Alternatywne metody komunikacji

Zaliczenie na ocenę

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA (warunki zaliczenia):

1. WIEDZA:

- aktywny udział w zajęciach

- kolokwium zaliczeniowe pytań otwartych i problemowych

2. UMIEJĘTNOŚCI:

- aktywny udział w zajęciach

- przygotowanie projektu strony do pomocy do komunikacji

- kolokwium pisemne pytań otwartych i problemowych

3. KOMPETENCJE:

- aktywny udział w zajęciach

- przygotowanie projektu strony do pomocy do komunikacji

- kolokwium pisemne pytań otwartych i problemowych

TREŚCI PROGRAMOWE:

1. Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC).

2. Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym.

3. Komunikacja na poziomie symboli konkretnych.

4. Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych.

5. Kompetencje językowa i komunikacyjna.

6. Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej.

7. Zasady wprowadzania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji.

8. Dobór metod AAC do możliwości użytkownika.

9. Porozumiewanie się z użyciem AAC.

10. Pomoce do komunikacji.

11. Wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem

z niepełnosprawnością, z trudnościami w porozumiewaniu się.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA I UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Błeszyński J. (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji., Impuls, Kraków 2006;

2. Smyczek A., Bolon B., Bobińska – Domżał A., Guzik J., „Twoje znaki, moje słowa i zabawa już gotowa! Program edukacyjny dla rodzin dzieci niemówiących, używających komunikacji wspomagającej (AAC)”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Kraków 2006;

3. Martinsen H. M., Tetzchner von S., Wprowadzenie do wspoamagających i alternatywnych metod porozumiewania się., Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa 2002;

4. Grycman M., Kaniecka K. (1993). O wczesną stymulację umiejętności komunikacyjnych dzieci niepełnosprawnych” (w) Scholasticus Miesięcznik Popularnonaukowy 2 , Wyd. Popularnonaukowe Linea, Wrocław- Lublin

5. Grycman M., Smyczek A. (red.) (2004). Wiem czego chcę! Z praktyki polskich użytkowników i terapeutów AAC, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków

6. Kaczmarek B.B. (2004). Metoda Makaton we wspomaganiu porozumiewania się dzieci z zaburzeniami mowy i języka. (w) Dykcik W., Twardowski A. (red.) Wspomaganie rozwoju i rehabilitacja dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń PTP, Poznań

7. Kaczmarek B.B. (2009). Znaczenie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji dla teorii i praktyki rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. (w) Żółkowska T., Konopska L. (red.), W kręgu niepełnosprawności - teoretyczne i praktyczne aspekty poszukiwań w pedagogice specjalnej. US, Wyd. Print Group, Szczecin

8. Lechowicz A.(1997). Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze światem (w) Przyjaciel Dziecka, Nr 1-3

9. Smyczek A. (2006). Wspomaganie rozwoju komunikacji i języka dzieci niepełnosprawnych dzieci od 1-go do 6-go roku życia (w) Król M., Taczała J., Kryszczyńska J. (red.) Co? Jak? Kiedy? I dlaczego? Możliwości diagnostyki i terapii dzieci z wczesnym uszkodzeniem mózgu w wieku od 1 do 6-go roku życia i wsparcia ich rodzin, Materiały konferencyjne, Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem”, Zamość

10. Cichocka – Segiet K., „Dziecko niemówiące na ścieżce edukacyjnej – diagnoza kompetencji komunikacyjnych” i „Diagnoza kompetencji szkolnych oraz indywidualne programy nauczania w pracy z uczniem nieposługującym się mową werbalną” w: red. Konieczna A., „Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka”,. Wydawnictwo APS, Warszawa 2010;

11. Grycman M., Sprawdź, jak się porozumiewam., Kuria Prowincjalna Zakonu Pijarów, Kraków 2009;

15. Styczek I.; Logopedia.; Warszawa 1980;

16. Biuletyny Stowarzyszenia “Mówić bez Słów”;

METODY KSZTAŁCENIA:

Podające, praktycznego działania, problemowe.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Liczba godzin kontaktowych: 15

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 5

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do egzaminu/ zaliczenia: 5

Liczba godzin przeznaczonych na inne zadania: 5

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30

Metody kształcenia: podające, praktycznego działania, projekt

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 1

Zaliczenie na ocenę

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA (warunki zaliczenia):

1. WIEDZA:

- aktywny udział w zajęciach

- kolokwium zaliczeniowe pytań otwartych i problemowych

2. UMIEJĘTNOŚCI:

- aktywny udział w zajęciach

- przygotowanie projektu strony do pomocy do komunikacji

- kolokwium pisemne pytań otwartych i problemowych

3. KOMPETENCJE:

- aktywny udział w zajęciach

- przygotowanie projektu strony do pomocy do komunikacji

- kolokwium pisemne pytań otwartych i problemowych

TREŚCI PROGRAMOWE:

1. Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC).

2. Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym.

3. Komunikacja na poziomie symboli konkretnych.

4. Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych.

5. Kompetencje językowa i komunikacyjna.

6. Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania metod komunikacji wspomagającej i alternatywnej.

7. Zasady wprowadzania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji.

8. Dobór metod AAC do możliwości użytkownika.

9. Porozumiewanie się z użyciem AAC.

10. Pomoce do komunikacji.

11. Wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem

z niepełnosprawnością, z trudnościami w porozumiewaniu się.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA I UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Błeszyński J. (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji., Impuls, Kraków 2006;

2. Smyczek A., Bolon B., Bobińska – Domżał A., Guzik J., „Twoje znaki, moje słowa i zabawa już gotowa! Program edukacyjny dla rodzin dzieci niemówiących, używających komunikacji wspomagającej (AAC)”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Kraków 2006;

3. Martinsen H. M., Tetzchner von S., Wprowadzenie do wspoamagających i alternatywnych metod porozumiewania się., Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa 2002;

4. Grycman M., Kaniecka K. (1993). O wczesną stymulację umiejętności komunikacyjnych dzieci niepełnosprawnych” (w) Scholasticus Miesięcznik Popularnonaukowy 2 , Wyd. Popularnonaukowe Linea, Wrocław- Lublin

5. Grycman M., Smyczek A. (red.) (2004). Wiem czego chcę! Z praktyki polskich użytkowników i terapeutów AAC, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków

6. Kaczmarek B.B. (2004). Metoda Makaton we wspomaganiu porozumiewania się dzieci z zaburzeniami mowy i języka. (w) Dykcik W., Twardowski A. (red.) Wspomaganie rozwoju i rehabilitacja dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń PTP, Poznań

7. Kaczmarek B.B. (2009). Znaczenie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji dla teorii i praktyki rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. (w) Żółkowska T., Konopska L. (red.), W kręgu niepełnosprawności - teoretyczne i praktyczne aspekty poszukiwań w pedagogice specjalnej. US, Wyd. Print Group, Szczecin

8. Lechowicz A.(1997). Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze światem (w) Przyjaciel Dziecka, Nr 1-3

9. Smyczek A. (2006). Wspomaganie rozwoju komunikacji i języka dzieci niepełnosprawnych dzieci od 1-go do 6-go roku życia (w) Król M., Taczała J., Kryszczyńska J. (red.) Co? Jak? Kiedy? I dlaczego? Możliwości diagnostyki i terapii dzieci z wczesnym uszkodzeniem mózgu w wieku od 1 do 6-go roku życia i wsparcia ich rodzin, Materiały konferencyjne, Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem”, Zamość

10. Cichocka – Segiet K., „Dziecko niemówiące na ścieżce edukacyjnej – diagnoza kompetencji komunikacyjnych” i „Diagnoza kompetencji szkolnych oraz indywidualne programy nauczania w pracy z uczniem nieposługującym się mową werbalną” w: red. Konieczna A., „Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka”,. Wydawnictwo APS, Warszawa 2010;

11. Grycman M., Sprawdź, jak się porozumiewam., Kuria Prowincjalna Zakonu Pijarów, Kraków 2009;

15. Styczek I.; Logopedia.; Warszawa 1980;

16. Biuletyny Stowarzyszenia “Mówić bez Słów”;

METODY KSZTAŁCENIA:

Podające, praktycznego działania, problemowe.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Liczba godzin kontaktowych: 15

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 5

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do egzaminu/ zaliczenia: 5

Liczba godzin przeznaczonych na inne zadania: 5

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30

Metody kształcenia: podające, praktycznego działania, projekt

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 1