Diagnoza i terapia logopedyczna dzieci z dyzartrią

POSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Efekty kształcenia dotyczące wiedzy będą sprawdzane poprzez egzamin pisemny podsumowujący realizację przedmiotu (test jednokrotnego wyboru).

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie 50% odpowiedzi poprawnych.

Efekty kształcenia dotyczące umiejętności będą sprawdzane poprzez ocenę:

1. ustnych wypowiedzi w trakcie zajęć (dyskusja w grupie w trakcie zajęć, dyskusja nt. oglądanych filmów, prezentacja przygotowanych prezentacji dot. wybranej metody wspomagającej terapię logopedyczną osób z niepełnosprawnością)

2. aktywności studenta w czasie zajęć praktycznych.

Efekty kształcenia dotyczące kompetencji społecznych będą sprawdzane poprzez ocenę wypowiedzi studenta w trakcie ćwiczeń i warsztatów (rozmowa, dyskusja dydaktyczna). Aktywność na ćwiczeniach i warsztatach jest niezbędna i wymagana od wszystkich studentów.

Wykład:

1.Przypomnienie wiadomości z zakresu n. czaszkowych oraz m. obszaru orofacjalnego.

Dyzartria u dzieci – epidemiologia, etiopatogeneza, kryteria rozpoznania, obraz kliniczny.

Opis występowania zaburzenia, etiologia i patologia oraz klasyfikacja dyzartrii w mózgowym porażeniu dziecięcym (MPD)

2.. Diagnoza logopedyczna dyzartrii u dzieci.

Opis, analiza i interpretacja zaburzenia. Omówienie narzędzi testowych.

Ćwiczenia:

1. Terapia logopedyczna.

Normalizacja napięcia mięśniowego obszaru orofacjalnego poprzez wykorzystanie technik taktylnych.

Stymulacja oddechu, fonacji i artykulacji.

Literatura obowiązkowa:

Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. - Dyzartria Wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów dyzartrii - wyd. Komlogo, Gliwice, 2009

Jauer – Niworowska O. - Dyzartria nabyta Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych- wyd. APS, Warszawa, 2009.

Jauer – Niworowska O.- Badania osób z dyzartrią w przebiegu choroby Wilsona (wnioski z badań) – Logopedia - T. 36 / 2007 (str. 267-274)

Jauer - Niworowska O., Litwin M. – Dyzartria - –W: (red.) Klukowski K., Talar J., Domaniecki J. - Rehabilitacja po urazach głowy - wyd. AWF, Warszawa, 2009 - (str. 99 – 139)

Michałowicz r. (red.), 2001, Mózgowe porażenie dziecięce, Warszawa.

Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M., (red.), 1997, Mózgowe porażenie dziecięce. Problemy mowy, Warszawa.

Mirecka U., Gustaw K., 2005, Dyzartria w mózgowym porażeniu dziecięcym. Eksperymentalna

Skala dyzartrii jako technika diagnostyczna pomocna w określaniu specyfiki zaburzeń mowy w mpd., „Logopedia”, 34, s. 273–289.

METODY KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów i nagrań dvd.

Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy.

Warsztaty: zajęcia praktyczne z zakresu wybranych metod wspomagających terapię logopedyczną dzieci z dyzartrią.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

1. Godziny kontaktowe - wykład (15 godzin), ćwiczenia (5 godzin), warsztaty (10 godzin) = 30 godzin

2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20 godz.

3. Przygotowanie prezentacji dot. wybranej metody wspomagającej terapię logopedyczną osób z niepełnosprawnością intelektualną - 15 godzin

4. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 2

POSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Efekty kształcenia dotyczące wiedzy będą sprawdzane poprzez egzamin pisemny podsumowujący realizację przedmiotu (test jednokrotnego wyboru).

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie 50% odpowiedzi poprawnych.

W trakcie cyklu zajęć odbędą się dwa sprawdziany z wiedzy niezbędnej do realizacji ćwiczeń i warsztaów.

Efekty kształcenia dotyczące umiejętności będą sprawdzane poprzez ocenę:

1. ustnych wypowiedzi w trakcie zajęć (dyskusja w grupie w trakcie zajęć, dyskusja nt. oglądanych filmów, prezentacja przygotowanych prezentacji dot. wybranej metody wspomagającej terapię logopedyczną osób z niepełnosprawnością)

2. aktywności studenta w czasie zajęć praktycznych.

Efekty kształcenia dotyczące kompetencji społecznych będą sprawdzane poprzez ocenę wypowiedzi studenta w trakcie ćwiczeń i warsztatów (rozmowa, dyskusja dydaktyczna). Aktywność na ćwiczeniach i warsztatach jest niezbędna i wymagana od wszystkich studentów.

Wykład:

1.Przypomnienie wiadomości z zakresu n. czaszkowych oraz m. obszaru orofacjalnego.

Dyzartria u dzieci – epidemiologia, etiopatogeneza, kryteria rozpoznania, obraz kliniczny.

Opis występowania zaburzenia, etiologia i patologia oraz klasyfikacja dyzartrii w mózgowym porażeniu dziecięcym (MPD)

2.. Diagnoza logopedyczna dyzartrii u dzieci.

Opis, analiza i interpretacja zaburzenia. Omówienie narzędzi testowych.

Ćwiczenia:

1. Terapia logopedyczna.

Normalizacja napięcia mięśniowego obszaru orofacjalnego poprzez wykorzystanie technik taktylnych.

Stymulacja oddechu, fonacji i artykulacji.

Literatura obowiązkowa:

Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. - Dyzartria Wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów dyzartrii - wyd. Komlogo, Gliwice, 2009

Jauer – Niworowska O. - Dyzartria nabyta Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych- wyd. APS, Warszawa, 2009.

Jauer – Niworowska O.- Badania osób z dyzartrią w przebiegu choroby Wilsona (wnioski z badań) – Logopedia - T. 36 / 2007 (str. 267-274)

Jauer - Niworowska O., Litwin M. – Dyzartria - –W: (red.) Klukowski K., Talar J., Domaniecki J. - Rehabilitacja po urazach głowy - wyd. AWF, Warszawa, 2009 - (str. 99 – 139)

Michałowicz r. (red.), 2001, Mózgowe porażenie dziecięce, Warszawa.

Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M., (red.), 1997, Mózgowe porażenie dziecięce. Problemy mowy, Warszawa.

Mirecka U., Gustaw K., 2005, Dyzartria w mózgowym porażeniu dziecięcym. Eksperymentalna

Skala dyzartrii jako technika diagnostyczna pomocna w określaniu specyfiki zaburzeń mowy w mpd., „Logopedia”, 34, s. 273–289.

METODY KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów i nagrań dvd.

Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy, a także obserwacja dwóch pacjentów (dzieci) ze zdiagnozowaną dyzartrią - opis postępowania terapeutycznego, rokowania.

Warsztaty: Obserwacja terapii logopedycznej dzieci z dyzartrią, dyskusja dydaktyczna.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

1. Godziny kontaktowe - wykład (9 godzin), ćwiczenia (6 godzin), warsztaty (6 godzin) = 21 godzin

2. Przygotowanie się do cząstkowych sprawdzianów - 15 godz.

2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20 godz.

3. Przygotowanie do zaliczenia4. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 2