Superwizja w zawodach pomocowych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 20-1S-SWP |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Superwizja w zawodach pomocowych |
Jednostka: | Katedra Profilaktyki Społecznej i Pracy Socjalnej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
1. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach pomocowych? 2. Rozwiązywanie problemów jako proces i podstawowa umiejętność w superwizji 3. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji 4. Typy konfliktów i ich rozwiązywanie w relacjach superwizyjnych 5. Kwestie etyczne superwizji 6. Formy organizacji superwizji |
Pełny opis: |
1. Superwizja: zawód czy metoda podnoszenia jakości pracy w zawodach społecznych? – Ustalanie znaczeń pojęcia superwizja – Europejski kontekst rozwoju superwizji – Definiowanie superwizji pracy socjalnej – Początki rozwoju superwizji pracy socjalnej – Stan superwizji pracy socjalnej w Polsce – Komu służy superwizja? – Podobieństwa superwizji do pracy socjalnej 2. Rozwiązywanie problemów jako proces i podstawowa umiejętność w superwizji – Co to jest problem? – Procedura rozwiązywania problemów – Heurystyki rozwiązywania problemów 3. Komunikacja interpersonalna i ryzyka komunikacji asymetrycznej w superwizji – Definicja pojęcia – Cztery kategorie trudności w porozumiewaniu się – Komunikacja asymetryczna jako katalizator czterech kategorii trudności w porozumiewaniu się 4. Typy konfliktów i ich rozwiązywanie w relacjach superwizyjnych – Rozumienie pojęcia konfliktu – Plusy i minusy konfliktów – Konflikty interpersonalne – Superwizja w sytuacjach konfliktowych 5. Kwestie etyczne w superwizji 6. Formy organizacji superwizji – Sesja superwizyjna – Prawne warunki prowadzenia superwizji w Polsce |
Literatura: |
L. obowiążkowa: - Henderson P. i in., Superwizja w praktyce. Jak zostać superwizorem w zawodach nakierowanych nakierowanych na wspieranie i pomaganie, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2014 - Henzler M., doświadczenia z superwizji. Proces wsparcia i rozwoju, w: B. Skrzypczak, B. Bąbska (red.), Aktywizacja czy integracja?, CAL, Warszawa 2011 - Łuczyńska M., Olech A., Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, Warszawa 2013. - Szmagalski J. (red.), Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy, IRSS, Warszawa 2005, 2009, 2011.. - Wódz K., Leśniak- Berek E., Superwizja w pomocy społecznej, [w:] S. Pawlak-Czyż (red.) Praca socjalna wobec współczesnych problemów społecznych, Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT Toruń 2007.. L. uzupełniająca: - Gilbert M. C., Evans K., Superwizja w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2004. - Goldsmith J., Clone K., Jak rozwiązywać konflikty w pracy, Amber, Warszawa 2001. - Łęcki K., Szóstak A., Komunikacja interpersonalna w pracy socjalnej, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 2004. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Ma elementarną wiedzę, dotyczącą procesów komunikowania interpersonalnego i społecznego z klientami pomocy społecznej, ich prawidłowości i zakłóceń. Umiejętności Skutecznie komunikuje się werbalnie i niewerbalnie – w mowie i na piśmie w języku polskim. Kompetencje Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego. Dba o własny rozwój osobisty i zawodowy; dokonuje samooceny własnych kompetencji i efektów własnej pracy, korzysta z pomocy, konsultacji i superwizji. Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania w różnych środowiskach społecznych. Przejawia empatyczną postawę względem innych ludzi, szczególnie klientów pomocy społecznej. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metoda: Test pisemny rozumienia operacyjnych pojęć superwizji Kryterium: poprawność rozumienia powyższych pojęć. |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.