Treści programowe:

I. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych?

1.1. Ewolucja zakresu znaczeniowego pojęcia „superwizja”

1.2. Europejski kontekst rozwoju superwizji

1.3. Rozwój superwizji w Polsce

1.4. Modele i typy superwizji

II. Koncepcje superwizji w zawodach pomocowych

2.1. Superwizja – metoda zarządzania czy profesjonalnego rozwoju pracowników?

2.2. Menedżeryzm a profesjonalizm w świadczeniu usług socjalnych

2.3. Superwizja jako kierowanie zmianą i rozwojem organizacji

2.4. Superwizja w rozwiązywaniu konfliktów

2.5. Superwizja wobec stresu i wypalenia zawodowego

III. Superwizja w pracy socjalnej: praktyka, trening i wsparcie

IV. Teoretyczne podstawy superwizji – koncepcje, modele, rodzaje i formy

4.1. Wokół koncepcji superwizji

4.2. Superwizja w życiu zawodowym: różne poziomu procesu

4.3. Modele i orientacje:

4.3.1. Funkcjonalne typy superwizji

4.3.2. Różne modele superwizji

4.3.3. Modele scenariuszowe

4.3.4. Superwizja kliniczna

4.4. Systemowe spojrzenie na superwizję

V. Problemy zawodowe w obszarze superwizji

5.1. Heurystyki i procedura rozwiązywania problemów

5.2. Rozwiązywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

5.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

5.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce

VIII. W stronę standardów superwizji

WARSZTATY:

I. Wprowadzenie do pracy superwizora.

1.1. Umiejętności pracownika socjalnego w kontekście pracy socjalnej

1.2. Samoświadomość jako podstawa analizy pracy pracownika socjalnego w obszarze superwizji.

II. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji

2.1. Definicja pojęcia

2.2. Cztery kategorie trudności w porozumiewaniu się

2.3. Komunikacja asymetryczna jako katalizator czterech kategorii trudności w porozumiewaniu się

III. Style relacji

3.1. Fundamenty relacji

3.2. Dawanie i uzyskiwanie informacji zwrotnej

3.3. Praca z procesami nieświadomymi

IV. Konflikt i jego rozwiązanie w relacjach superwizyjnych

4.1. Pojęcie znaczeniowe „konfliktu”

4.2. Typy konfliktów

4.3. Mocne i słabe strony konfliktu

4.4. Superwizja w sytuacjach konfliktowych

V. Rozwiazywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

6.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

6.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Formy organizacji superwizji

7.1. Sesja superwizyjna

7.2. Elementy procesu superwizyjnego

VIII. Prowadzenie sesji superwizyjnej

Literatura:

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Henzler M., Doświadczenia z superwizji. Proces wsparcia i rozwoju, w: B. Skrzypczak, B. Bąbska (red.), (2011), Aktywizacja czy integracja?, CAL, Warszawa 2011

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład monograficzny, problemowy, pokaz;

Ćwiczenia: dyskusja, metody aktywizujące studenta (praca w grupach); praca indywidualna;

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

godziny kontaktowe - 30 godzin (15 godzin wykład; 15 godzin ćwiczenia)

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godzin

praca w grupach - 10 godzin

przygotowanie zadania – 10 godzin

Punkty ECTS - 3

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (15 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 5 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

WYKŁAD:

Treści programowe:

I. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych?

1.1. Ewolucja zakresu znaczeniowego pojęcia „superwizja”

1.2. Europejski kontekst rozwoju superwizji

1.3. Rozwój superwizji w Polsce

1.4. Modele i typy superwizji

II. Koncepcje superwizji w zawodach pomocowych

2.1. Superwizja – metoda zarządzania czy profesjonalnego rozwoju pracowników?

2.2. Menedżeryzm a profesjonalizm w świadczeniu usług socjalnych

2.3. Superwizja jako kierowanie zmianą i rozwojem organizacji

2.4. Superwizja w rozwiązywaniu konfliktów

2.5. Superwizja wobec stresu i wypalenia zawodowego

III. Superwizja w pracy socjalnej: praktyka, trening i wsparcie

IV. Teoretyczne podstawy superwizji – koncepcje, modele, rodzaje i formy

4.1. Wokół koncepcji superwizji

4.2. Superwizja w życiu zawodowym: różne poziomu procesu

4.3. Modele i orientacje:

4.3.1. Funkcjonalne typy superwizji

4.3.2. Różne modele superwizji

4.3.3. Modele scenariuszowe

4.3.4. Superwizja kliniczna

4.4. Systemowe spojrzenie na superwizję

V. Problemy zawodowe w obszarze superwizji

5.1. Heurystyki i procedura rozwiązywania problemów

5.2. Rozwiązywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

5.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

5.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce

VIII. W stronę standardów superwizji

WARSZTATY:

I. Wprowadzenie do pracy superwizora.

1.1. Umiejętności pracownika socjalnego w kontekście pracy socjalnej

1.2. Samoświadomość jako podstawa analizy pracy pracownika socjalnego w obszarze superwizji.

II. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji

2.1. Definicja pojęcia

2.2. Cztery kategorie trudności w porozumiewaniu się

2.3. Komunikacja asymetryczna jako katalizator czterech kategorii trudności w porozumiewaniu się

III. Style relacji

3.1. Fundamenty relacji

3.2. Dawanie i uzyskiwanie informacji zwrotnej

3.3. Praca z procesami nieświadomymi

IV. Analiza transakcyjna

V. Informacja zwrotna

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

6.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

6.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Formy organizacji superwizji

7.1. Sesja superwizyjna

7.2. Elementy procesu superwizyjnego

VIII. Prowadzenie sesji superwizyjnej. GROW w superwizji indywidualnej.

Literatura:

Berne E. W co grają ludzie, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład monograficzny, problemowy, pokaz;

Ćwiczenia: dyskusja, metody aktywizujące studenta (praca w grupach); praca indywidualna;

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

godziny kontaktowe - 30 godzin (15 godzin wykład; 15 godzin ćwiczenia)

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godzin

praca w grupach - 10 godzin

przygotowanie zadania – 10 godzin

Punkty ECTS - 3

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Wiedza: dyskusje moderowane, pisemne kolokwium sprawdzające wiedzę (15 pytań, w tym 10 pytań zamkniętych i 5 pytań otwartych);

Umiejętności: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

Kompetencje: aktywizujące formy pracy na zajęciach (burze mózgów, wykonywanie zadań w małych grupach 2-3 osobowych w trakcie zajęć;

praca indywidualna - pogłębienie samoświadomości);

WYKŁAD:

I. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych?

1.1. Ewolucja zakresu znaczeniowego pojęcia „superwizja”

1.2. Europejski kontekst rozwoju superwizji

1.3. Superwizja w pracy socjalnej (początki rozwoju superwizji pracy socjalnej, stan superwizji pracy socjalnej w Polsce)

1.4. Cechy superwizji

1.5. Modele i typy superwizji

1.6. Cele i przedmiot superwizji w zawodach pomocowych

II. Koncepcje superwizji w zawodach pomocowych

2.1. Superwizja – metoda zarządzania czy profesjonalnego rozwoju pracowników?

2.2. Superwizja jako kierowanie zmianą i rozwojem organizacji

2.3. Superwizja w rozwiązywaniu konfliktów

2.4. Superwizja wobec stresu i wypalenia zawodowego

III. Superwizja w pracy socjalnej: praktyka, trening i wsparcie

3.1. System instytucjonalny

3.2. System pracy socjalnej

3.3. Superwizja: natura, praktyka i trening

3.4. Charakterystyka i profil superwizorów

IV. Teoretyczne podstawy superwizji – koncepcje, modele, rodzaje i formy

4.1. Wokół koncepcji superwizji

4.2. Superwizja w życiu zawodowym: różne poziomu procesu

4.3. Modele i orientacje:

4.4. Systemowe spojrzenie na superwizję

V. Problem w obszarze superwizji

5.1. Co to jest problem?

5.2. Heurystyki i procedura rozwiązywania problemów

5.3. Rozwiazywanie problemów w procesie superwizji

VI. Wprowadzenie do etyki superwizyjnej

5.1. Obszar etyczny superwizja: kontraktowanie, legalność, potrzeby zaangażowanych stron

5.2. Dylematy etyczne w superwizji.

VII. Formy organizacji superwizji

6.1. Sesja superwizyjna

6.2. Elementy procesu superwizyjnego

6.3. Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce

6.4. W stronę standardów superwizji

ĆWICZENIA

I. Wprowadzenie do pracy superwizora.

1.1. Budowanie relacji

1.2. Kontrakt superwizyjny

1.3. Superwizja jako usługa pośrednia służąca klientowi.

II. Trudności w budowaniu relacji

2.1. Co myślę o sobie.

2.2. Co myślę o innych.

2.3. Podtrzymanie relacji.

III. Superwizja w obszarze metodycznym w zawodzie pracownika socjalnego.

IV. Superwizja w obszarze relacji w zawodzie pracownika socjalnego.

V. Superwizja w obszarze etyki w zawodzie pracownika socjalnego.

VI. Superwizja jako technika rozwiązywania konfliktu.

VII. Formy organizacji superwizji

7.1. Sesja superwizyjna

7.2. Elementy procesu superwizyjnego

Literatura:

Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jorge J., (2014), Superwizja jako instrument rozwoju zawodowego w służbach społecznych, MCPS, Warszawa 2014,

Łuczyńska M., Olech A., (2013), Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. https://docplayer.pl/2668129-Wprowadzenie-do-superwizji-pracy-socjalnej-marta-luczynska-anna-olech.html

Szmagalski J. (red.), (2011) Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, Warszawa, IRSS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Gilbert M. C., Evans K., (2004), Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004.

Goldsmith J., Clone K., (2001), Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001.

Henderson P., Holloway J., Millar A., (2014), Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Wydawnictwo CRZL, Warszawa 2014.; file:///C:/Users/KATARZ~1/AppData/Local/Temp/28_Superwizja.pdf

Mańkowska B., (2020), Superwizja. Jak chronić się przed wypaleniem zawodowym i utratą zdrowia, Wydawnictwo Wolwers Kluwer, Warszawa 2020.

Leśniak-Berek E., (2015), Superwizja szansą na poprawę wizerunku pracowników socjalnych, (w:) J. Krzyszkowski (red.), Praca socjalna w poszukiwaniu tożsamości, Wydawnictwo APS, Warszawa 2015.

Stewart J. (red.) (2014), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2014.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład monograficzny, problemowy, pokaz;

Ćwiczenia: dyskusja, metody aktywizujące studenta (praca w grupach); praca indywidualna;

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

godziny kontaktowe - 30 godzin (15 godzin wykład; 15 godzin ćwiczenia)

przygotowanie do zajęć, lektury - 25 godzin

praca w grupach - 10 godzin

przygotowanie zadania – 10 godzin

Punkty ECTS - 3

ZALICZENIE: zaliczenie z oceną, na którą składają się pozytywna ocena z testu zaliczeniowego z wykładów oraz ocena za aktywność na zajęciach.

Na ćwiczeniach ocenie podlega: frekwencja, aktywność, przygotowanie i wykonanie zadań pogłębiających samoświadomość studenta;