Orientacja w otoczeniu i precyzyjne porozumiewanie się
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | SP-OPP |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Orientacja w otoczeniu i precyzyjne porozumiewanie się |
Jednostka: | Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
Za pomocą egzaminu będzie sprawdzany to, czy: - Student zna przebieg kształtowania się: orientacji w otoczeniu i precyzyjnego porozumiewania się: od wytyczania kierunków i położenia obiektów względem siebie, drugiej osoby i przyjętego układu odniesienia, poprzez odnajdowanie informacji na kartce papieru do posługiwania się uproszczonymi rysunkami - Student wykazuje się umiejętnościami planowania i realizowania treści kształcenia w każdym z wymienionych zakresów wspomagania rozwoju - Student ustala co dzieci wiedzą i potrafią, a potem dostosowuje zakres i metody kształtowania wiadomości i umiejętności matematycznych do kompetencji dzieci - Student potrafi umiejętnie rozszerzać treści kształcenia w każdym z wymienionych zakresów wspomagania rozwoju i edukacji matematycznej małych - Student właściwe kieruje procesem uczenia się dzieci - Student właściwe traktuje dzieci podczas naprzemiennego układania i rozwiązywania zadań - Student przejawia właściwy stosunek do dziecka |
Pełny opis: |
Blok 1. Wyjaśnienie podstawowych terminów. Aspekty przestrzeni. Etapy kształtowania się orientacji przestrzennej, sposoby sprawdzania opanowania przez dzieici orientacji na poszczególnych poziomach orientacji. Blok 2. Ćwiczenia wspomagające w zakresie schematu własnego ciała, własnego punktu widzenia świata, punkcie widzenia drugiej osoby, punkcie widzenia rzeczy, orientacji na płaskiej kartce papieru oraz w zakresie |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa • O dzieciach matematycznie uzdolnionych. Książka dla rodziców i nauczycieli, red. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2012; rozdziały: „Orientacja w otoczeniu i precyzyjne porozumiewanie się: od wytyczania kierunków i położenia obiektów, przez odnajdywanie informacji na kartce, do posługiwania się uproszczonymi rysunkami”, • Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji, red. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009, rozdziały: ”Orientacja w przestrzeni i kształtowanie umiejętności społecznych dzieci”. Literatura obowiązkowa • Gruszczyk-Kolczyńska E.: Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, WSiP, Warszawa 1992; „schemat własnego ciała i orientacja przestrzenna”; • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się, WSiP, Warszawa 2000; „Jaki jestem? Poznaję samego siebie...”, „Lepiej poznaję przestrzeń wokół mnie...”; • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, WSiP, Warszawa 2004; „Kształtowanie świadomości własnego „Ja” oraz orientacji przestrzennej”; • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa 1997; „Orientacja przestrzenna”; • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Metodyka i scenariusze zajęć z 6-latkami w przedszkolu, w szkole i placówkach integracyjnych, WSiP, Warszawa 2000; „Orientacja przestrzenna”; • Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Program dla przedszkoli, klas zerowych i placówek integracyjnych, WSiP, Warszawa 1999; „Orientacja przestrzenna i umiejętności społeczne”; • Gruszczyk-Kolczyńska E. i Zielińska E., Kupisiewicz M.: Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli dzieci z wadą słuchu. WSiP, Warszawa 1999; • Głodkowska J.: Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni. Orientacja przestrzenna w teorii, diagnozie i rozwoju dziecka. Wydawnictwo WSPS, Warszawa 2000 - autorka proponuje wiele ciekawych metod z użyciem inscenizacji i dramy, w grach i zabawach; • Mihilewicz S.: Schemat ciała i orientacja w przestrzeni u dzieci z porażeniem mózgowym, Wydaw. Dolnośląska Szkoła Wyższej Edukacji, Wrocław 1999; “Schemat ciała i orientacja przestrzenna”; • Kwapisz J. i J.: Orientacja przestrzenna i poruszanie się niewidzących oraz słabowidzących, WSiP, Warzawa 1990; “wprowadzenie”; • Bogdanowicz M.: Ćwiczenia grafomotoryczne. Przedszkole; klasy “0” - 1. Wyda. Speed, Gdańsk 1992; • Bogdanowicz M.: Dyktanda graficzne; • Bogdanowicz M., Okrzesik D.: Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, Harmonia, Gdańsk 2006 – książka zapewnia wiele ćwiczeń na: świadomość własnego ciała, poznanie przestrzeni; • Bogdanowicz M.: Leworęczność u dzieci, WSiP, Warszawa 1989 – zestaw przydatnych ćwiczeń do postępowania z dzieckiem leworęcznym (i nie tylko); • Hannaford C.: Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej. Medyk, Warszawa 1998 – skuteczna w rozwoju może okazać się również metod Paula Denisona; • Frostig M., Horne D.: Wzory i obrazki, poziom: podstawowy, średni i wysoki. PTP Warszawa 1989 – przydatne będą do rozwijania orientacji na płaskiej kartce papieru; |
Efekty uczenia się: |
Za pomocą egzaminu będzie sprawdzany to, czy: - Student zna przebieg kształtowania się: orientacji w otoczeniu i precyzyjnego porozumiewania się: od wytyczania kierunków i położenia obiektów względem siebie, drugiej osoby i przyjętego układu odniesienia, poprzez odnajdowanie informacji na kartce papieru do posługiwania się uproszczonymi rysunkami - Student wykazuje się umiejętnościami planowania i realizowania treści kształcenia w każdym z wymienionych zakresów wspomagania rozwoju - Student ustala co dzieci wiedzą i potrafią, a potem dostosowuje zakres i metody kształtowania wiadomości i umiejętności matematycznych do kompetencji dzieci - Student potrafi umiejętnie rozszerzać treści kształcenia w każdym z wymienionych zakresów wspomagania rozwoju i edukacji matematycznej małych - Student właściwe kieruje procesem uczenia się dzieci - Student właściwe traktuje dzieci podczas naprzemiennego układania i rozwiązywania zadań - Student przejawia właściwy stosunek do dziecka |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.