Programy wychowawcze w edukacji włączającej

Forma zaliczenia przedmiotu:

Egzamin

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Pytania egzaminacyjne

Prezentacja programu na zajęciach (zespoły 2-3 osobowe)

Wypowiedzi na zajęciach

Wystąpienia w czasie zajęć

Wypowiedzi w czasie dyskusji grupowej

Wykład:

1. Idea i zasady pracy w grupie zróżnicowanej

2. Potrzeba współbycia z innością wg edukacji dialogu

3. Teoretyczne podstawy programów wychowawczych

4. Metodyka konstruowania programów wychowawczych

Ćwiczenia:

1. Możliwości rozwoju umiejętności współbycia u dzieci z niepełnosprawnością i dzieci sprawnych

2.. Zasady tworzenia programów wychowawczych

3. Programy rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne dzieci – przykłady z praktyki

Literatura obowiązkowa

Al-Khamisy, D. Edukacja włączająca edukacją dialogu. 2013, Warszawa, APS

Brzezińska, A. (2000). Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. (wybrane fragmenty)

Dunn, J. (2008). Przyjaźnie dzieci. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Schaffer, R. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty)

Literatura uzupełniająca

Bloomquist, M. L. (2011). Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Kraków: WUJ.

Goldstein, A. P., McGinnis, E. (2001). Skillstreaming. Kształtowanie umiejętności ucznia. Nowe strategie i perspektywy nauczania umiejętności prospołecznych. Warszawa: Fundacja KARAN.

Goldstein, A. P., McGinnis, E. (2001). Skillstreaming. Kształtowanie młodego człowieka. Nowe strategie i perspektywy nauczania umiejętności prospołecznych. Warszawa: Fundacja KARAN.

Harpur, J., Lawror, M., Fitzgerald, M. (2012) Interwencje społeczne dla nastolatków z Zespołem Aspergera. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Herzberg, M. (2012). Pomaganie dzieciom nielubianym przez rówieśników z powodu zachowań antyspołecznych. Warszawa: Parpa Media Wydawnictwo Edukacyjne.

Kazdin, A. E., Weisz, J. R. (red.). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty).

Larson, J. (2012). Najpierw pomyśl. Trening radzenia sobie z gniewem i agresją uczniów szkół ponadpodstawowych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Lipińska-Lokś, J. (2011). Zmiany stosunków między dziećmi pełnosprawnymi i dziećmi z niepełnosprawnością w klasach integracyjnych. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.

Marczak, A. (2006). Program pracy z dzieckiem z objawami nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) w przedszkolu i w szkole. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Odom, S. L., Ostrovsky, M., Peterson, C., Skellenger, A., Spicuzza, R., Chandler, L. K., McEvoy, M. A., Favazza, P. C. (1997). PLAY TIME/ SOCIAL TIME. Jak organizować pracę grupy, żeby uczyć umiejętności społecznych.

Plummer, D. M. (2010). Jak kształtować umiejętności społeczne. Gry i zabawy grupowe dla dzieci od pięciu do jedenastu lat. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Pulchny-Wrona, M., Wolińska-Chlebosz, A. (2009). Jak ćwiczyć społeczne umiejętności komunikacyjne i zwiększać samodzielność u osób z autyzmem. Kraków: wydawnictwo JAK.

Reddy, L. A. (2014). Rozwijanie umiejętności społecznych dziecka. Warszawa: PWN.

Rola, B., Dubińska, B., Piotrowicz, R. (2013). Poznaję i akceptuję siebie i innych. Katowice: wydawnictwo Credo.

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia (5+15h)

Przygotowanie się do zajęć, lektury (10h)

Przygotowanie się do egzaminu (10h)

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji (10h)

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2pkt.

link do przedmiotu:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a0f60a3ce98664066917e27ca291e423a%40thread.tacv2/conversations?groupId=3dcbc22b-76e8-4825-b890-1b69c9bd5ffb&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

Forma zaliczenia przedmiotu:

Egzamin

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Pytania egzaminacyjne

Prezentacja programu na zajęciach (zespoły 2-3 osobowe)

Wypowiedzi na zajęciach

Wystąpienia w czasie zajęć

Wypowiedzi w czasie dyskusji grupowej

Wykład:

1. Idea i zasady pracy w grupie zróżnicowanej

2. Potrzeba współbycia z innością wg edukacji dialogu

3. Teoretyczne podstawy programów wychowawczych

4. Metodyka konstruowania programów wychowawczych

Ćwiczenia:

1. Możliwości rozwoju umiejętności współbycia u dzieci z niepełnosprawnością i dzieci sprawnych

2.. Zasady tworzenia programów wychowawczych

3. Programy rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne dzieci – przykłady z praktyki

Literatura obowiązkowa

Al-Khamisy, D. Edukacja włączająca edukacją dialogu. 2013, Warszawa, APS

Brzezińska, A. (2000). Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. (wybrane fragmenty)

Dunn, J. (2008). Przyjaźnie dzieci. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Schaffer, R. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty)

Literatura uzupełniająca

Bloomquist, M. L. (2011). Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Kraków: WUJ.

Goldstein, A. P., McGinnis, E. (2001). Skillstreaming. Kształtowanie umiejętności ucznia. Nowe strategie i perspektywy nauczania umiejętności prospołecznych. Warszawa: Fundacja KARAN.

Goldstein, A. P., McGinnis, E. (2001). Skillstreaming. Kształtowanie młodego człowieka. Nowe strategie i perspektywy nauczania umiejętności prospołecznych. Warszawa: Fundacja KARAN.

Harpur, J., Lawror, M., Fitzgerald, M. (2012) Interwencje społeczne dla nastolatków z Zespołem Aspergera. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Herzberg, M. (2012). Pomaganie dzieciom nielubianym przez rówieśników z powodu zachowań antyspołecznych. Warszawa: Parpa Media Wydawnictwo Edukacyjne.

Kazdin, A. E., Weisz, J. R. (red.). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty).

Larson, J. (2012). Najpierw pomyśl. Trening radzenia sobie z gniewem i agresją uczniów szkół ponadpodstawowych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Lipińska-Lokś, J. (2011). Zmiany stosunków między dziećmi pełnosprawnymi i dziećmi z niepełnosprawnością w klasach integracyjnych. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.

Marczak, A. (2006). Program pracy z dzieckiem z objawami nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) w przedszkolu i w szkole. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Odom, S. L., Ostrovsky, M., Peterson, C., Skellenger, A., Spicuzza, R., Chandler, L. K., McEvoy, M. A., Favazza, P. C. (1997). PLAY TIME/ SOCIAL TIME. Jak organizować pracę grupy, żeby uczyć umiejętności społecznych.

Plummer, D. M. (2010). Jak kształtować umiejętności społeczne. Gry i zabawy grupowe dla dzieci od pięciu do jedenastu lat. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Pulchny-Wrona, M., Wolińska-Chlebosz, A. (2009). Jak ćwiczyć społeczne umiejętności komunikacyjne i zwiększać samodzielność u osób z autyzmem. Kraków: wydawnictwo JAK.

Reddy, L. A. (2014). Rozwijanie umiejętności społecznych dziecka. Warszawa: PWN.

Rola, B., Dubińska, B., Piotrowicz, R. (2013). Poznaję i akceptuję siebie i innych. Katowice: wydawnictwo Credo.

Zajęcia prowadzone są synchronicznie z planem zajęć. Link do przedmiotu:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a46a29bf00b664f86a06231843ef2d572%40thread.tacv2/conversations?groupId=780b3b09-6b7f-44ce-93e9-3470678922e1&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia (5+15h)

Przygotowanie się do zajęć, lektury (10h)

Przygotowanie się do egzaminu (10h)

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji (10h)

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2pkt.

Forma zaliczenia przedmiotu:

Egzamin

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Wiedza: egzamin końcowy

Umiejętności: ocena prac grupowych wykonanych w trakcie zajęć, obecność na zajęciach, aktywność na zajęciach i przygotowanie do zajęć

Kompetencje społeczne: zaangażowanie studenta w trakcie zajęć

Wykład:

1. Rozwój społeczny i emocjonalny człowieka.

2. Trudności w rozwoju społecznym charakterystyczne dla dzieci z różnymi rodzajami niepełnosprawności.

3. Idea i zasady pracy w grupie zróżnicowanej.

Ćwiczenia:

1. Programy rozwijające umiejętności społeczne dzieci i młodzieży - przegląd dostępnych programów.

2. Analiza wybranych programów rozwijających umiejętności społeczne dzieci i młodzieży.

3. Programy wychowawcze w edukacji szkolnej.

4. Teoretyczne podstawy programów wychowawczych.

5. Zasady konstruowania programów wychowawczych.

6. Analiza wybranych programów wychowawczych.

Literatura obowiązkowa

Al-Khamisy, D. Edukacja włączająca edukacją dialogu. 2013, Warszawa, APS

Brzezińska, A. (2000). Społeczna psychologia rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. (wybrane fragmenty)

Schaffer, R. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty)

Smagorzewska, J., Szumski, G. (2015). Rozwijanie kompetencji społecznych dzieci przedszkolnych. Teoria, metodyka, efekty. Warszawa: PWN

Literatura uzupełniająca

Bloomquist, M. L. (2011). Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Kraków: WUJ.

Harpur, J., Lawror, M., Fitzgerald, M. (2012) Interwencje społeczne dla nastolatków z Zespołem Aspergera. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Herzberg, M. (2012). Pomaganie dzieciom nielubianym przez rówieśników z powodu zachowań antyspołecznych. Warszawa: Parpa Media Wydawnictwo Edukacyjne.

Kazdin, A. E., Weisz, J. R. (red.). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. (wybrane fragmenty).

Larson, J. (2012). Najpierw pomyśl. Trening radzenia sobie z gniewem i agresją uczniów szkół ponadpodstawowych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Lipińska-Lokś, J. (2011). Zmiany stosunków między dziećmi pełnosprawnymi i dziećmi z niepełnosprawnością w klasach integracyjnych. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.

Marczak, A. (2006). Program pracy z dzieckiem z objawami nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) w przedszkolu i w szkole. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Odom, S. L., Ostrovsky, M., Peterson, C., Skellenger, A., Spicuzza, R., Chandler, L. K., McEvoy, M. A., Favazza, P. C. (1997). PLAY TIME/ SOCIAL TIME. Jak organizować pracę grupy, żeby uczyć umiejętności społecznych.

Plummer, D. M. (2010). Jak kształtować umiejętności społeczne. Gry i zabawy grupowe dla dzieci od pięciu do jedenastu lat. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Pulchny-Wrona, M., Wolińska-Chlebosz, A. (2009). Jak ćwiczyć społeczne umiejętności komunikacyjne i zwiększać samodzielność u osób z autyzmem. Kraków: wydawnictwo JAK.

Reddy, L. A. (2014). Rozwijanie umiejętności społecznych dziecka. Warszawa: PWN.

Metody kształcenia: dyskusja, analiza tekstu, praktycznego działania.

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia (5+15h)

Przygotowanie się do zajęć, lektury (10h)

Przygotowanie się do egzaminu (10h)

Przygotowanie prezentacji (10h)

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2pkt.