Dydaktyka 10-1F-DYD1
Wykład (WYK) Semestr zimowy 2014/2015

Herbart J.F.., Pisma pedagogiczne. Wrocław-Warszawa-Kraków 1967 (fragmenty).

Kayser M, Wagemann P.-A. Uczyliśmy w szkole waldorfskiej. Warszawa 1988.

Kupisiewicz Cz., Dydaktyka ogólna. Warszawa 2012.

Kupisiewicz Cz,, Paradygmaty i wizje reform oświatowych. Warszawa 1985.

Okoń W., Dydaktyka ogólna, Warszawa 2006.

Okoń W., Dziesięć szkół alternatywnych. Warszawa 1999.

Pestalozzi J.H. Pisma pedagogiczne. Wrocław-Warszawa-Kraków 1974 (fragmenty)..

Szymański M.S., Niemiecka pedagogika reformy 1890-1933. Warszawa 2092

Szymański M.S., O metodzie projektów. Warszawa 2010.

Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. Tom II: Myśl pedagogiczna w XX stuleciu. Wybór i opracowanie E. Wołoszyn. Kielce 1998 (fragmenty)

W ustaleniu ze studentami trzy formy zostały dopuszczone: albo egzamin pisemny polegający na opracowaniu trzech z pięciu podanych problemów w ciągu 90 minut albo egzamin ustny w grupkach trzy-, czteroosobowych albo wreszcie napisanie 10-,15-stronicowej rozprawki na jeden z dwudziestu podanych zagadnień.

Program 30-godzinnego cyklu wykładów obejmuje trzy moduły dydaktyczne: 1. dwa podstawowe typy systemów dydaktycznych w ujęciu egzemplarycznym; 2. ewolucja teorii dydaktycznych 3 paradygmaty reform oświatowych ze szczególnym uwzględnieniem problemów związanych z teorią i praktyką kształcenia.

1. Dwa podstawowe typy systemów dydaktycznych w ujęciu egzemplarycznym :

a. Tradycyjny system dydaktyczny w ujęciu Komeńskiego, Pestalozziego i Herbarta:

b. Progresywistyczny system dydaktyki w ujęciu Deweya, Steinera i Kerschensteinera

c. Ewolucja dydaktyki ogólnej jako subdyscypliny pedagogicznej ze szczególnym uwzględnieniem Wincentego Okonia teorii kształcenia wielostronnego.

2. systemy oświatowe w wybranych krajach i polityka oświatowa UE:

a. Są to Niemcy z racji dużej „wartości egzemplarycznej” najistotniejszych problemów, którymi zajmuje się polityka i badania oświatowe, oraz dwa dowolne kraje wybrane do zaprezentowania na ochotnika przez studentów

b. aktualne problemy polityki oświatowej UE, np. badania PISA, proces boloński, kształcenie imigrantów.

3. paradygmaty reform oświatowych:

a. deskolaryzacja społeczeństwa

b. szkoła ustawicznie doskonalona na przykładzie ewolucji polskiej szkoły po 1988 roku;

c. szkolnictwo alternatywne ze szczególnym uwzględnieniem szkoly waldorfskiej

wykład, prezentacja multimedialna