Psychologia kliniczna

obowiązkowe

Wymagania zaliczeniowe/egzaminacyjne: Uzyskanie poprawnej oceny z egzaminu pisemnego obejmującego materiał omówiony na wykładach i ćwiczeniach oraz zdobyty samodzielnie zgodnie ze wskazaniami przekazanymi podczas 1-szych zajęć organizacyjnych, aktywność na zajęciach, samodzielne przygotowanie i wygłoszenie referatu na wybrany temat.

Cele przedmiotu: Zapoznanie studentów kierunków pedagogicznych z podstawowymi pojęciami i problemami psychologii klinicznej, klasyfikacją zaburzeń rozwojowych, ich objawami, etiologią, psychologicznymi mechanizmami leżącymi u ich podłoża oraz metodami diagnozy i terapii.

Treści ogólne przedmiotu: Dotyczą zadań psychologii klinicznej, normy i patologii klinicznej, psychologicznej diagnozy zaburzeń psychicznych, ich klasyfikacji oraz promocji zdrowia i prewencji psychopatologii.

Treści programowe:

Specyficzne cechy psychologii klinicznej jako dziedziny teoretycznej i stosowanej. Działy psychologii klinicznej. Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna w psychologii klinicznej. Pojęcie normy i patologii w psychologii klinicznej. Sposoby odróżniania zachowań normatywnych od patologicznych: kryterium statystyczne, społeczno-kliniczne, rozwojowe i psychiatryczne. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych. Paradygmaty psychologii klinicznej: paradygmat biologiczny, poznawczy, uczenia się, psychoanalityczny, humanistyczny – podstawowe idee, obszary zainteresowań, leczenie. Wybrane zagadnienia psychopatologii wieku rozwojowego. Wprowadzenie w problematykę stresu i radzenia sobie. Pojęcie i modele diagnozy psychologicznej. Podstawy klinicznej diagnozy psychologicznej. Metody pomocy psychologicznej (metody psychologii klinicznej, promocja zdrowia, profilaktyka, poradnictwo, interwencja kryzysowa).

Literatura obowiązkowa:

1. Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: G.W.P. (wybrane zagadnienia).

2. Czabała Cz., Sęk. H. (2000) Wprowadzenie do psychologii klinicznej. W: J. Strelau (red.): Psychologia, Podręcznik akademicki, T.3. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 60).

3. Czabała Cz. (2006). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.

4. Kendall P. C. (2012). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Mechanizmy zaburzeń i techniki terapeutyczne. GWP. (wybrane zagadnienia).

5. Sęk H. (2005). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

Literatura uzupełniająca:

1. Antonovsky A. (1995.) Rozwikłanie tajemnicy zdrowia, Warszawa: Fundacja IPN.

2. Grzesiuk L. Psychoterapia. (W): J. Strelau (red.): Podręcznik akademicki. T.III. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 69).

3. ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. badawcze kryteria diagnostyczne (1998). Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”.

4. Sęk H., Cieślak R. (red.) (2004). Wsparcie społeczne, stres i zdrowie. Warszawa: PWN.

PC1_KK_W02 Posiada elementarna wiedzę na temat metodologicznych powiązań pomiędzy

psychologią kliniczną a pedagogiką

PC1_KS_W06 Posiada wiedzę na temat metod i celów diagnozy psychologicznej, potrafi opisać najczęściej

stosowane narzędzia badawcze

PC1_KK_W06 Posiada elementarną wiedzę na temat źródeł i objawów najczęściej występujących psychopatologii dziecka i człowieka dorosłego

PC1_KK_W05 Opisuje podstawowe formy psychoterapii i oddziaływania różnych szkół terapeutycznych

PC1_KS_U01 Potrafi wykorzystywać wiedzę na temat zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania do analizy sytuacji problemowych w pracy dydaktyczno – wychowawczej a także do planowania działań

profilaktycznych i terapeutycznych

PC1_KS_U03 Określa podstawowy zakres zadań diagnostycznych i pomocowych adekwatny do określonego problemu klinicznego

PC1_KK_K03 Dostrzega i uwzględnia w swojej pracy zawodowej specyfikę kontaktu z pacjentami psychiatrycznymi,

PC1_KK_K02 Ma świadomość znaczenia profilaktyki zdrowia psychicznego

Zaliczenie egzamin: próg zaliczenia 60 % poprawnych odpowiedzi w teście jednokrotnego wyboru, z zakresu treści poruszanych na wykładzie oraz w literaturze przedmiotu.

Zaliczenie ćwiczenia- każda osoba występuje: w roli pedagoga opisującego konkretne zaburzenia oraz w roli osoby prowadzącej rozmowę (krótki wywiad) z pedagogiem. Zaliczenie kolokwium jednokrotnego wyboru próg zaliczenia 60 % poprawnych odpowiedzi.

Wymagania zaliczeniowe/egzaminacyjne: Uzyskanie poprawnej oceny z egzaminu pisemnego obejmującego materiał omówiony na wykładach i ćwiczeniach oraz zdobyty samodzielnie zgodnie ze wskazaniami przekazanymi podczas 1-szych zajęć organizacyjnych, aktywność na zajęciach, samodzielne przygotowanie i wygłoszenie referatu na wybrany temat.

Cele przedmiotu: Zapoznanie studentów kierunków pedagogicznych z podstawowymi pojęciami i problemami psychologii klinicznej, klasyfikacją zaburzeń rozwojowych, ich objawami, etiologią, psychologicznymi mechanizmami leżącymi u ich podłoża oraz metodami diagnozy i terapii.

Treści ogólne przedmiotu: Dotyczą zadań psychologii klinicznej, normy i patologii klinicznej, psychologicznej diagnozy zaburzeń psychicznych, ich klasyfikacji oraz promocji zdrowia i prewencji psychopatologii.

Treści programowe:

Specyficzne cechy psychologii klinicznej jako dziedziny teoretycznej i stosowanej. Działy psychologii klinicznej. Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna w psychologii klinicznej. Pojęcie normy i patologii w psychologii klinicznej. Sposoby odróżniania zachowań normatywnych od patologicznych: kryterium statystyczne, społeczno-kliniczne, rozwojowe i psychiatryczne. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych. Paradygmaty psychologii klinicznej: paradygmat biologiczny, poznawczy, uczenia się, psychoanalityczny, humanistyczny – podstawowe idee, obszary zainteresowań, leczenie. Wybrane zagadnienia psychopatologii wieku rozwojowego. Wprowadzenie w problematykę stresu i radzenia sobie. Pojęcie i modele diagnozy psychologicznej. Podstawy klinicznej diagnozy psychologicznej. Metody pomocy psychologicznej (metody psychologii klinicznej, promocja zdrowia, profilaktyka, poradnictwo, interwencja kryzysowa).

Literatura obowiązkowa:

1. Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: G.W.P. (wybrane zagadnienia).

2. Czabała Cz., Sęk. H. (2000) Wprowadzenie do psychologii klinicznej. W: J. Strelau (red.): Psychologia, Podręcznik akademicki, T.3. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 60).

3. Czabała Cz. (2006). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.

4. Kendall P. C. (2012). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Mechanizmy zaburzeń i techniki terapeutyczne. GWP. (wybrane zagadnienia).

5. Sęk H. (2005). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

Literatura uzupełniająca:

1. Antonovsky A. (1995.) Rozwikłanie tajemnicy zdrowia, Warszawa: Fundacja IPN.

2. Grzesiuk L. Psychoterapia. (W): J. Strelau (red.): Podręcznik akademicki. T.III. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 69).

3. ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. badawcze kryteria diagnostyczne (1998). Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”.

4. Sęk H., Cieślak R. (red.) (2004). Wsparcie społeczne, stres i zdrowie. Warszawa: PWN.

Metody kształcenia: Wykład, prezentacje multimedialne, dyskusja, metoda przypadków, filmy szkoleniowe.

Nakład pracy studenta:

godziny kontraktowe: wykład i ćwiczenia - 27

przygotowanie do zajęć, lektury - 35

przygotowanie się do egzaminu - 35

przygotowanie referatu, eseju, prezentacji 15

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4.

Cele przedmiotu: Zapoznanie studentów kierunków pedagogicznych z podstawowymi pojęciami i problemami psychologii klinicznej, klasyfikacją zaburzeń rozwojowych, ich objawami, etiologią, psychologicznymi mechanizmami leżącymi u ich podłoża oraz metodami diagnozy i terapii.

Treści ogólne przedmiotu: Dotyczą zadań psychologii klinicznej, normy i patologii klinicznej, psychologicznej diagnozy zaburzeń psychicznych, ich klasyfikacji oraz promocji zdrowia i prewencji psychopatologii.

Treści programowe:

Specyficzne cechy psychologii klinicznej jako dziedziny teoretycznej i stosowanej. Działy psychologii klinicznej. Orientacja patogenetyczna i salutogenetyczna w psychologii klinicznej. Pojęcie normy i patologii w psychologii klinicznej. Sposoby odróżniania zachowań normatywnych od patologicznych: kryterium statystyczne, społeczno-kliniczne, rozwojowe i psychiatryczne. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych. Paradygmaty psychologii klinicznej: paradygmat biologiczny, poznawczy, uczenia się, psychoanalityczny, humanistyczny – podstawowe idee, obszary zainteresowań, leczenie. Wybrane zagadnienia psychopatologii wieku rozwojowego. Wprowadzenie w problematykę stresu i radzenia sobie. Pojęcie i modele diagnozy psychologicznej. Podstawy klinicznej diagnozy psychologicznej. Metody pomocy psychologicznej (metody psychologii klinicznej, promocja zdrowia, profilaktyka, poradnictwo, interwencja kryzysowa).

Literatura obowiązkowa:

1. Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: G.W.P. (wybrane zagadnienia).

2. Czabała Cz., Sęk. H. (2000) Wprowadzenie do psychologii klinicznej. W: J. Strelau (red.): Psychologia, Podręcznik akademicki, T.3. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 60).

3. Czabała Cz. (2006). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.

4. Kendall P. C. (2012). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Mechanizmy zaburzeń i techniki terapeutyczne. GWP. (wybrane zagadnienia).

5. Sęk H. (2005). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

Literatura uzupełniająca:

1. Antonovsky A. (1995.) Rozwikłanie tajemnicy zdrowia, Warszawa: Fundacja IPN.

2. Grzesiuk L. Psychoterapia. (W): J. Strelau (red.): Podręcznik akademicki. T.III. Gdańsk: GWP. (Rozdz. 69).

3. ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. badawcze kryteria diagnostyczne (1998). Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”.

4. Sęk H., Cieślak R. (red.) (2004). Wsparcie społeczne, stres i zdrowie. Warszawa: PWN.

Metody kształcenia: Wykład, prezentacje multimedialne, dyskusja, metoda przypadków, filmy szkoleniowe.

Wymagania zaliczeniowe/egzaminacyjne: Uzyskanie poprawnej oceny z egzaminu pisemnego obejmującego materiał omówiony na wykładach i ćwiczeniach oraz zdobyty samodzielnie zgodnie ze wskazaniami przekazanymi podczas 1-szych zajęć organizacyjnych, aktywność na zajęciach, samodzielne przygotowanie i wygłoszenie referatu na wybrany temat.

Nakład pracy studenta:

godziny kontraktowe: wykład i ćwiczenia - 27

przygotowanie do zajęć, lektury - 35

przygotowanie się do egzaminu - 35

przygotowanie referatu, eseju, prezentacji 15

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4.