Niewerbalne metody komunikacji

Zaliczenie na ocenę.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium: pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium: pytania otwarte, zadanie praktyczne na egzaminie końcowym

3. KOMPETENCJE

- kolokwium: pytania otwarte

TREŚCI PROGRAMOWE:

1. Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC).

2. Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym.

3. Komunikacja na poziomie symboli konkretnych.

4. Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych.

5. Kompetencje językowa i komunikacyjna.

6. Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej.

7. Zasady wprowadzania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji.

8. Dobór metod AAC do możliwości użytkownika.

9. Porozumiewanie się z użyciem AAC.

10. Pomoce do komunikacji.

11. Wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem

z niepełnosprawnością, z trudnościami w porozumiewaniu się.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Błeszczyński J., (2006). (red): Alternatywne i wspomagające metody

komunikacji: Impuls: Kraków.

2. Demel G., (1982). Elementy logopedii, WSiP, Warszawa.

3. Dońska-Olszko M., Lechowicz A., (1998). Komputerowe nauczanie

wspomagania nauczania dzieci z ciężkimi uszkodzeniami narządu ruchu.,

W: Mazanek E. [red.] Dziecko niepełnosprawne ruchowo, cz. 3, WSiP,

Warszawa.

4. Knill Ch., (1992). Dotyk i komunikacja, CMPP-P, Warszawa.

5. Lechowicz A., Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze

światem W: Przyjaciel Dziecka 1 - 3, 1997.

6. Ligęza M.,(1999). Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci, W: Gałkowski

T., Jastrzębowska G [red.] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Uniwersytet

Opolski, Opole.

7. Loebl W., (1998). Uniwersalny system pasygraficzny w komunikacji

językowej osób niepełnosprawnych, W: Szkoła Specjalna 6 Wyd. APS.

Warszawa.

8. Żurek T., (1999). Alternatywna i wspomagająca komunikacja dla osób

niepełnosprawnych, W: Pilecki J., Olszewski S., [red.] Wspomaganie

rozwoju osób niepełnosprawnych, Kraków.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Piszczek M., (1998). Nauka porozumiewania się gestami W:

Rewalidacja 1(3)/98, str. 21 – 37.

2. Smyczek A., Szczawiński P., (2000). Wspomagające sposoby

porozumiewania się. Gesty, Stowarzyszenie "Mówić bez słów",

Warszawa.

4. Smyczek A., Szwiec J., (2000). Metodyka nauczania alternatywnych

sposobów porozumiewania się i techniki posługiwania się symbolami. W:

Rewalidacja 1(7)/2000.

METODY KSZTAŁCENIA:

- dyskusja

- praca z tekstem

- działanie praktyczne

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

liczba godzin kontaktowych:

ćwiczenia - 15

liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 10

liczba godzin przygotowania się do kolokwium - 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 1

Zaliczenie na ocenę.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium: pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium: pytania otwarte, zadanie praktyczne na egzaminie końcowym

3. KOMPETENCJE

- kolokwium: pytania otwarte

TREŚCI PROGRAMOWE:

1. Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC).

2. Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym.

3. Komunikacja na poziomie symboli konkretnych.

4. Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych.

5. Kompetencje językowa i komunikacyjna.

6. Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej.

7. Zasady wprowadzania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji.

8. Dobór metod AAC do możliwości użytkownika.

9. Porozumiewanie się z użyciem AAC.

10. Pomoce do komunikacji.

11. Wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem

z niepełnosprawnością, z trudnościami w porozumiewaniu się.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Błeszczyński J., (2006). (red): Alternatywne i wspomagające metody

komunikacji: Impuls: Kraków.

2. Demel G., (1982). Elementy logopedii, WSiP, Warszawa.

3. Dońska-Olszko M., Lechowicz A., (1998). Komputerowe nauczanie

wspomagania nauczania dzieci z ciężkimi uszkodzeniami narządu ruchu.,

W: Mazanek E. [red.] Dziecko niepełnosprawne ruchowo, cz. 3, WSiP,

Warszawa.

4. Knill Ch., (1992). Dotyk i komunikacja, CMPP-P, Warszawa.

5. Lechowicz A., Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze

światem W: Przyjaciel Dziecka 1 - 3, 1997.

6. Ligęza M.,(1999). Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci, W: Gałkowski

T., Jastrzębowska G [red.] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Uniwersytet

Opolski, Opole.

7. Loebl W., (1998). Uniwersalny system pasygraficzny w komunikacji

językowej osób niepełnosprawnych, W: Szkoła Specjalna 6 Wyd. APS.

Warszawa.

8. Żurek T., (1999). Alternatywna i wspomagająca komunikacja dla osób

niepełnosprawnych, W: Pilecki J., Olszewski S., [red.] Wspomaganie

rozwoju osób niepełnosprawnych, Kraków.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Piszczek M., (1998). Nauka porozumiewania się gestami W:

Rewalidacja 1(3)/98, str. 21 – 37.

2. Smyczek A., Szczawiński P., (2000). Wspomagające sposoby

porozumiewania się. Gesty, Stowarzyszenie "Mówić bez słów",

Warszawa.

4. Smyczek A., Szwiec J., (2000). Metodyka nauczania alternatywnych

sposobów porozumiewania się i techniki posługiwania się symbolami. W:

Rewalidacja 1(7)/2000.

METODY KSZTAŁCENIA:

− prezentacja zagadnień teoretycznych w postaci wykładu, analizy literatury, prezentacja multimedialna

− analiza indywidualnych przypadków

− dyskusja dydaktyczna

− opracowanie projektu strony do pomocy do komunikacji

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe - ćwiczenia (12 h.)

Przygotowanie się do zajęć, lektury (10 h.)

Przygotowanie się do zaliczenia (5 h.)

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 1