Alternatywne i innowacyjne kierunki w edukacji

Wiedza

Wiedza oceniana jest na podstawie części teoretycznej przygotowywanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej zawierającej opis wybranego współczesnego ujęcia teoretycznego wychowania czy kształcenia oraz kolokwium zaliczeniowego.

Umiejętności

Umiejętności kognitywne, w tym analityczne, interpretacyjne czy argumentacyjne, będą sprawdzone na podstawie przygotowanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej oraz na podstawie dyskusji prowadzonych na zajęciach.

Kompetencje społeczne

Gotowość do doskonalenia swojego warsztatu pracy będzie sprawdzona na podstawie deklaracji studenta zawartych w przygotowanym projekcie innowacji oraz ujawnianych w czasie zajęć.

Treści szczegółowe:

Szkoła alternatywna a innowacje pedagogiczne - wstępne ustalenia terminologiczne.

Teoria i praktyka wychowania jako spotkania w dialogu i w wolności samostanowienia na przykładzie ASSA we Wrocławiu.

Teoria i praktyka wychowania jako działania i współdziałania we Wrocławskiej Szkole Przyszłości.

Teoria i praktyka wychowania jako procesu emancypacji i krytycznej teorii społeczeństwa w I SLO w Warszawie na ul. Bednarskiej.

Alternatywne wizje relacji wychowującej, roli wychowawcy i wychowanka, zadań i metod oddziaływań edukacyjnych a innowacyjne działania doskonalące edukację - spotkanie z twórcą zmian w edukacji.

Innowacyjna działalność nauczycieli w polskim systemie edukacji: dobre praktyki, inspiracje, pomysły, rozwiązania i doświadczenia.

Projektowanie własnych innowacji pedagogicznych.

WYMAGANIA

1. Znajomość literatury podstawowej.

2. Uczestnictwo w ćwiczeniach i prezentacja własnego projektu innowacji pedagogicznej na forum grupy - opis zadania znajdzie się w zespołach na Teams.

3. Zdanie kolokwium końcowego - 14.04.2021

PODSTAWOWA

M. Figiel, Szkoły autorskie w Polsce, Kraków 2001.

K. Leksicka, Próba spełniania marzeń, Wrocław 1997.

red. A. Sarnat-Ciastko: Licea ALA. Szkoły skoncentrowane na uczniu. Nowa kultura szkoły. Wrocław 2016.

M. Sawicki, Hermeneutyka pedagogiczna, Warszawa 1996.

T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków 1993

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga 1, Kielce 1998. (tekst: J. Dewey'a) lub

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, Warszawa 1966. (tekst: J. Dewey'a)

UZUPEŁNIAJĄCA

K. Baranowicz, Pedagogika alternatywna. Dylematy praktyki, Kraków 2000

M. Jaworska-Witkowska, Z. Kwieciński, Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe, Kraków 2011

J. Radziewicz, Edukacja alternatywna, Warszawa 1992

W. Okoń, Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997

linki do zespołów ćwiczeniowych na Teams:

gr 1: https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a21eee1d45f9a4f8fbaf7ce70e0cf7282%40thread.tacv2/conversations?groupId=5841e03a-6256-4427-a533-5c19ee82bafa&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

gr 2:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a4708033cc0ee4c77b7457fca3c01fb1b%40thread.tacv2/conversations?groupId=77a27e92-ba9e-4cd3-94d9-4aba8ce2133d&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

gr 3:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a3766af6b8b9e4092aed656e2aca633b6%40thread.tacv2/conversations?groupId=2fb5e4b5-4552-4d11-9425-81613cefc964&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

METODY KSZTAŁCENIA

Ćwiczenia prowadzone z wykorzystaniem pracy w grupach, dyskusji, analizy tekstów pisanych i wypowiadanych oraz materiałów filmowych. Prezentacja własnych projektów innowacji.

NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 15

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć:5,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zaliczenia: 5,

liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie projektu innowacji: 5,

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30 ,

(z zachowaniem zasady, że średnio 25 - 30 godzinom pracy odpowiada 1 punkt ECTS)

1. Student zna wybrane współczesne ujęcia teoretyczne i praktyczne wychowania i kształcenia Student z powodzeniem rozszerza kluczowe aspekty teorii wychowania: omawia i analizuje wiodące koncepcje wychowania jako naturalnego dojrzewania; wychowania jako działania i współdziałania, wychowania jako spotkania w dialogu, wychowania do odpowiedzialnej wolności, stanowiące inspirację dla budowania alternatywnych i innowacyjnych praktyk edukacyjnych;

2. rozumie związki jakie zachodzą pomiędzy różnymi ujęciami procesu wychowania, analizuje zachodzące pomiędzy nimi relacje i wskazuje źródła podobieństw i różnic oraz konsekwencje dla praktyki

3. identyfikuje i wybiera dane dotyczące edukacji alternatywnej i innowacji edukacyjnych z literatury fachowej oraz samodzielnie poszukuje wiedzy praktycznej w doświadczeniach innowatorów-praktyków

4. ocenia działalność szkół masowych w Polsce - w kontekście poznanych rozwiązań alternatywnych i innowacyjnych w edukacji - oraz przewiduje ich przyszłość i włącza się w dyskusję nad pożądanym kierunkiem zmian w edukacji.

5. prezentuje własne pomysły, wątpliwości i sugestie poparte rozbudowaną argumentacją teoretyczną. wykazując profesjonalizm, empatię i umiejętność dostosowania się do różnych odbiorców.

6. jest gotów nabywania wiedzy z zakresu pedagogiki i budowania warsztatu pracy nauczyciela dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym:

- krytycznie analizuje i ocenia swoje umiejętności, niezależnie i proaktywnie planuje ciągłość osobistą i zawodową

- jest wewnętrznie zmotywowany do działania w celu wspierania innowacyjnych, praktycznych zmian

Weryfikacja efektów kształcenia:

Punkty za aktywny udział w ćwiczeniach oraz wyniki Quizu pedagogicznego

Esej na temat: Czy alternatywy koncepcje w edukacji są innowacyjne? Czy innowacje w edukacji wyzwalają alternatywne koncepcje pedagogiczne?

M. Figiel, Szkoły autorskie w Polsce, Kraków 2001.

K. Leksicka, Próba spełniania marzeń, Wrocław 1997.

red. A. Sarnat-Ciastko: Licea ALA. Szkoły skoncentrowane na uczniu. Nowa kultura szkoły. Wrocław 2016.

M. Sawicki, Hermeneutyka pedagogiczna, Warszawa 1996.

T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków 1993

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga 1, Kielce 1998. (tekst: J. Dewey'a) lub

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, Warszawa 1966. (tekst: J. Dewey'a)

UZUPEŁNIAJĄCA

K. Baranowicz, Pedagogika alternatywna. Dylematy praktyki, Kraków 2000

M. Jaworska-Witkowska, Z. Kwieciński, Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe, Kraków 2011

J. Radziewicz, Edukacja alternatywna, Warszawa 1992

W. Okoń, Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997

Metody pracy:

Dyskusja na podstawie poznanej literatury;

Quiz na temat alternatyw edukacyjnych;

Praca w grupach - przygotowanie wywiadu z praktykiem edukacji alternatywnej lub twórcą innowacji edukacyjnych;

Spotkanie z twórcą edukacyjnych zmian; fIlm dydaktyczny "Czy człowiek ma trzecią rękę"

Praca własna: studia literatury i pisanie eseju; poszukiwanie przykładów innowacji pedagogicznych w zasobach internetu

NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 12

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć:7,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zaliczenia: 5,

liczba godzin przeznaczonych na eseju: 5,

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 29 ,

Wiedza

Wiedza oceniana jest na podstawie części teoretycznej przygotowywanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej zawierającej opis wybranego współczesnego ujęcia teoretycznego wychowania czy kształcenia oraz kolokwium zaliczeniowego.

Umiejętności

Umiejętności kognitywne, w tym analityczne, interpretacyjne czy argumentacyjne, będą sprawdzone na podstawie przygotowanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej oraz na podstawie dyskusji prowadzonych na zajęciach.

Kompetencje społeczne

Gotowość do doskonalenia swojego warsztatu pracy będzie sprawdzona na podstawie deklaracji studenta zawartych w przygotowanym projekcie innowacji oraz ujawnianych w czasie zajęć.

Treści szczegółowe:

Szkoła alternatywna a innowacje pedagogiczne - wstępne ustalenia terminologiczne.

Teoria i praktyka wychowania jako spotkania w dialogu i w wolności samostanowienia na przykładzie ASSA we Wrocławiu.

Teoria i praktyka wychowania jako działania i współdziałania we Wrocławskiej Szkole Przyszłości.

Teoria i praktyka wychowania jako procesu emancypacji i krytycznej teorii społeczeństwa w I SLO w Warszawie na ul. Bednarskiej.

Alternatywne wizje relacji wychowującej, roli wychowawcy i wychowanka, zadań i metod oddziaływań edukacyjnych a innowacyjne działania doskonalące edukację - spotkanie z twórcą zmian w edukacji.

Innowacyjna działalność nauczycieli w polskim systemie edukacji: dobre praktyki, inspiracje, pomysły, rozwiązania i doświadczenia.

Projektowanie własnych innowacji pedagogicznych.

WYMAGANIA

1. Znajomość literatury podstawowej.

2. Uczestnictwo w ćwiczeniach i prezentacja własnego projektu innowacji pedagogicznej na forum grupy - opis zadania znajdzie się w zespołach na Teams.

3. Zdanie kolokwium końcowego - koniec semestru

PODSTAWOWA

M. Figiel, Szkoły autorskie w Polsce, Kraków 2001.

K. Leksicka, Próba spełniania marzeń, Wrocław 1997.

red. A. Sarnat-Ciastko: Licea ALA. Szkoły skoncentrowane na uczniu. Nowa kultura szkoły. Wrocław 2016.

M. Sawicki, Hermeneutyka pedagogiczna, Warszawa 1996.

T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków 1993

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga 1, Kielce 1998. (tekst: J. Dewey'a) lub

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, Warszawa 1966. (tekst: J. Dewey'a)

UZUPEŁNIAJĄCA

K. Baranowicz, Pedagogika alternatywna. Dylematy praktyki, Kraków 2000

M. Jaworska-Witkowska, Z. Kwieciński, Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe, Kraków 2011

J. Radziewicz, Edukacja alternatywna, Warszawa 1992

W. Okoń, Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997

linki do zespołów ćwiczeniowych na Teams:

gr 1: https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a21eee1d45f9a4f8fbaf7ce70e0cf7282%40thread.tacv2/conversations?groupId=5841e03a-6256-4427-a533-5c19ee82bafa&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

gr 2:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a4708033cc0ee4c77b7457fca3c01fb1b%40thread.tacv2/conversations?groupId=77a27e92-ba9e-4cd3-94d9-4aba8ce2133d&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

gr 3:

https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a3766af6b8b9e4092aed656e2aca633b6%40thread.tacv2/conversations?groupId=2fb5e4b5-4552-4d11-9425-81613cefc964&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

METODY KSZTAŁCENIA

Ćwiczenia prowadzone z wykorzystaniem pracy w grupach, dyskusji, analizy tekstów pisanych i wypowiadanych oraz materiałów filmowych. Prezentacja własnych projektów innowacji.

NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 15

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć:5,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zaliczenia: 5,

liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie projektu innowacji: 5,

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30 ,

(z zachowaniem zasady, że średnio 25 - 30 godzinom pracy odpowiada 1 punkt ECTS)

Wiedza

Wiedza oceniana jest na podstawie części teoretycznej przygotowywanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej zawierającej opis wybranego współczesnego ujęcia teoretycznego wychowania czy kształcenia oraz testu zaliczeniowego.

Umiejętności

Umiejętności kognitywne, w tym analityczne, interpretacyjne czy argumentacyjne, będą sprawdzone na podstawie przygotowanego przez studenta projektu innowacji pedagogicznej oraz na podstawie dyskusji prowadzonych na zajęciach.

Kompetencje społeczne

Gotowość do doskonalenia swojego warsztatu pracy będzie sprawdzona na podstawie deklaracji studenta zawartych w przygotowanym projekcie innowacji oraz ujawnianych w czasie zajęć.

Treści szczegółowe:

Szkoła alternatywna a innowacje pedagogiczne - wstępne ustalenia terminologiczne.

Teoria i praktyka wychowania jako spotkania w dialogu i w wolności samostanowienia na przykładzie ASSA we Wrocławiu.

Teoria i praktyka wychowania jako działania i współdziałania we Wrocławskiej Szkole Przyszłości.

Teoria i praktyka wychowania jako procesu emancypacji i krytycznej teorii społeczeństwa w szkołach demokratycznych oraz zaangażowania społecznego (np I SLO w Warszawie na ul. Bednarskiej).

Alternatywne wizje relacji wychowującej, roli wychowawcy i wychowanka, zadań i metod oddziaływań edukacyjnych a innowacyjne działania doskonalące edukację .

Innowacyjna działalność nauczycieli w polskim systemie edukacji: dobre praktyki, inspiracje, pomysły, rozwiązania i doświadczenia.

Projektowanie własnych innowacji pedagogicznych.

WYMAGANIA

1. Znajomość literatury podstawowej.

2. Uczestnictwo w ćwiczeniach i prezentacja własnego projektu innowacji pedagogicznej na forum grupy - opis zadania znajdzie się w zespołach na Teams.

3. wyniki quizu końcowego

PODSTAWOWA

M. Figiel, Szkoły autorskie w Polsce, Kraków 2001.

red. A. Sarnat-Ciastko: Licea ALA. Szkoły skoncentrowane na uczniu. Nowa kultura szkoły. Wrocław 2016.

T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, Kraków 1993

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga 1, Kielce 1998. (tekst: J. Dewey'a) lub

S. Wołoszyn (red), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, Warszawa 1966. (tekst: J. Dewey'a)

UZUPEŁNIAJĄCA

K. Baranowicz, Pedagogika alternatywna. Dylematy praktyki, Kraków 2000

M. Jaworska-Witkowska, Z. Kwieciński, Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe, Kraków 2011

K. Leksicka, Próba spełniania marzeń, Wrocław 1997.

J. Radziewicz, Edukacja alternatywna, Warszawa 1992

W. Okoń, Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997

M. Sawicki, Hermeneutyka pedagogiczna, Warszawa 1996.

METODY KSZTAŁCENIA

Ćwiczenia prowadzone z wykorzystaniem pracy w grupach, dyskusji, analizy tekstów pisanych i wypowiadanych oraz materiałów filmowych. Prezentacja własnych projektów innowacji.

NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 12

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć:7,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zaliczenia: 5,

liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie projektu innowacji: 5,

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 29 ,

(z zachowaniem zasady, że średnio 25 - 30 godzinom pracy odpowiada 1 punkt ECTS)

Ocena wiedzy na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. ilości punktów uzyskanych za stworzoną w grupie studenckiej innowację pedagogiczną;

3. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji dotyczącej nurtu edukacji alternatywnej.

Ocena umiejętności na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej;

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną.

Ocena kompetencji społecznych na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej;

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną.

1. Edukacja w perspektywie krytycznej. Teoria krytyczna.

2. Ustalenia terminologiczne – edukacja alternatywna a innowacje pedagogiczne. Wybrane przykłady innowacji pedagogicznych.

3. Teoria i praktyka wychowania do odpowiedzialnej wolności. Alternatywna wizja roli wychowanka.

4. Alternatywna wizja roli wychowawcy – kluczowe kompetencje nauczyciela. Wychowanie jako spotkanie dialogiczne.

5. Alternatywna wizja relacji pedagogicznej. Wychowanie jako proces emancypacji.

6. Teoria i praktyka edukacji jako działanie i współdziałanie.

7. Prezentacja przygotowanych przez studentów własnych innowacji pedagogicznych.

8. Prezentacja przygotowanych przez studentów własnych innowacji pedagogicznych.

Literatura obowiązkowa:

1. Ziółkowski, P. (2022). Rola innowacji pedagogicznych w szkole. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 15- 33.

2. Ziółkowski, P. (2022). Wpływ alternatywnego nauczania na rozwój uczniów, nauczycieli, środowiska szkolnego. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 36-62.

3. Sałata, E. (2017). Innowacyjny nauczyciel w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej. Szkoła-Zawód-Praca, nr 13/2017, s. 100-111.

4. Kopik, A. (2016). Inteligencje wielorakie – wachlarz możliwości dziecka. Konteksty Pedagogiczne, 2(7)/2016, s. 15–25.

5. Kostyło, H. (2019). Pedagogika emancypacyjna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 585-601.

6. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika krytyczna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 571-584.

7. Schoenebeck, H. (1994). Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa: Jacek Santorski & CO, s. 86-128

8. Tarnowski, J. (1992). Pedagogika dialogu. W: B. Śliwerski (red.), Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „IMPULS”, s. 119-129.

9. Klus-Stańska, D. (2018). Dydaktyka konstruktywistyczna. W: D. Klus-Stańska (red.), Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 131-166.

10. Januszewska, E. (2002). Dojrzewanie do wolności w wychowaniu. Rzecz o A. S. Neillu. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, s. 33-57.

Literatura dodatkowa:

1. Mazur, M., Jacewicz, A. (2021). Nieprzemijająca wartość koncepcji Friedricha Froebla. Zagadnienia Społeczna, nr 1(15), s.19-50.

2. Żłobicki, W. (2019). Pedagogika Gestalt. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 625-636.

3. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika waldorfska. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 705-718.

4. Miksza, M. (2019). Pedagogika Montessori. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 719-733.

5. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika planu daltońskiego. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 749-761.

6. Sztobryn, S. (2006). Pedagogika Celestyna Freineta. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 356-362.

7. Brzezińska, R., Brzeziński, A. (2011). Szkoła wychowująca do wolności, czyli filozofia edukacyjna Alexandra S. Neilla. Studia z Teorii Wychowania, 2/1 (2), s. 139-147

8. Zamojska, E. (2012). Alternatywność i innowacyjność w edukacji współczesnej – na przykładzie Czech. Kultura¬- Społeczeństwo-¬edukacja, nr 1, s. 105-119.

9. Budniak, A., Mnich, M. (2019). Innowacje pedagogiczne i ich wykorzystanie w badaniach własnych studentów edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego. W: A. Budniak, M. Mnich (red.), Podejścia metodologiczne w pedagogice. Koncepcje – badania – wyniki. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 317-329.

10. Maj, A. (2020). Innowacje i eksperymenty edukacyjne – podstawy pedagogiczne, prawne i metodologiczne. Roczniki Pedagogiczne, Tom 12(48), numer 2, s. 9-20.

11. Petlak, T. (2017). Style uczenia się uczniów. W: Petlak, T. Innowacje w nauczanie szkolnym. Kraków: Wydawnictwo Petrus, s. 47-74.

11. Czaja-Chudyba, I. (2005). Inteligencje wielorakie w teorii H. Gardnera – założenia oraz ich realizacja w praktyce przedszkolnej i szkolnej. W: I. Czaja-Chudyba (red.), Odkrywanie zdolności dziecka. Koncepcja wielorakich inteligencji w praktyce przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, s. 37-50.

12. Śliwerski, B., Melosik, Z. (2010). Edukacja alternatywna w XXI wieku. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

13. Nowakowska-Siuta, R. (2014). Edukacja alternatywna na rzecz demokratyzacji procesu kształcenia. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

14. Brudnik, E., Moszyńska, A., Owczarska, B. (2010). Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących. Kielce: Wydawnictwo JEDNOŚĆ.

15. Fazlagić, J. (2018). Szkoła dla innowatora. Kształtowanie kompetencji proinnowacyjnych. Kalisz: Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli.

Kwerenda zasobów internetowych na temat innowacji w szkole. Zasady projektowania innowacji:

https://www.szkolneinspiracje.pl/innowacja-praktyczne-wskazowki-dla-nauczycieli

https://www.nowaera.pl/angielski/blog/innowacja-pedagogiczna-w-szkole

Metody kształcenia: metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza tekstów, praca własna pod kierunkiem nauczyciela.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)

liczba godzin kontaktowych: 15

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 5

liczba godzin potrzebnych do przygotowania prezentacji nurtu edukacji alternatywnej: 3,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania projektu innowacji pedagogicznej: 7

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30

Ocena wiedzy na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. ilości punktów uzyskanych za stworzoną w grupie studenckiej innowację pedagogiczną;

3. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji dotyczącej nurtu edukacji alternatywnej.

Ocena umiejętności na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej;

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną.

Ocena kompetencji społecznych na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć;

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej;

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną.

1. Edukacja w perspektywie krytycznej. Teoria krytyczna.

Ustalenia terminologiczne – edukacja alternatywna a innowacje pedagogiczne. Wybrane przykłady innowacji pedagogicznych.

2. Teoria i praktyka wychowania do odpowiedzialnej wolności. Alternatywna wizja roli wychowanka.

Alternatywna wizja roli wychowawcy – kluczowe kompetencje nauczyciela. Wychowanie jako spotkanie dialogiczne.

3. Alternatywna wizja relacji pedagogicznej. Wychowanie jako proces emancypacji. Teoria i praktyka edukacji jako działanie i współdziałanie.

4. Prezentacja przygotowanych przez studentów własnych innowacji pedagogicznych.

Literatura obowiązkowa:

1. Ziółkowski, P. (2022). Rola innowacji pedagogicznych w szkole. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 15- 33.

2. Ziółkowski, P. (2022). Wpływ alternatywnego nauczania na rozwój uczniów, nauczycieli, środowiska szkolnego. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 36-62.

3. Sałata, E. (2017). Innowacyjny nauczyciel w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej. Szkoła-Zawód-Praca, nr 13/2017, s. 100-111.

4. Kopik, A. (2016). Inteligencje wielorakie – wachlarz możliwości dziecka. Konteksty Pedagogiczne, 2(7)/2016, s. 15–25.

5. Kostyło, H. (2019). Pedagogika emancypacyjna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 585-601.

6. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika krytyczna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 571-584.

7. Schoenebeck, H. (1994). Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa: Jacek Santorski & CO, s. 86-128

8. Tarnowski, J. (1992). Pedagogika dialogu. W: B. Śliwerski (red.), Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „IMPULS”, s. 119-129.

9. Klus-Stańska, D. (2018). Dydaktyka konstruktywistyczna. W: D. Klus-Stańska (red.), Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 131-166.

10. Januszewska, E. (2002). Dojrzewanie do wolności w wychowaniu. Rzecz o A. S. Neillu. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, s. 33-57.

Literatura dodatkowa:

1. Mazur, M., Jacewicz, A. (2021). Nieprzemijająca wartość koncepcji Friedricha Froebla. Zagadnienia Społeczna, nr 1(15), s.19-50.

2. Żłobicki, W. (2019). Pedagogika Gestalt. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 625-636.

3. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika waldorfska. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 705-718.

4. Miksza, M. (2019). Pedagogika Montessori. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 719-733.

5. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika planu daltońskiego. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 749-761.

6. Sztobryn, S. (2006). Pedagogika Celestyna Freineta. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 356-362.

7. Brzezińska, R., Brzeziński, A. (2011). Szkoła wychowująca do wolności, czyli filozofia edukacyjna Alexandra S. Neilla. Studia z Teorii Wychowania, 2/1 (2), s. 139-147

8. Zamojska, E. (2012). Alternatywność i innowacyjność w edukacji współczesnej – na przykładzie Czech. Kultura¬- Społeczeństwo-¬edukacja, nr 1, s. 105-119.

9. Budniak, A., Mnich, M. (2019). Innowacje pedagogiczne i ich wykorzystanie w badaniach własnych studentów edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego. W: A. Budniak, M. Mnich (red.), Podejścia metodologiczne w pedagogice. Koncepcje – badania – wyniki. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 317-329.

10. Maj, A. (2020). Innowacje i eksperymenty edukacyjne – podstawy pedagogiczne, prawne i metodologiczne. Roczniki Pedagogiczne, Tom 12(48), numer 2, s. 9-20.

11. Petlak, T. (2017). Style uczenia się uczniów. W: Petlak, T. Innowacje w nauczanie szkolnym. Kraków: Wydawnictwo Petrus, s. 47-74.

11. Czaja-Chudyba, I. (2005). Inteligencje wielorakie w teorii H. Gardnera – założenia oraz ich realizacja w praktyce przedszkolnej i szkolnej. W: I. Czaja-Chudyba (red.), Odkrywanie zdolności dziecka. Koncepcja wielorakich inteligencji w praktyce przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, s. 37-50.

12. Śliwerski, B., Melosik, Z. (2010). Edukacja alternatywna w XXI wieku. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

13. Nowakowska-Siuta, R. (2014). Edukacja alternatywna na rzecz demokratyzacji procesu kształcenia. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

14. Brudnik, E., Moszyńska, A., Owczarska, B. (2010). Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących. Kielce: Wydawnictwo JEDNOŚĆ.

15. Fazlagić, J. (2018). Szkoła dla innowatora. Kształtowanie kompetencji proinnowacyjnych. Kalisz: Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli.

Kwerenda zasobów internetowych na temat innowacji w szkole. Zasady projektowania innowacji:

https://www.szkolneinspiracje.pl/innowacja-praktyczne-wskazowki-dla-nauczycieli

https://www.nowaera.pl/angielski/blog/innowacja-pedagogiczna-w-szkole

Metody kształcenia: metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza tekstów, praca własna pod kierunkiem nauczyciela.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)

liczba godzin kontaktowych: 12

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 7

liczba godzin potrzebnych do przygotowania prezentacji nurtu edukacji alternatywnej: 3

liczba godzin potrzebnych do przygotowania projektu innowacji pedagogicznej: 8

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30

Ocena wiedzy na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć (ocena jakościowa w formie przyjętego systemu odznaczeń przez osobę prowadzącą zajęcia)

2. ilości punktów uzyskanych za stworzoną w grupie studenckiej innowację pedagogiczną (ocena na podstawie wymogów związanych z: kompletnością wypełnienia poszczególnych obszarów dokumentacji innowacji pedagogicznej, a także na podstawie kryteriów związanych z: poziomem innowacyjności, celowości, zaplanowania, zorganizowania i kontrolowania; próg zaliczeniowy: 50%)

3. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji dotyczącej nurtu edukacji alternatywnej (ocenie podlega: zupełność prezentacji nurtu edukacji, poprawność merytoryczna, a także stopień rozumienia sprawdzany za pomocą przygotowanej zabawy/aktywności zgodnej z ideą prezentowanego nurtu; próg zaliczeniowy: 50%)

Ocena umiejętności na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

Ocena kompetencji społecznych na podstawie:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i aktywnościach podejmowanych w trakcie zajęć (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

2. poziomu merytorycznego przygotowanej prezentacji nurtu edukacji alternatywnej (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

3. ilości punktów uzyskanych za stworzoną innowację pedagogiczną (ocena wg kryteriów podanych wyżej)

Ocena końcowa stanowi sumę punktów zdobytych za prezentację nurtu edukacji alternatywnej i projekt innowacji pedagogicznej, przy założeniu, że każdy z nich został zaliczony na minimum 50%.Dodatkowo, ocena może być podwyższona za szczególną aktywność.

1. Wprowadzenie. Edukacja w perspektywie krytycznej. Teoria krytyczna.

2. Ustalenia terminologiczne – edukacja alternatywna a innowacje pedagogiczne. Wybrane przykłady innowacji pedagogicznych.

3. Teoria i praktyka wychowania do odpowiedzialnej wolności. Alternatywna wizja roli wychowanka.

4. Alternatywna wizja roli wychowawcy – kluczowe kompetencje nauczyciela. Wychowanie jako spotkanie dialogiczne.

5. Alternatywna wizja relacji pedagogicznej. Wychowanie jako proces emancypacji.

6. Teoria i praktyka edukacji jako działanie i współdziałanie.

7. Prezentacja przygotowanych przez studentów własnych innowacji pedagogicznych.

8. Prezentacja przygotowanych przez studentów własnych innowacji pedagogicznych.

Literatura obowiązkowa:

1. Ziółkowski, P. (2022). Rola innowacji pedagogicznych w szkole. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 15- 33.

2. Ziółkowski, P. (2022). Wpływ alternatywnego nauczania na rozwój uczniów, nauczycieli, środowiska szkolnego. Zeszyty Naukowe WSG t. 40, nr 7, s. 36-62.

3. Sałata, E. (2017). Innowacyjny nauczyciel w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej. Szkoła-Zawód-Praca, nr 13/2017, s. 100-111.

4. Kopik, A. (2016). Inteligencje wielorakie – wachlarz możliwości dziecka. Konteksty Pedagogiczne, 2(7)/2016, s. 15–25.

5. Kostyło, H. (2019). Pedagogika emancypacyjna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 585-601.

6. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika krytyczna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 571-584.

7. Schoenebeck, H. (1994). Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa: Jacek Santorski & CO, s. 86-128

8. Tarnowski, J. (1992). Pedagogika dialogu. W: B. Śliwerski (red.), Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „IMPULS”, s. 119-129.

9. Klus-Stańska, D. (2018). Dydaktyka konstruktywistyczna. W: D. Klus-Stańska (red.), Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 131-166.

10. Januszewska, E. (2002). Dojrzewanie do wolności w wychowaniu. Rzecz o A. S. Neillu. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, s. 33-57.

11. Brudnik, E., Moszyńska, A., Owczarska, B. (2010). Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących. Kielce: Wydawnictwo JEDNOŚĆ. (wybrane metody)

Literatura dodatkowa:

1. Mazur, M., Jacewicz, A. (2021). Nieprzemijająca wartość koncepcji Friedricha Froebla. Zagadnienia Społeczna, nr 1(15), s.19-50.

2. Żłobicki, W. (2019). Pedagogika Gestalt. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 625-636.

3. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika waldorfska. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 705-718.

4. Miksza, M. (2019). Pedagogika Montessori. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 719-733.

5. Śliwerski, B. (2019). Pedagogika planu daltońskiego. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 749-761.

6. Sztobryn, S. (2006). Pedagogika Celestyna Freineta. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 356-362.

7. Brzezińska, R., Brzeziński, A. (2011). Szkoła wychowująca do wolności, czyli filozofia edukacyjna Alexandra S. Neilla. Studia z Teorii Wychowania, 2/1 (2), s. 139-147

8. Zamojska, E. (2012). Alternatywność i innowacyjność w edukacji współczesnej – na przykładzie Czech. Kultura¬- Społeczeństwo-¬edukacja, nr 1, s. 105-119.

9. Budniak, A., Mnich, M. (2019). Innowacje pedagogiczne i ich wykorzystanie w badaniach własnych studentów edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego. W: A. Budniak, M. Mnich (red.), Podejścia metodologiczne w pedagogice. Koncepcje – badania – wyniki. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 317-329.

10. Maj, A. (2020). Innowacje i eksperymenty edukacyjne – podstawy pedagogiczne, prawne i metodologiczne. Roczniki Pedagogiczne, Tom 12(48), numer 2, s. 9-20.

11. Petlak, T. (2017). Style uczenia się uczniów. W: Petlak, T. Innowacje w nauczanie szkolnym. Kraków: Wydawnictwo Petrus, s. 47-74.

11. Czaja-Chudyba, I. (2005). Inteligencje wielorakie w teorii H. Gardnera – założenia oraz ich realizacja w praktyce przedszkolnej i szkolnej. W: I. Czaja-Chudyba (red.), Odkrywanie zdolności dziecka. Koncepcja wielorakich inteligencji w praktyce przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, s. 37-50.

12. Śliwerski, B., Melosik, Z. (2010). Edukacja alternatywna w XXI wieku. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

13. Nowakowska-Siuta, R. (2014). Edukacja alternatywna na rzecz demokratyzacji procesu kształcenia. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

14. Fazlagić, J. (2018). Szkoła dla innowatora. Kształtowanie kompetencji proinnowacyjnych. Kalisz: Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli.

Zasoby internetowe na temat innowacji w szkole. Zasady projektowania innowacji:

https://www.szkolneinspiracje.pl/innowacja-praktyczne-wskazowki-dla-nauczycieli

https://www.nowaera.pl/angielski/blog/innowacja-pedagogiczna-w-szkole

Metody kształcenia: metoda problemowa, dyskusja, plakaty, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza tekstów, praca własna pod kierunkiem nauczyciela.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)

liczba godzin kontaktowych: 15

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 5

liczba godzin potrzebnych do przygotowania prezentacji nurtu edukacji alternatywnej: 3,

liczba godzin potrzebnych do przygotowania projektu innowacji pedagogicznej: 7

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 30

Ocena wiedzy bazuje na:

1. zaangażowaniu w dyskusję i działaniach podejmowanych podczas zajęć;

2. liczbie punktów ( zdobytych za plan edukacyjny (scenariusz) związany z wybraną koncepcją pedagogiczną stworzony w zespole studenckim;

3. poziomie merytorycznym plakatu graficznego dotyczącego porównania 2 wybranych koncepcji edukacji alternatywnej.

Ocena umiejętności bazuje na:

1. jakości udziału w dyskusji i działaniach podczas zajęć;

2. poziomie merytorycznym plakatu dotyczącego edukacji alternatywnej;

3. liczbie punktów zdobytych za stworzony plan edukacyjny związany z wybraną koncepcją edukacji alternatywnej.

Ocena kompetencji społecznych bazuje na:

1. jakości uczestnictwa w dyskusji i działaniach podejmowanych podczas zajęć;

2. poziomie merytorycznym i prezentacji plakatu dotyczącego edukacji alternatywnej;

3. liczbie punktów zdobytych za stworzony plan sytuacji edukacyjnej według wybranej koncepcji edukacji alternatywnej

Wybrane elementy alternatywnej edukacji oraz praktyczne przykłady ich realizacji w Polsce i za granicą . Idea pedagogiki alternatywnej jako poszukiwanie niestandardowych rozwiązań indywidualnego i holistycznego podejścia do dziecka/ ucznia na podstawie nowoczesnej szkoły C. Freineta, pedagogiki Marii Montessori ora z pedagogiki planu daltońskiego . Edukacja w terenie ( outdoorowa)i jej charakterystyka. Rola i postawa nauczyciela w edukacji alternatywnej oraz znaczenie środowiska rodzinnego dla tego rodzaju edukacji. Relacyjność jako ważny element edukacji alternatywnej

Obowiązkowa:

Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej red. B. Śliwerski, Kraków 2009

Od nauczania do uczenia się , A.R. Sowińscy, Łódż 2019

Edukacja w systemie Marii Montessori S.Guz T.I , Lublin 2019

Nowoczesna szkoła francuska technik C. Freineta, H. Semenowicz ,Warszawa 1995

Pedagogika Przyrody – jak organizować naukę w terenie A.Kubala-Kulpińska, „Życie szkoły” 2019

Uzupełniająca:

Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI w red. B. Śliwierski , Kraków 2001

Zrozumieć Montessori. Czyli Maria Montessori o wychowaniu dziecka M. Miksza, Kraków 2020

Czego nauczyłam się w Ecole Freinet w Vence, m. Brzena , ‘Życie szkoły” 1990 nr 10

Droga do twórczości wdrażanie technik C. Freineta, T. Kłosińska, Kraków 2000

(Nie) obecność outdoor education w kształceniu szkolnym, R. Michalak, T. Parczewska, Lublin 2019

Metody kształcenia: metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza tekstów, praca własna pod kierunkiem nauczyciela.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)

liczba godzin kontaktowych: 12

liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 7

liczba godzin potrzebnych do przygotowania planu aktywności nurtu edukacji alternatywnej: 3

liczba godzin potrzebnych do przygotowania plakatu graficznego na temat wybranej koncepcji edukacji alternatywnej : 5

sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 27