Neurologopedia - niedokształcenie mowy pochodzenia korowego

OPIS POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

Egzamin pisemny (egzamin zostanie przeprowadzony z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Forms)

Zaliczenie ćwiczeń na podstawie obecności oraz udziału studenta w dyskusjach dydaktycznych po prezentacji filmów z pacjentami z NMPK podczas ćwiczeń.

1. Wyjaśnienie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI).

2. Etiologia i patomechanizm zaburzenia

3. Typy NMPK i ich charakterystyczne objawy

4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK

5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

7. Terapia logopedyczna dzieci z NMPK

8. Obserwowanie przebiegu badania diagnostycznego, interpretacja wyników badania, formułowanie diagnozy

Literatura podstawowa:

1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka

w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi

i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa..

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci

z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna

w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

Literatura uzupełniająca:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

Metody kształcenia:

- Wykład z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams

Kontakt z prowadzącym wykład odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącym z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

- ćwiczenia w aplikacji Teams (prezentacje mulimedialne) z wykorzystaniem filmów z pacjentami z NMPK

Kontakt z prowadzącą ćwiczenia odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącą z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Sposób dołączenia studentów na zajęcia został przekazany grupie w wiadomości mailowej przez USOSmail.

Nakład pracy studenta:

Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 10 + 6

Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10

Przygotowanie się do egzaminu 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

WYKŁAD:

Efekty kształcenia dotyczące wiedzy będą sprawdzane poprzez egzamin pisemny podsumowujący realizację przedmiotu (test jednokrotnego wyboru).

Kryteria oceny - punktacja/ocena:

5 - 91-100%

4,5 - 81-90%

4 - 75 -80%

3,5 - 70-74%

3 -61-69%

Efekty kształcenia dotyczące umiejętności będą sprawdzane poprzez ocenę:

1. aktywności studenta w trakcie ćwiczeń, podczas warsztatów, ocenę wypowiedzi studenta w trakcie dyskusji dydaktycznych w grupie;

2. praca pisemna polegająca na logopedycznej ocenie dziecka przedstawionego na nagraniu: wyodrębnienie charakterystycznych objawów będących podstawą diagnozy, sformułowanie diagnozy. Przygotowanie planu terapii dla ocenianego dziecka.

Efekty kształcenia dotyczące kompetencji społecznych będą sprawdzane poprzez ocenę wypowiedzi studenta w trakcie ćwiczeń i warsztatów (rozmowa, dyskusja dydaktyczna). Aktywność na ćwiczeniach i warsztatach jest niezbędna i wymagana od wszystkich studentów.

TREŚCI PROGRAMOWE:

WYKŁAD:

1.rRóżnice terminologiczne NMPO a alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia ośrodkowego, SLI.

2. Etiologia i patomechanizm zaburzenia.

3. NMPO na tle innych zaburzeń mowy.

4. Zestawienie charakterystycznych objawów poszczególnych typów NMPO.

5. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPO.

5. Diagnoza dzieci z NMPO - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

ĆWICZENIA:

1. Terapia logopedyczna dziecka z NMPO: cele i postępowanie terapeutyczne.

2. Metody terapii wykorzystywane w pracy z dzieckiem z NMPO

WARSZTATY:

1. Obserwacja zajęć logopedycznych oraz prób diagnostycznych z dziećmi z diagnozą NMPO (materiał wideo).

2. Omówienie, interpretacja obserwowanych objawów.

3. Projektowanie programu terapii.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Dilling- Ostrowska E. (1982) „Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red. J. Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta- Rozya D. (2002) „Projekt ‘Badania mowy’” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s. 54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, „Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa.

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa.

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T. (1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

LITERATURA UZUPEŁNIJĄCA:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

, Gdańsk

FORMA AKTYWNOŚCI /ŚREDNIA LICZBA GODZIN NA ZREALIZOWANIE AKTYWNOŚCI

METODY KSZTAŁCENIA:

Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; materiały pisemne dawane słuchaczom.

Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy, dyskusja.

Warsztaty: oglądanie zajęć logopedycznych z dziećmi z NMPO prowadzonych przez wykładowcę-logopedę;; przygotowanie przez studentów konspektów i do zajęć logopedycznych dziecka z NMPO ; dyskusja dydaktyczna.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe: wykład 15 godzin , ćwiczenia 5 godzin, warsztaty 10 godzin

Przygotowanie się do zajęć, lektury - 30 godzin

Przygotowanie się do egzaminu - 30 godzin

Przygotowanie pracy zaliczeniowej (konspektu z planem terapii) - 20 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 4