Diagnoza ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się czytania i pisania (szkoła i poradnia)

przygotowanie własnych prób do diagnozy pedagogicznej na terenie szkoły (praca w zespołach 3-osobowych)

kolokwium końcowe (pytania otwarte i zamknięte)

- Kryteria diagnostyczne specyficznych trudności w uczeniu się według ICD-10 oraz DSM-V.

- Wyznaczanie kierunków działań diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Etapy diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania.

- Wywiad jako element diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Diagnoza dysleksji rozwojowej – metod, technik i narzędzi badawczych (wywiad z rodzicami/opiekunami dziecka pod kątem występowania symptomów specyficznych trudności w uczeniu się, obserwacja dziecka podczas przeprowadzania diagnozy, analiza wytworów dziecka pod kątem występowania błędów charakterystycznych dla zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych, wykorzystywane w diagnozie specyficznych trudności w uczeniu się oraz ich przyczyn próby zawarte w standaryzowanych i niestandaryzowanych narzędziach do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się).

- Omówienie wybranych narzędzi stosowanych w pedagogicznym postępowaniu diagnostycznym trudności w czytaniu i pisaniu prowadzonym na terenie szkoły.

- Omówienie wybranych narzędzi do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się stosowanych podczas diagnozy w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

- Przebieg działań post-diagnostycznych.

OBOWIĄZKOWA:

1. Bogdanowicz M. (2005). Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk: Harmonia.

2. Górniewicz E. (2001). Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Wyd. A. Marszałek.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.) (2009). Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy. Gdańsk: HARMONIA.

4. Krasowicz-Kupis, G (2019). Nowa psychologia dysleksji. Warszawa: PWN.

5. Mickiewicz, J. (2001). Materiały do diagnozy pedagogicznej umiejętności pisania i czytania uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum. Toruń: TNOiK.

narzędzia diagnostyczne

UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Bogdanowicz M. (2000). Integracja percepcyjno-motoryczna. Teoria- diagnoza- terapia. Warszawa: CMPPP.

2. Bogdanowicz M. i in. (2008). Diagnoza dysleksji u uczniów klasy III szkoły podstawowej. Warszawa: PTP.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.). (2006). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: GWP.

4. Domagała, A., Mirecka, U. (2010). Grafomotoryka u dzieci w wieku 7-13 lat. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

5. Krasowicz-Kupis G. (2008). Psychologia dysleksji. Warszawa: PWN

6. Pietras I. (2008). Dysortografia – uwarunkowania psychologiczne. Gdańsk: GWP.

7. Reid G., Wearmouth J. (2008). Dysleksja. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP.

Metody kształcenia:

wykład problemowy, dyskusja, metoda sytuacyjna, działania praktyczne

Nakład pracy studenta:

Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 45

Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15

Przygotowanie się do egzaminu - 20

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji - 10

Inne formy -

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4

Sposoby pomiaru efektów kształcenia:

- pisemna interpretacja wyników diagnozy przeprowadzonej z wykorzystaniem jednego z omówionych narzędzi,

- opracowanie wywiadu (pod kątem specyficznych trudności w uczeniu się) z rodzicami dziecka,

- ocena aktywności studenta podczas zajęć - obserwacja,

- odpowiedź ustna.

- Kryteria diagnostyczne specyficznych trudności w uczeniu się według ICD oraz DSM.

- Wyznaczanie kierunków działań diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Etapy diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania.

- Wywiad jako element diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Diagnoza dysleksji rozwojowej – metod, technik i narzędzi badawczych (wywiad z rodzicami/opiekunami dziecka pod kątem występowania symptomów specyficznych trudności w uczeniu się, obserwacja dziecka podczas przeprowadzania diagnozy, analiza wytworów dziecka pod kątem występowania błędów charakterystycznych dla zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych, wykorzystywane w diagnozie specyficznych trudności w uczeniu się oraz ich przyczyn próby zawarte w standaryzowanych i niestandaryzowanych narzędziach do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się).

- Omówienie wybranych narzędzi stosowanych w pedagogicznym postępowaniu diagnostycznym trudności w czytaniu i pisaniu prowadzonym na terenie szkoły.

- Omówienie wybranych narzędzi do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się stosowanych podczas diagnozy w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

- Przebieg działań post-diagnostycznych.

OBOWIĄZKOWA:

1. Bogdanowicz M. (2005). Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk: Harmonia.

2. Górniewicz E. (2001). Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Wyd. A. Marszałek.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.) (2009). Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy. Gdańsk: HARMONIA.

4. Krasowicz-Kupis, G (2019). Nowa psychologia dysleksji. Warszawa: PWN.

5. Mickiewicz, J. (2001). Materiały do diagnozy pedagogicznej umiejętności pisania i czytania uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum. Toruń: TNOiK.

narzędzia diagnostyczne

UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Bogdanowicz M. (2000). Integracja percepcyjno-motoryczna. Teoria- diagnoza- terapia. Warszawa: CMPPP.

2. Bogdanowicz M. i in. (2008). Diagnoza dysleksji u uczniów klasy III szkoły podstawowej. Warszawa: PTP.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.). (2006). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: GWP.

4. Domagała, A., Mirecka, U. (2010). Grafomotoryka u dzieci w wieku 7-13 lat. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

5. Krasowicz-Kupis G. (2008). Psychologia dysleksji. Warszawa: PWN

6. Pietras I. (2008). Dysortografia – uwarunkowania psychologiczne. Gdańsk: GWP.

7. Reid G., Wearmouth J. (2008). Dysleksja. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP.

Metody kształcenia:

wykład problemowy, dyskusja, metoda sytuacyjna, działania praktyczne

Nakład pracy studenta:

Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 30

Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15

Przygotowanie się do egzaminu - 30

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji - 10

Inne formy -

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4

przygotowanie własnych prób do diagnozy pedagogicznej na terenie szkoły (praca w zespołach 3-osobowych)

kolokwium końcowe (pytania otwarte i zamknięte)

- Kryteria diagnostyczne specyficznych trudności w uczeniu się według ICD-10 oraz DSM-V.

- Wyznaczanie kierunków działań diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Etapy diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania.

- Wywiad jako element diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.

- Diagnoza dysleksji rozwojowej – metody, techniki i narzędzia badawczych (wywiad z rodzicami/opiekunami dziecka pod kątem występowania symptomów specyficznych trudności w uczeniu się, obserwacja dziecka podczas przeprowadzania diagnozy, analiza wytworów dziecka pod kątem występowania błędów charakterystycznych dla zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych, wykorzystywane w diagnozie specyficznych trudności w uczeniu się oraz ich przyczyn próby zawarte w standaryzowanych i niestandaryzowanych narzędziach do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się).

- Omówienie wybranych narzędzi stosowanych w pedagogicznym postępowaniu diagnostycznym trudności w czytaniu i pisaniu prowadzonym na terenie szkoły.

- Omówienie wybranych narzędzi do diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się stosowanych podczas diagnozy w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

- Przebieg działań post-diagnostycznych.

OBOWIĄZKOWA:

1. Bogdanowicz M. (2005). Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk: Harmonia.

2. Górniewicz E. (2001). Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Wyd. A. Marszałek.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.) (2009). Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy. Gdańsk: HARMONIA.

4. Krasowicz-Kupis, G (2019). Nowa psychologia dysleksji. Warszawa: PWN.

5. Mickiewicz, J. (2001). Materiały do diagnozy pedagogicznej umiejętności pisania i czytania uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum. Toruń: TNOiK.

narzędzia diagnostyczne

UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Bogdanowicz M. (2000). Integracja percepcyjno-motoryczna. Teoria- diagnoza- terapia. Warszawa: CMPPP.

2. Bogdanowicz M. i in. (2008). Diagnoza dysleksji u uczniów klasy III szkoły podstawowej. Warszawa: PTP.

3. Krasowicz-Kupis G. (red.). (2006). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: GWP.

4. Domagała, A., Mirecka, U. (2010). Grafomotoryka u dzieci w wieku 7-13 lat. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

5. Krasowicz-Kupis G. (2008). Psychologia dysleksji. Warszawa: PWN

6. Pietras I. (2008). Dysortografia – uwarunkowania psychologiczne. Gdańsk: GWP.

7. Reid G., Wearmouth J. (2008). Dysleksja. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP.

Metody kształcenia:

wykład problemowy, dyskusja, metoda sytuacyjna, działania praktyczne

Nakład pracy studenta:

Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 45

Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15

Przygotowanie się do egzaminu - 20

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji - 10

Inne formy -