Metody terapii dyrektywnej osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

- kolokwium pisemne z treści realizowanych w trakcie wykładów,

- przygotowanie prac cząstkowych w trakcie ćwiczeń,

- obecność i aktywność w trakcie ćwiczeń, udział w prowadzonej dyskusji i ćwiczeniach.

1.Wprowadzenie w zagadnienia terapii dyrektywnej osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Metody psychologiczno-pedagogiczne stosowane w terapii autyzmu, a praktyka oparta na dowodach (evidence base practice).

2.Pogram TEACCH - (ang. Treatment and education of autistic and related communication handicapped children) – kompleksowy program terapii i edukacji dzieci z autyzmem oraz dzieci z zaburzeniami w komunikacji.

3. Stosowana Analiza Zachowania: założenia terapeutyczne; wyjaśnienie terminologii; cele terapii behawioralnej; techniki uczenia nowych zachowań (metoda wyodrębnionych prób, uczenie sytuacyjne, łańcuchy zachowań); dokumentacja procesu terapeutycznego. SAZ w uczeniu nowych umiejętności poznawczych, społeczno-emocjonalnych oraz zachowań komunikacyjnych.

4. Programowanie pracy z dzieckiem; przygotowanie do terapii, organizacja środowiska terapeutycznego; struktura otoczenia.

5.Tudności terapeutyczne w zakresie uczenia nowych zachowań; generalizacja umiejętności.

6. Pany aktywności dla dzieci z autyzmem. Uczenie samodzielności.

8.Włączenie środowiska rodzinnego i terapeutycznego/edukacyjnego w planowanie i przebieg terapii.

Bąbel, P. (2011).Terapia behawioralna zaburzeń rozwoju z perspektywy analizy zachowania. Psychologia rozwojowa, tom 16, nr 3, s. 27– 38. Artykuł w całości do pobrania i przeczytania na stronie www:http://www.ejournals.eu/Psychologia-Rozwojowa/Tom-16-2011/Numer-3-2011/art/540/

Zachowania trudne (część 1): definicja, częstość występowania i etiologia

http://fundacja.krokpokroku.org/newsletter/ newsletter_nr_9_2013.pdf

Zachowania trudne (część 2): ocena funkcjonalna

http://fundacja.krokpokroku.org/newsletter/newsletter_nr_10_2013.pdf

Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej. Gdańsk: GWP. (Rozdział II. Kliniczna charakterystyka autyzmu).

Suchowierska, M. i in. (2014). Terapia behawioralna dzieci z autyzmem. Teoria, badania i praktyka stosowanej analizy zachowania. Gdańsk: GWP.(Rozdział I. Autyzm i stosowana analiza zachowania, s. 19-52).

Kozłowski, J. (2010). Zachowania trudne u osób z zaburzeniami rozwojowymi. W: E. Pisula, D. Danielewicz (red.), Wybrane formy terapii i rehabilitacji osób z autyzmem. Kraków: Impuls.

Kossewska, J. (red.), Kompleksowe wspomaganie uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Sally J. Rogers, Geraldine Dawson, Laurie A. Vismara (2014). Metoda Wczesnego Startu dla dziecka z autyzmem (ESDM) Jak wykorzystywać codzienne aktywności, aby pomóc dzieciom tworzyć więzi, komunikować się i uczyć. Wydawnictwo UJ.

METODY KSZTAŁCENIA:

wykład, metoda ćwiczeniowa, prezentacja, studium przypadku, praca z materiałami źródłowymi.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe - 15 godz. (10 wykładu, 5 ćwiczeń)

Przygotowanie do zajęć - 5 godz.

Przygotowanie do zaliczenia- 10 godz.

Liczba punktów ECTS - 2

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

- kolokwium pisemne z treści realizowanych w trakcie wykładów,

- przygotowanie prac cząstkowych w trakcie ćwiczeń,

- obecność i aktywność w trakcie ćwiczeń, udział w prowadzonej dyskusji i ćwiczeniach.

1. Wprowadzenie w zagadnienia terapii dyrektywnej osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

2. Metody psychologiczno-pedagogiczne stosowane w terapii autyzmu, a praktyka oparta na dowodach (evidence base practice).

3. Stosowana Analiza Zachowania: założenia terapeutyczne; wyjaśnienie terminologii; cele terapii behawioralnej; techniki uczenia nowych zachowań (metoda wyodrębnionych prób, uczenie sytuacyjne, łańcuchy zachowań); dokumentacja procesu terapeutycznego.

4. Programowanie pracy z dzieckiem; przygotowanie do terapii, organizacja środowiska terapeutycznego; struktura otoczenia.

5. Trudności terapeutyczne w zakresie uczenia nowych zachowań; generalizacja umiejętności.

7. Plany aktywności dla dzieci z autyzmem. Uczenie samodzielności.

8. Włączenie środowiska rodzinnego i terapeutycznego/edukacyjnego w planowanie i przebieg terapii.

Bąbel, P. (2011).Terapia behawioralna zaburzeń rozwoju z perspektywy analizy zachowania. Psychologia rozwojowa, tom 16, nr 3, s. 27– 38. Artykuł w całości do pobrania i przeczytania na stronie www:http://www.ejournals.eu/Psychologia-Rozwojowa/Tom-16-2011/Numer-3-2011/art/540/

Zachowania trudne (część 1): definicja, częstość występowania i etiologia

http://fundacja.krokpokroku.org/newsletter/ newsletter_nr_9_2013.pdf

Zachowania trudne (część 2): ocena funkcjonalna

http://fundacja.krokpokroku.org/newsletter/newsletter_nr_10_2013.pdf

Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej. Gdańsk: GWP. (Rozdział II. Kliniczna charakterystyka autyzmu).

Suchowierska, M. i in. (2014). Terapia behawioralna dzieci z autyzmem. Teoria, badania i praktyka stosowanej analizy zachowania. Gdańsk: GWP.(Rozdział I. Autyzm i stosowana analiza zachowania, s. 19-52).

Kozłowski, J. (2010). Zachowania trudne u osób z zaburzeniami rozwojowymi. W: E. Pisula, D. Danielewicz (red.), Wybrane formy terapii i rehabilitacji osób z autyzmem. Kraków: Impuls.

Kossewska, J. (red.), Kompleksowe wspomaganie uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Sally J. Rogers, Geraldine Dawson, Laurie A. Vismara (2014). Metoda Wczesnego Startu dla dziecka z autyzmem (ESDM) Jak wykorzystywać codzienne aktywności, aby pomóc dzieciom tworzyć więzi, komunikować się i uczyć. Wydawnictwo UJ.

METODY KSZTAŁCENIA:

wykład, metoda ćwiczeniowa, prezentacja, studium przypadku, praca z materiałami źródłowymi.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe - 15 godz. (10 wykładu, 5 ćwiczeń)

Przygotowanie do zajęć - 5 godz.

Przygotowanie do zaliczenia- 10 godz.

Liczba punktów ECTS - 2