Dyslalia
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 10-2S-DSL2 | Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Dyslalia | ||
| Jednostka: | Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji | ||
| Grupy: |
Obowiązkowe dla II r. PC, spec.: logopedia, (3-l) niestacjonarne I stopnia Obowiązkowe dla II r. PC, spec.: logopedia, (3-l) stacjonarne I stopnia |
||
| Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
3.00
(w zależności od programu)   zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | polski | ||
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
| Efekty uczenia się: |
PC1_KK_W01, PC1_KK_W02, PC1_KK_W03 Zna definicje terminu „dyslalia” podawane przez różnych autorów reprezentujących różne dyscypliny PC1_KK_W05, PC1_KK_W06, PC1_KK_W08 Potrafi podać różne klasyfikacje zaburzeń artykulacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem klasyfikacji etiologicznej PC1_KK_W05, PC1_KK_W06, PC1_KS_W01 Potrafi scharakteryzować zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem oraz podać sposoby terapii PC1_KS_U01, PC1_KS_U02, PC1_KK_U04, PC1_KK_U06, PC1_KS_U02 Potrafi przeprowadzić badanie logopedyczne w przypadkach dyslalii PC1_KS_U01, PC1_KS_U02, PC1_KK_U04, PC1_KS_U04 Umie zaprojektować program terapii logopedycznej oraz konspekt zajęć jednostkowych w różnych przypadkach dyslalii PC1_KS_U01, PC1_KS_U03 Potrafi przeprowadzić zajęcia logopedyczne z dzieckiem z dyslalią PC1_KK_K02 Potrafi zauważyć zaburzenia artykulacyjne u dzieci PC1_KK_K02, PC1_KS_K01 Potrafi wyjaśnić rodzicom dzieci przyczyny zaburzeń artykulacyjnych |
||
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2017/2018" (zakończony)
| Okres: | 2017-10-01 - 2018-02-18 |
 
 zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin więcej informacji Laboratorium/warsztaty, 25 godzin więcej informacji Wykład, 30 godzin więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Danuta Emiluta-Rozya, Dorota Lipiec | |
| Prowadzący grup: | Danuta Emiluta-Rozya, Dorota Lipiec, Agata Mężyk | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Egzamin | |
| Skrócony opis: |
SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA: Egzamin ustny (według podanych studentom zagadnień) podsumowujący realizację przedmiotu. Zaliczenie ćwiczeń - sposoby pomiaru efektów kształcenia podczas ćwiczeń: 1. Ocena aktywności w trakcie ćwiczeń praktycznych z dziećmi 2. Ocena zajęć próbnych przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 3. Ocena konspektów zajęć przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 4. Ocena wypowiedzi studenta podczas hospitacji zajęć | |
| Pełny opis: |
TREŚCI PROGRAMOWE: WYKŁAD: 1.Wprowadzenie do terminologii dyslalii 2.Różne klasyfikacje zaburzeń artykulacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem etiologii dyslalii i patomechanizmów 3.Diagnoza logopedyczna dzieci z zaburzeniami artykulacyjnymi 4.Metodyka ogólna pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii: - klasyfikacje metod wywoływania głosek - różne rodzaje ćwiczeń prowadzonych z dziećmi z dyslalią - zasady pracy logopedycznej - etapy pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii - zajęcia logopedyczne jako jednostka metodyczna ĆWICZENIA: 1. Metodyka szczegółowa wywoływania poszczególnych głosek: - ćwiczenia wstępne (ćw, funkcji w obrębie narządu żucia, sprawności aparatu artykulacyjnego, oddechowe, fonacyjne, słuchowe) - metody wywoływania głosek i ich utrwalania (na określonym materiale językowym) 2. Terapia logopedyczna w przypadku dyslalii: - hospitowanie zajęć logopedycznych, zapoznanie się z dokumentacją pracy logopedycznej, omawianie hospitowanych zajęć 3.Omawianie konspektów zajęć 4.Samodzielne prowadzenie przez studenta zajęć z dziećmi z dyslalią | |
| Literatura: |
LITERATURA OBOWIĄZKOWA: 1. Antos D., Demel G., Styczek I.(1978), Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy WSiP, Warszawa. 2. Czaplewska E. (2012) Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji [w:] Czaplewska E., Milewski S. (red.) Diagnoza logopedyczna. GWP, Sopot. 3. Demel G. (1983) Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, WSiP, Warszawa. 4. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa. 5. Emiluta- Rozya D. (2006), Dyslalia - w teorii logopedycznej i praktyce pedagogicznej [w:] Bałachowicz J. , Frycie S. (red) Język- Literatura- Wychowanie. WSP TWP, Warszawa. 6. Emiluta- Rozya D., Mierzejewska H., Atys P., (1995) Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu- , cztero- i sześcioletnich, wyd. WSPS, Warszawa. 7. Golanowska M., Kwasiborska J.,Lipiec D, Sienniak A., D. Emiluta – Rozya (2011) Wybrane zagadnienia logopedyczne. Część III. ś, ź, ć, dź. Komlogo. 8. Łyżyczka I. (1992) Metody korekcji wymowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, SCHOLASTICUS , Wyd. Linea, nr 3-4. 9. Pluta-Wojciechowska D. (1999) Wybrane zagadnienia terapii mowy dzieci z rozszczepem podniebienia, LOGOPEDIA nr 26. 10. Pluta-Wojciechowska D. (2006) (2008) Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia. Badania- Teoria-Praktyka. Wyd. ATH, Bielsko- Biała. 11. Pluta-Wojciechowska D. (2011) Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Wyd. UP, Kraków. 12. Pluta-Wojciechowska D. (2011) O ćwiczeniach tak zwanej pionizacji języka [w:] M. Michalik (red.) Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Collegium Columbinum, Kraków. 13. Pluta-Wojciechowska D. (2012) Patofonetyka- nowy przedmiot kształcenia czy nowe ujęcie starych tematów [w:] Milewski S., Czaplewska E. (red.) Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki. Harmonia Universalis. 14. Pluta-Wojciechowska D. (2015) Standard postępowania logopedycznego w przypadku rozszczepu wargi i podniebienia [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 15. Konopska L. (2015) Postępowanie logopedyczne w przypadku osób z wadą zgryzu [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 16. Rocławski B. (1991) Słuch fonemowy i fonetyczny, Wyd. UG, Gdańsk. 17. Rodak H. (1994) Terapia dziecka z wadą wymowy, Wyd. UW, Warszawa. 18. Rodak H., Wójtowiczowa J. (1986), Metody terapii logopedycznej dzieci z dyslalia, PSLog UW Warszawa. 19. Sachajska E. (1981), Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa. 20. Sołtys- Chmielowicz A. (1999) Z doświadczeń własnych w pracy z dziećmi dyslalicznymi, LOGOPEDIA NR 26. 21. Sołtys- Chmielowicz A.(2000) Klasyfikacje wad wymowy, LOGOPEDIA TOM 28. 22. Sołtys- Chmielowicz A.(2004) O niejasnościach i niespójnościach terminów nazywających wady wymowy, LOGOPEDIA TOM 33. 23.Sołtys- Chmielowicz A.(2008) Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Impuls. 24. Styczek I. (1982), Logopedia, PWN, Warszawa, tylko rozdz.II, V. 25. Styczek I (1982), Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, WSiP, Warszawa. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Borsuk-Sorota E., Kruszewska A., (2014) Smaczne ćwiczenia buzi i języka. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego dla dzieci. Harmonia. Gdańsk. 2. Galewska-Kustra M., Szwajkowscy E. i W.(2014) Wierszyki ćwiczące języki, czyli rymowanki logopedyczne dla dzieci. Nasza Księgarnia, Warszawa. 3. Ołtuszewski W. (1905) Szkic nauki o mowie i jej zboczeniach. Biblioteka lekarska. Warszawa. 4. Ostapiuk B. (2015). Postępowanie logopedyczne u osób z dyslalią i ankyloglosją [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 5.Toczyska B. (1992), Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk. 6.Toczyska B. (1997), Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk. 7. Wójtowiczowa J. (1991), Logopedyczny zbiór wyrazów, WSiP Warszawa. | |
| Uwagi: |
METODY KSZTAŁCENIA: Wykład (prezentacja multimedialna) połączony z omówieniem studiów przypadków w postaci nagrań DVD; analiza prezentowanych przypadków dokonana wspólnie ze studentami, materiały pisemne dawane słuchaczom. Ćwiczenia w sali- omówienie szczegółowej metodyki wywoływania poszczególnych głosek. Ćwiczenia w formie zajęć praktycznych (w małych podgrupach), odbywających się w gabinecie logopedycznym w przedszkolu (hospitowanie zajęć logopedycznych prowadzonych przez logopedę, samodzielne prowadzenie przez studentów zajęć logopedycznych z dziećmi z dyslalią) NAKŁAD PRACY STUDENTA: Godziny kontaktowe - wykład, ćwiczenia - 60 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 5 godz. Przygotowanie się do egzaminu - 15 godz. Zaplanowanie zajęć przeprowadzanych z dziećmi: przygotowanie konspektów zajęć własnych, samodzielne przygotowanie pomocy do zajęć - 10 godz. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3 | |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2018/2019" (zakończony)
| Okres: | 2018-10-01 - 2019-02-17 |
zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin więcej informacji Laboratorium/warsztaty, 25 godzin więcej informacji Wykład, 30 godzin więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Dorota Lipiec | |
| Prowadzący grup: | Danuta Emiluta-Rozya, Dorota Lipiec, Agata Mężyk | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Egzamin | |
| Skrócony opis: |
SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA: Egzamin ustny (według podanych studentom zagadnień) podsumowujący realizację przedmiotu. Zaliczenie ćwiczeń - sposoby pomiaru efektów kształcenia podczas ćwiczeń: 1. Ocena aktywności w trakcie ćwiczeń praktycznych z dziećmi 2. Ocena zajęć próbnych przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 3. Ocena konspektów zajęć przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 4. Ocena wypowiedzi studenta podczas hospitacji zajęć | |
| Pełny opis: |
TREŚCI PROGRAMOWE: WYKŁAD: 1.Wprowadzenie do terminologii dyslalii 2.Różne klasyfikacje zaburzeń artykulacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem etiologii dyslalii i patomechanizmów 3.Diagnoza logopedyczna dzieci z zaburzeniami artykulacyjnymi 4.Metodyka ogólna pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii: - klasyfikacje metod wywoływania głosek - różne rodzaje ćwiczeń prowadzonych z dziećmi z dyslalią - zasady pracy logopedycznej - etapy pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii - zajęcia logopedyczne jako jednostka metodyczna ĆWICZENIA: 1. Metodyka szczegółowa wywoływania poszczególnych głosek: - ćwiczenia wstępne (ćw, funkcji w obrębie narządu żucia, sprawności aparatu artykulacyjnego, oddechowe, fonacyjne, słuchowe) - metody wywoływania głosek i ich utrwalania (na określonym materiale językowym) 2. Terapia logopedyczna w przypadku dyslalii: - hospitowanie zajęć logopedycznych, zapoznanie się z dokumentacją pracy logopedycznej, omawianie hospitowanych zajęć 3.Omawianie konspektów zajęć 4.Samodzielne prowadzenie przez studenta zajęć z dziećmi z dyslalią | |
| Literatura: |
LITERATURA OBOWIĄZKOWA: 1. Antos D., Demel G., Styczek I.(1978), Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy WSiP, Warszawa. 2. Czaplewska E. (2012) Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji [w:] Czaplewska E., Milewski S. (red.) Diagnoza logopedyczna. GWP, Sopot. 3. Demel G. (1983) Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, WSiP, Warszawa. 4. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa. 5. Emiluta- Rozya D. (2006), Dyslalia - w teorii logopedycznej i praktyce pedagogicznej [w:] Bałachowicz J. , Frycie S. (red) Język- Literatura- Wychowanie. WSP TWP, Warszawa. 6. Emiluta- Rozya D., Mierzejewska H., Atys P., (1995) Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu- , cztero- i sześcioletnich, wyd. WSPS, Warszawa. 7. Golanowska M., Kwasiborska J.,Lipiec D, Sienniak A., D. Emiluta – Rozya (2011) Wybrane zagadnienia logopedyczne. Część III. ś, ź, ć, dź. Komlogo. 8. Łyżyczka I. (1992) Metody korekcji wymowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, SCHOLASTICUS , Wyd. Linea, nr 3-4. 9. Pluta-Wojciechowska D. (1999) Wybrane zagadnienia terapii mowy dzieci z rozszczepem podniebienia, LOGOPEDIA nr 26. 10. Pluta-Wojciechowska D. (2006) (2008) Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia. Badania- Teoria-Praktyka. Wyd. ATH, Bielsko- Biała. 11. Pluta-Wojciechowska D. (2011) Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Wyd. UP, Kraków. 12. Pluta-Wojciechowska D. (2011) O ćwiczeniach tak zwanej pionizacji języka [w:] M. Michalik (red.) Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Collegium Columbinum, Kraków. 13. Pluta-Wojciechowska D. (2012) Patofonetyka- nowy przedmiot kształcenia czy nowe ujęcie starych tematów [w:] Milewski S., Czaplewska E. (red.) Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki. Harmonia Universalis. 14. Pluta-Wojciechowska D. (2015) Standard postępowania logopedycznego w przypadku rozszczepu wargi i podniebienia [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 15. Konopska L. (2015) Postępowanie logopedyczne w przypadku osób z wadą zgryzu [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 16. Rocławski B. (1991) Słuch fonemowy i fonetyczny, Wyd. UG, Gdańsk. 17. Rodak H. (1994) Terapia dziecka z wadą wymowy, Wyd. UW, Warszawa. 18. Rodak H., Wójtowiczowa J. (1986), Metody terapii logopedycznej dzieci z dyslalia, PSLog UW Warszawa. 19. Sachajska E. (1981), Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa. 20. Sołtys- Chmielowicz A. (1999) Z doświadczeń własnych w pracy z dziećmi dyslalicznymi, LOGOPEDIA NR 26. 21. Sołtys- Chmielowicz A.(2000) Klasyfikacje wad wymowy, LOGOPEDIA TOM 28. 22. Sołtys- Chmielowicz A.(2004) O niejasnościach i niespójnościach terminów nazywających wady wymowy, LOGOPEDIA TOM 33. 23.Sołtys- Chmielowicz A.(2008) Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Impuls. 24. Styczek I. (1982), Logopedia, PWN, Warszawa, tylko rozdz.II, V. 25. Styczek I (1982), Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, WSiP, Warszawa. 26. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I., 2018, Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu /r/ we współczesnym języku polskim [w:] Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K. I. (red.) Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym, Wydawnictwo APS, Warszawa. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Borsuk-Sorota E., Kruszewska A., (2014) Smaczne ćwiczenia buzi i języka. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego dla dzieci. Harmonia. Gdańsk. 2. Galewska-Kustra M., Szwajkowscy E. i W.(2014) Wierszyki ćwiczące języki, czyli rymowanki logopedyczne dla dzieci. Nasza Księgarnia, Warszawa. 3. Ołtuszewski W. (1905) Szkic nauki o mowie i jej zboczeniach. Biblioteka lekarska. Warszawa. 4. Ostapiuk B. (2015). Postępowanie logopedyczne u osób z dyslalią i ankyloglosją [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 5.Toczyska B. (1992), Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk. 6.Toczyska B. (1997), Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk. 7. Wójtowiczowa J. (1991), Logopedyczny zbiór wyrazów, WSiP Warszawa. | |
| Uwagi: |
METODY KSZTAŁCENIA: Wykład (prezentacja multimedialna) połączony z omówieniem studiów przypadków w postaci nagrań DVD; analiza prezentowanych przypadków dokonana wspólnie ze studentami, materiały pisemne dawane słuchaczom. Ćwiczenia w sali- omówienie szczegółowej metodyki wywoływania poszczególnych głosek. Ćwiczenia w formie zajęć praktycznych (w małych podgrupach), odbywających się w gabinecie logopedycznym w przedszkolu (hospitowanie zajęć logopedycznych prowadzonych przez logopedę, samodzielne prowadzenie przez studentów zajęć logopedycznych z dziećmi z dyslalią) NAKŁAD PRACY STUDENTA: Godziny kontaktowe - wykład, ćwiczenia - 60 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 5 godz. Przygotowanie się do egzaminu - 15 godz. Zaplanowanie zajęć przeprowadzanych z dziećmi: przygotowanie konspektów zajęć własnych, samodzielne przygotowanie pomocy do zajęć - 10 godz. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3 | |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2019/2020" (zakończony)
| Okres: | 2019-10-01 - 2020-02-16 |
zobacz plan zajęć |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin więcej informacji Laboratorium/warsztaty, 25 godzin więcej informacji Wykład, 30 godzin więcej informacji |
|
| Koordynatorzy: | Dorota Lipiec, Agata Mężyk | |
| Prowadzący grup: | Dorota Lipiec, Agata Mężyk | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Egzamin | |
| Skrócony opis: |
SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA: Egzamin ustny (według podanych studentom zagadnień) podsumowujący realizację przedmiotu. Zaliczenie ćwiczeń - sposoby pomiaru efektów kształcenia podczas ćwiczeń: 1. Ocena aktywności w trakcie ćwiczeń praktycznych z dziećmi 2. Ocena zajęć próbnych przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 3. Ocena konspektów zajęć przeprowadzonych przez studenta z dzieckiem z dyslalią 4. Ocena wypowiedzi studenta podczas hospitacji zajęć | |
| Pełny opis: |
TREŚCI PROGRAMOWE: WYKŁAD: 1.Wprowadzenie do terminologii dyslalii 2.Różne klasyfikacje zaburzeń artykulacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem etiologii dyslalii i patomechanizmów 3.Diagnoza logopedyczna dzieci z zaburzeniami artykulacyjnymi 4.Metodyka ogólna pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii: - klasyfikacje metod wywoływania głosek - różne rodzaje ćwiczeń prowadzonych z dziećmi z dyslalią - zasady pracy logopedycznej - etapy pracy logopedycznej w przypadkach dyslalii - zajęcia logopedyczne jako jednostka metodyczna ĆWICZENIA: 1. Metodyka szczegółowa wywoływania poszczególnych głosek: - ćwiczenia wstępne (ćw, funkcji w obrębie narządu żucia, sprawności aparatu artykulacyjnego, oddechowe, fonacyjne, słuchowe) - metody wywoływania głosek i ich utrwalania (na określonym materiale językowym) 2. Terapia logopedyczna w przypadku dyslalii: - hospitowanie zajęć logopedycznych, zapoznanie się z dokumentacją pracy logopedycznej, omawianie hospitowanych zajęć 3.Omawianie konspektów zajęć 4.Samodzielne prowadzenie przez studenta zajęć z dziećmi z dyslalią | |
| Literatura: |
LITERATURA OBOWIĄZKOWA: 1. Antos D., Demel G., Styczek I.(1978), Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy WSiP, Warszawa. 2. Czaplewska E. (2012) Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji [w:] Czaplewska E., Milewski S. (red.) Diagnoza logopedyczna. GWP, Sopot. 3. Demel G. (1983) Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, WSiP, Warszawa. 4. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa. 5. Emiluta- Rozya D. (2006), Dyslalia - w teorii logopedycznej i praktyce pedagogicznej [w:] Bałachowicz J. , Frycie S. (red) Język- Literatura- Wychowanie. WSP TWP, Warszawa. 6. Emiluta- Rozya D., Mierzejewska H., Atys P., (1995) Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu- , cztero- i sześcioletnich, wyd. WSPS, Warszawa. 7. Golanowska M., Kwasiborska J.,Lipiec D, Sienniak A., D. Emiluta – Rozya (2011) Wybrane zagadnienia logopedyczne. Część III. ś, ź, ć, dź. Komlogo. 8. Kania J. T. 1982. Szkice logopedyczne. WSiP, Warszawa. 9. Konopska L. (2015) Postępowanie logopedyczne w przypadku osób z wadą zgryzu [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 10. Konopska L., 2006, Wymowa osób z wadą zgryzu. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin. 11. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I., 2018, Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu /r/ we współczesnym języku polskim [w:] Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K. I. (red.) Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym, Wydawnictwo APS, Warszawa. 12. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2019). Terapia rotacyzmu w dyslaliach. Poradnik językowy, 2, 52-65. Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa. 13. Łyżyczka I. (1992) Metody korekcji wymowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, SCHOLASTICUS , Wyd. Linea, nr 3-4. 14. Ostapiuk B. 1997. Zaburzenia dźwiękowej realizacji fonemów języka polskiego – propozycja terminów i klasyfikacji. „Audiofonologia”, t. 10, s. 117-136 15. Ostapiuk B. 2005. Logopedyczna ocena ruchomości języka. [w:] Młynarska M., Smereka T. (red.) Logopedia. teoria i praktyka. Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław. 16. Pluta-Wojciechowska D. (1999) Wybrane zagadnienia terapii mowy dzieci z rozszczepem podniebienia, LOGOPEDIA nr 26. 17. Pluta-Wojciechowska D. (2006) (2008) Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia. Badania- Teoria-Praktyka. Wyd. ATH, Bielsko- Biała. 18. Pluta-Wojciechowska D. (2011) Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Wyd. UP, Kraków. 19. Pluta-Wojciechowska D. (2011) O ćwiczeniach tak zwanej pionizacji języka [w:] M. Michalik (red.) Biologiczne uwarunkowania rozwoju i zaburzeń mowy. Collegium Columbinum, Kraków. 20. Pluta-Wojciechowska D. (2012) Patofonetyka- nowy przedmiot kształcenia czy nowe ujęcie starych tematów [w:] Milewski S., Czaplewska E. (red.) Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki. Harmonia Universalis. 21. Pluta-Wojciechowska D. (2015) Standard postępowania logopedycznego w przypadku rozszczepu wargi i podniebienia [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 22. Pluta-Wojciechowska D. 2018. Zaburzenia czynności prymarnych i artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego. Wydawnictwo Ergo-Sum, Bytom. 23. Rocławski B. (1991) Słuch fonemowy i fonetyczny, Wyd. UG, Gdańsk. 24. Rodak H. (1994) Terapia dziecka z wadą wymowy, Wyd. UW, Warszawa. 25. Rodak H., Wójtowiczowa J. (1986), Metody terapii logopedycznej dzieci z dyslalia, PSLog UW Warszawa. 26. Sachajska E. (1981), Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa. 27. Sołtys- Chmielowicz A. (1999) Z doświadczeń własnych w pracy z dziećmi dyslalicznymi, LOGOPEDIA NR 26. 28. Sołtys- Chmielowicz A.(2000) Klasyfikacje wad wymowy, LOGOPEDIA TOM 28. 29. Sołtys- Chmielowicz A.(2004) O niejasnościach i niespójnościach terminów nazywających wady wymowy, LOGOPEDIA TOM 33. 30. Sołtys- Chmielowicz A.(2008) Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Impuls. 31. Styczek I. (1982), Logopedia, PWN, Warszawa, tylko rozdz.II, V. 32. Styczek I (1982), Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, WSiP, Warszawa. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Borsuk-Sorota E., Kruszewska A., (2014) Smaczne ćwiczenia buzi i języka. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego dla dzieci. Harmonia. Gdańsk. 2. Galewska-Kustra M., Szwajkowscy E. i W. (2014) Wierszyki ćwiczące języki, czyli rymowanki logopedyczne dla dzieci. Nasza Księgarnia, Warszawa. 3. Ołtuszewski W. (1905) Szkic nauki o mowie i jej zboczeniach. Biblioteka lekarska. Warszawa. 4. Ostapiuk B. (2015). Postępowanie logopedyczne u osób z dyslalią i ankyloglosją [w:] Grabias S., Panasiuk J., Woźniak T. (red.) Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wyd. UMCS, Lublin. 5. Toczyska B. (1992) Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk. 6. Toczyska B. (1997) Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk. 7. Wójtowiczowa J. (1991) Logopedyczny zbiór wyrazów, WSiP Warszawa. | |
| Uwagi: |
METODY KSZTAŁCENIA: Wykład (prezentacja multimedialna); materiały pisemne dawane słuchaczom. Ćwiczenia w sali- omówienie szczegółowej metodyki wywoływania poszczególnych głosek. Ćwiczenia w formie zajęć praktycznych (w małych podgrupach), odbywających się w gabinecie logopedycznym w przedszkolu (hospitowanie zajęć logopedycznych prowadzonych przez logopedę, samodzielne prowadzenie przez studentów zajęć logopedycznych z dziećmi z dyslalią) NAKŁAD PRACY STUDENTA: Godziny kontaktowe - wykład, ćwiczenia - 60 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 5 godz. Przygotowanie się do egzaminu - 15 godz. Zaplanowanie zajęć przeprowadzanych z dziećmi: przygotowanie konspektów zajęć własnych, samodzielne przygotowanie pomocy do zajęć - 10 godz. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3 | |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.