Diagnoza i terapia logopedyczna osób z NMPK

Sposoby pomiarów efektów kształcenia:

- ćwiczenia: pisemne zaliczenie końcowe (z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Forms),

- Zaliczenie warsztatów na podstawie obecności oraz przygotowania (w parach) planu terapii oraz konspektu zajęć logopedycznych dla pacjenta analizowanego na nagraniu.

1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI).

2. Etiologia i patomechanizm zaburzenia

3. Typy NMPK i ich charakterystyczne objawy

4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK

5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

7. Terapia logopedyczna dzieci z NMPK

8. Obserwowanie przebiegu badania diagnostycznego, interpretacja wyników badania, formułowanie diagnozy

9. Projektowanie programu terapii dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

10. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

Literatura podstawowa:

1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka

w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi

i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa..

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci

z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna

w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

Literatura uzupełniająca:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

Metody kształcenia:

- ćwiczenia w aplikacji Teams (prezentacje mulimedialne)

- warsztaty (w podgrupach) z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams z wykorzystaniem filmów z pacjentami z NMPK

Kontakt z prowadzącą ćwiczenia i warsztaty odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącą z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Sposób dołączenia studentów na zajęcia został przekazany grupie w wiadomości mailowej przez USOSmail.

Nakład pracy studenta:

Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 20 + 10

Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 20

Przygotowanie się do zaliczenia 20

Przygotowanie referatu, zajęć próbnych 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2

Sposoby pomiarów efektów kształcenia:

- Egzamin pisemny (egzamin zostanie przeprowadzony z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Forms)

- Zaliczenie ćwiczeń i warsztatów na podstawie obecności oraz przygotowania (w parach) planu terapii oraz konspektu zajęć logopedycznych dla pacjenta analizowanego na nagraniu.

1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI).

2. Etiologia i patomechanizm zaburzenia

3. Typy NMPK i ich charakterystyczne objawy

4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK

5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

7. Terapia logopedyczna dzieci z NMPK

8. Obserwowanie przebiegu badania diagnostycznego, interpretacja wyników badania, formułowanie diagnozy

9. Projektowanie programu terapii dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

10. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

Literatura podstawowa:

1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka

w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi

i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa..

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci

z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna

w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

Literatura uzupełniająca:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

Metody kształcenia:

- Wykład z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams

Kontakt z prowadzącym wykład odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącym z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

- ćwiczenia w aplikacji Teams (prezentacje mulimedialne)

- warsztaty (w podgrupach) z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams z wykorzystaniem filmów z pacjentami z NMPK

Kontakt z prowadzącą ćwiczenia i warsztaty odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącą z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Sposób dołączenia studentów na zajęcia został przekazany grupie w wiadomości mailowej przez USOSmail.

Nakład pracy studenta:

Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 15 + 15

Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10

Przygotowanie się do egzaminu 15

Przygotowanie referatu, zajęć próbnych 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2

Sposoby pomiarów efektów kształcenia:

- egzamin pisemny końcowy,

- obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne)

- Zaliczenie warsztatów na podstawie obecności oraz przygotowania (w parach) planu terapii oraz konspektu zajęć logopedycznych dla pacjenta analizowanego na nagraniu.

1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI).

2.Etiologia i patomechanizm zaburzenia

3.Zestawienie charakterystycznych objawów poszczególnych typów NMPK

4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK

5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

6.Metody wykorzystywane w terapii logopedycznej dzieci z NMPK

7.Projektowanie programu terapii.

8. Obserwowanie przebiegu badania diagnostycznego, interpretacja wyników badania, formułowanie diagnozy

9. Projektowanie programu terapii dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

10. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

Literatura podstawowa:

1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka

w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi

i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa..

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci

z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna

w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

Literatura uzupełniająca:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

Metody kształcenia:

Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusje, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne

Nakład pracy studenta:

Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 15 + 15

Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10

Przygotowanie się do egzaminu 15

Przygotowanie prezentacji, zajęć próbnych 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2

Sposoby pomiarów efektów kształcenia:

- egzamin pisemny końcowy,

- obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne)

- Zaliczenie warsztatów na podstawie obecności oraz przygotowania (w parach) planu terapii oraz konspektu zajęć logopedycznych dla pacjenta analizowanego na nagraniu.

1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI).

2.Etiologia i patomechanizm zaburzenia

3.Zestawienie charakterystycznych objawów poszczególnych typów NMPK

4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK

5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych.

6. Diagnoza na podstawie objawów.

6.Metody wykorzystywane w terapii logopedycznej dzieci z NMPK

7.Projektowanie programu terapii.

8. Obserwowanie przebiegu badania diagnostycznego, interpretacja wyników badania, formułowanie diagnozy

9. Projektowanie programu terapii dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

10. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) dla pacjenta z NMPK analizowanego na nagraniu

Literatura podstawowa:

1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa.

2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3.

3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65.

4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa.

5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin.

7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka

w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin.

8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa.

9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.

10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa.

11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin

12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi

i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.

13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa.

14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa..

16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci

z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa.

17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa

18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa.

20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna

w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3.

21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański

22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin.

23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa

25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin.

Literatura uzupełniająca:

1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk

Metody kształcenia:

Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusje, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne

Nakład pracy studenta:

Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 15 + 15

Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10

Przygotowanie się do egzaminu 15

Przygotowanie prezentacji, zajęć próbnych 10

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2