Podstawy animacji społeczno-kulturowej [10-1S-PAK1] Semestr zimowy 2017/2018
Ćwiczenia, grupa nr 2

1. Wprowadzenie do przedmiotu. Zapoznanie z założeniami i wymaganiami przedmiotowymi. (2h)

2. Istota animacji społeczno-kulturowej. Animacja w przestrzeni edukacyjnej i społecznej - obszary. (2h)

Jedlewska B., Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1999, s. 52-72.

Mencwel A., Przyczyniać się pomału, (w:) G. Godlewski i in. (red.), Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość, Warszawa 2002, s. 13-26.

Bendyk E., Przyszłość już była, innej nie będzie, [w:] R. Pawłowski, Przyszłość. Innej nie będzie, Wydawnictwo Krytyka Polityczna, Warszawa 2015, s. 17-46.



3. Obraz kultury i społeczeństwa jako źródło teorii i praktyki animacyjnej (2h).

Feliksiuk M., Kowalczuk K., Aktywności i doświadczenia Polaków w 2013 roku, CBOS, Warszawa 17/2014.

Gilejko L., Globalizacja a zróżnicowanie społeczne we współczesnym świecie, http://www.instytut.info/images/stories/ksiazki_polecane/17_ksztalcenie_ustawiczne/11-Gilejko.pdf.

Kaczmarek U., Polska rzeczywistość a potrzeba animacji, [w:] Hrycyk K. (red.), Animacja społeczno–kulturalna wobec przemian cywilizacyjnych. Animacja – animator i jego kształcenie, Wyd. Silesia, Wrocław 2000, s. 16-23.



4. Specyfika pracy animacyjnej w perspektywie organizacji czasu wolnego. Podstawy pedagogiczne czasu wolnego. Możliwości podejmowania inicjatyw i warunki ich powodzenia. (2h)

Pięta J., Pedagogika czasu wolnego, Wydawnictwo Frel, Warszawa 2014, s. 7-26, 215-234; http://books.google.pl/books?id=WdztAwAAQBAJ&pg=PA15&lpg=PA15&dq=wsp%C3%B3%C5%82czesne+teorie+czasu+wolnego&source=bl&ots=aEZvTZrX1k&sig=A0MqNNj33XILdxrSfj_ek5fGZBs&hl=pl&sa=X&ei=AE5AVK7gBoXgyQONioGwAg&ved=0CDEQ6AEwAzgK#v=onepage&q=wsp%C3%B3%C5%82czesne%20teorie%20czasu%20wolnego&f=false.

Martyka A., Czas wolny dzieci we współczesnych polskich miastach. Wprowadzenie do poszukiwań optymalnych rozwiązań przestrzennych, w: Czasopismo Techniczne, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, z. 7-A/12, http://suw.biblos.pk.edu.pl/resources/i3/i6/i9/i0/i9/r36909/MartykaA_CzasWolny.pdf.

Stasik A., Czas wolny Polaków, CBOS, Warszawa BS/133/2010.



5. Animacja społeczno-kulturowa wobec potrzeby budowania zaangażowanego społeczeństwa obywatelskiego i rozwoju społeczności lokalnej. (2h)

Łukasiak P., Rokicka P., Zintegrowana animacja społeczna na rzecz dobra wspólnego: społeczności lokalne a społeczności wirtualne, http://www.lokalnepartnerstwa.org.pl/file/fm/BIBLIOTEKA/manuale/Zintegrowana_animacja_spoleczna.pdf.

Czerkawska M., Pytlak W., Mika K. Śliwiński M., Animator skuteczny. Poradnik dla animatorów i tych wszystkich, którzy chcą coś zmienić w lokalnej społeczności, Instytut Spraw Publicznych 2008.



6. Animacja społeczno-kulturowa jako metoda edukacyjna. Warsztat pracy współczesnego animatora/ki – metody i narzędzia w pracy animacyjnej. (4h)

DLA Animacja kultury. Metody - działania – inspiracje, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2009.

Dobiasz M., Przybornik animatora kultury; http://www.ceo.org.pl/sites/default/files/news-files/przybornik_animatora_kultury._lokalne_projekty_tworcze.pdf.

Litwicka P., Metodyka i technika pracy animatora czasu wolnego, Proksenia, Kraków 2013, s. 73-128.

Metody pracy zaczerpnięte z różnych środowisk.

7. Od centrum kultury do korporacji - działania animacyjne w różnych przestrzeniach społecznych. Praca animacyjna środowisku szkolnym – możliwości i wyzwania. (4h)

Do zajęć zostaną wykorzystywane materiały i opracowania przygotowanych w ramach współpracy z instytucjami, w tym zaproponowanie przez studentów.

8. Rola organizacji pozarządowych i instytucji publicznych w inicjowaniu i stymulowaniu pracy animatorów. Działalność różnych podmiotów w perspektywie polityki państwa. Możliwości finansowania inicjatyw animacyjnych. (2h)

Głowacki J. i in. raport: Finansowanie kultury i zarządzanie instytucjami kultury, http://www.kongreskultury.pl/library/File/RaportFinansowanie/finansowanie_streszczenie.pdf

Kieliszewski P., Landsberg P., Poprawski M., Sójka J. (red.), Instytucje kultury w czasach kryzysu, Wydawnictwo Naukowe Boguski 2009, rozdziały 4 i 6.

Lewenstein B., Zasoby lokalne: zarys koncepcji, (w:) P. Gliński, B. Lewenstein, A. Siciński, Samoorganizacja społeczeństwa polskiego: III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się Europie, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2004, s. 281-301.

9. Identyfikacja potrzeb społecznych a podejmowanie działań animacyjnych. Próba identyfikacji potrzeb społecznych w Polsce. (4h)Pielasińska W., Monitoring jako próba aktywizowania środowisk lokalnych; E. Kolbowska, Zakres i warunki realizacji monitoringu środowisk edukacji kulturalnej, (w:) W.Pielasińska (red.), Edukacja kulturalna w środowisku wsi i małego miasta, IK, Warszawa 1997.

Dudkiewicz M., Metodologiczny kontekst badań aktywizujących, w: Animacja Życia Publicznego. Analizy i Rekomendacje, Zeszyty Centrum Badań społeczności i Polityk Lokalnych nr 5/2011 http://www.badaniawdzialaniu.pl/publikacje/animacja-zycia-publicznego/.

10. Wykorzystanie działań animacyjnych w realizacji potrzeb i rozwiązywaniu problemów społecznych (na poziomie jednostkowym i grupowym) – własne projekty. (2h)

Cyboran B., Działalność animacyjna w środowiskach zagrożonych marginalizacją, W: Oświata dorosłych wobec jednostek i grup defaworyzowanych. Ku społecznej spójności, /red. Szarota Zofia/, Wyd. UP, Kraków 2012

Zierkiewicz E. (red.), Tworzyć, zmieniać, aktywizować...Animacja społeczno–kulturalna jako mobilizowanie potencjału indywidualnego i przeciwdziałanie bezradności społecznej, MarMar, Marian Kaczorowski, Wrocław 2006 (fragmenty).

11. Doświadczenie krajów Zachodnich w zakresie animacji społeczno-kulturowej. (2h)

Omówienie inicjatyw animacyjnych podejmowanych w Europie.

12. Animator kultury – kim jest? co robi? czym się interesuje? Możliwości rozwoju warsztatu pracy. Autoanaliza w perspektywie wymagań zawodowych. (2h)

Czarnecka M., Gruca-Bielenda E., Piąte P., Profil animatora, Opracowany przez Stowarzyszenia B4 w Rzeszowie w ramach projektu EQUAL „Partnerstwo na Rzecz Aktywizacji Zawodowej” ANIMATOR; http://www.equal.org.pl/download/produktAttachments/org6490utwor_10._profil_animatora.pdf, s. 5-52.

Skrzypczak B., Profil animatora społecznego, w: Henzler P., Skrzypczak B. (red.), Kim jest animator społeczny, Warszawa 2006; www.platformakultury.pl.

K. Burakowska, O animacji kulturalnej i animatorach. Refleksje praktyka (głos w dyskusji), (w:) J. Żebrowski (red.), Animacja kulturalna i społeczno-wychowawcza w środowiskach lokalnych, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk 2003.



Metody podające: prezentacja.

Metody aktywizujące: dyskusja, burza mózgów, analiza przypadków, gry i zabawy

1. obecność (dopuszczone są 2 nieobecności; w przypadku przekroczenia istnieje obowiązek zaliczenia wszystkich ćwiczeń, w których studentka/student nie uczestniczyli);

2. aktywny udział w ćwiczeniach – zaangażowanie w dyskusję, ćwiczenia indywidualne i grupowe;

3. opracowanie analizy potrzeb określonej grupy społecznej (praca zespołowa);

4. zaprojektowanie działań animacyjnych z uwzględnieniem specyfiki środowiskowej i potrzeb zidentyfikowanych w analizie (ewentualnie dodatkowo realizacja) - praca zespołowa;

5. znajomość przykładowych działań animacyjnych podejmowanych w różnych środowiskach;

6. znajomość podstawowej literatury przedmiotu (podana);

7. przeprowadzenie we współpracy z innymi osobami z grupy akademickiej działania animacyjnego na rzecz społeczności studenckiej i/lub społeczności lokalnej.

gr ćwiczeniowa dla II DZPE/ ASK-EK