Podstawy surdologopedii

Sposób pomiaru efektów kształcenia w ramach całego przedmiotu: egzamin ustny

Ćwiczenia, laboratoria: opracowanie programu usprawniania surdologopedycznego dla wybranej osoby, opracowanie konspektu zajęć z dzieckiem z wadą słuchu

Wykład:

1.Wprowadzenie do terminologii surdologopedycznej, zadania surdologopedii. Kryteria wyróżniające osoby niedosłyszące i niesłyszące

2.Czynniki warunkujące rozwój komunikacji językowej,

3.Różne stany mowy dzieci niesłyszących

4. Metodyka pracy surdologopedycznej z dziećmi w zależności od stanu mowy i wieku.

5. Metodyka pracy z osobami z US w wieku senioralnym.

ĆWICZENIA:

1.Metody komunikacji osób z wadą słuchu

2.Wychowanie słuchowe a trening słuchowy

3.Metodyka ogólna terapii surdologopedycznej

4. Badanie surdologopedyczne (różne metody i narzędzia diagnozowania surdologopedycznego)

4. Konstruowanie programów terapii surdologopedycznej.

5. Szczegółowa metodyka postępowania surdologopedycznego (na podstawie oglądanych filmów)

4. Hospitowanie zajęć surdologopedycznych z omówieniem jednostki metodycznej

Literatura obowiązkowa

Bieńkowska K.I. (2011). Słucham, mówię, jestem. Program 60 kroków do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu, Krosno.

Cieszyńska J. (2001).Od słowa przeczytanego do wypowiedzianego Kraków: wyd. AP.

Emiluta-Rozya D. (2017). Surdologopedia dawniej i obecnie. W: Kurowska M., Zawadka J. (red.). Język i komunikacja – perspektywa lingwistyczna i logopedyczna. Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.

Emiluta-Rozya D. (2016). Kąpiel słowna jako metoda terapii i profilaktyki logopedycznej. W: E. Lewandowska-Tarasiuk (red.). Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska.

Gunia G. (2006). Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Kraków: Impuls

Krakowiak K. (2012). Typologia zaburzeń słuchu i osób nimi dotkniętych. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.) Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.

Krakowiak K. (2012) „Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu”. Lublin: UMCS.

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992) Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: UMCS.

Kurkowski Z.M. (2013) Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2012). Charakterystyka fonetyczna mowy osób niesłyszących. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2015). Programowanie rozwoju fonologicznego dzieci z zaburzeniami słuchu. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wyd. UMCS.

Muzyka- Furtak E. (red.) (2015). Surdologopedia. Teoria i praktyka. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Schmid – Giovannimi S. (1996) „Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem” WSiP, Warszawa

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Borkowska–Geartig D. (1982). System słuchowy a zaburzenia mowy u dzieci. W: J. Szumska (red.). Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa: PZWL.

Csanyi Y. (1995). Słuchowo – werbalne – wychowanie dzieci z uszkodzonym narzadem słuchu. Warszawa: WSiP.

Emiluta – Rozya D. (1994). Wymowa dzieci niedosłyszących. W: S. Grabias(red.) Głuchota a język. UMCS, (tylko z erattą).

Jastrzębowska G., Kukuła M. (2003). Diagnoza i terapia zaburzeń mowy dzieci niedosłyszących i głuchych. W: T.Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole: UO.

Kobosko J. (red.). (1999). Moje dziecko nie słyszy, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa.

Kobosko J. (red.), (2001) Bliżej życia, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa,.

Krakowiak K., (2015). Postępowanie logopedyczne z zastosowaniem metody fonogestów. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wydawnictwo Lublin: UMCS.

Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6-8 letnich z uszkodzeniami słuchu, Radom: PZG.

Kurkowski Z. M. (2015). Usprawnianie percepcji słuchowej. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Muzyka-Furtak E., (2012) Zaburzenia mowy dzieci niesłyszących – propozycja typologii [w:] S. Grabias, Kurkowski M. (red.) „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy”. UMCS, Lublin

Muzyka-Furtak E., (2015) Postępowanie logopedyczne w głuchocie i niedosłuchu. Programowanie języka [w:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak „Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego”. Wydawnictwo UMCS, Lublin

Obrębowski A. i współautorzy (2011) Problemy kliniczne w neuropatii słuchowej [w:] Gałkowski T., Radziszewska-Konopka M. (red.) Wspomaganie rozwoju małego dziecka z wadą słuchu,

Ratyńska J. (2004) Neuropatia słuchowa, AUDIOFONOLOGIA, tom 26

Rodak H., Nawrocka D. (1995). Od obrazka do słowa, WSiP, Warszawa

Sound Foundation for babies. Program edukacyjny dla dzieci z wadą słuchu. Cochlear. Wrocław, 2015.

Senderski A. (2014) Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzanie słuchowego u dzieci. OTOLARYNGOLOGIA, NR 13.

Zalewska M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Warszawa: Wyd. Santorski

strony internetowe w celu uzupełnienia wiedzy:

1. https://cirdus.atavist.com/poradnik-dla-rodzicw-dzieci-z-niedosuchem

2.. whc.ifps.org.pl

3. razemdlasluchu.pl

4. www.medel.com

5. advancedbionics.com

6. https://www.hear-it.org

Metody pracy:

wykład

ćwiczenia: dyskusje w grupie, hospitowanie zajęć surdologopedycznych, laboratoria - analiza nagrań video, zajęcia warsztatowe.

liczba godzin kontaktowych (wykłady 30 godzin, ćwiczenia 5 godzin, laboratoria 10 godzin),

Przygotowanie do zajęć, lektury 10

Przygotowanie do egzaminu 15

Przygotowanie programu terapii surdologopedycznej i konspektu zajęć i pomocy logopedycznych - 10

liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - hospitacje - 8 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Sposób pomiaru efektów kształcenia w ramach całego przedmiotu:

Sposób pomiaru wiedzy: egzamin pisemny-test wielokrotnego wyboru, zalicza 50%

Ćwiczenia, laboratoria:

kolokwium wstępne - podstawy audiologii - zalicza 50%,

sposób sprawdzania umiejętności efektów kształcenia: opracowanie programu usprawniania surdologopedycznego dla wybranej osoby, opracowanie konspektu zajęć z dzieckiem z wadą słuchu

Kryteria oceny egzaminu/kolokwium

50% dst

60%- dst+

70% db

80% db+

powyżej 90% bdb

Efekty kształcenia dotyczące umiejętności będą sprawdzane poprzez ocenę:

1. aktywności studenta w trakcie ćwiczeń, ocenę wypowiedzi studenta w trakcie dyskusji dydaktycznych w grupie

Efekty kształcenia dotyczące kompetencji społecznych będą sprawdzane poprzez ocenę wypowiedzi studenta w trakcie ćwiczeń i laboratoriów (rozmowa, dyskusja dydaktyczna). Aktywność na ćwiczeniach i warsztatach jest niezbędna i wymagana od wszystkich studentów.

1.Anatomia i fizjologia narządu słuchu, klasyfikacja wad słuchu, interpretacja audiogramów (powtórzenie treści z przedmiotu Podstawy audiologii)

2. Terminologia stosowana w surdologopedii, klasyfikacje uszkodzeń narządu słuchu

3. Biologiczne podstawy mowy i myślenia dzieci z wadą słuchu, normatywny i zaburzony rozwój funkcji słuchowych oraz jego wpływ na rozwój mowy. .

4. podstawy audiofonologii pedagogicznej (fonogesty, podstawy języka migowego, logorytmiki.

5. ogólne zagadnienia z zakresu diagnozy i terapii logopedycznej osób niedosłyszących oraz podstawy metodyki postępowania surdologopedycznego.

6. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, dostosowywanie procesu kształcenia

7. Metodyka postępowania surdologopedycznego (na podstawie oglądanych filmów)

4. Hospitowanie zajęć surdologopedycznych z omówieniem jednostki metodycznej

Literatura obowiązkowa

Bieńkowska K.I. (2011). Słucham, mówię, jestem. Program 60 kroków do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu, Krosno.

Cieszyńska J. (2001).Od słowa przeczytanego do wypowiedzianego Kraków: wyd. AP.

Emiluta-Rozya D. (2017). Surdologopedia dawniej i obecnie. W: Kurowska M., Zawadka J. (red.). Język i komunikacja – perspektywa lingwistyczna i logopedyczna. Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.

Emiluta-Rozya D. (2016). Kąpiel słowna jako metoda terapii i profilaktyki logopedycznej. W: E. Lewandowska-Tarasiuk (red.). Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska.

Gunia G. (2006). Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Kraków: Impuls

Krakowiak K. (2012). Typologia zaburzeń słuchu i osób nimi dotkniętych. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.) Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.

Krakowiak K. (2012) „Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu”. Lublin: UMCS.

Literatura uzupełniająca

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992) Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: UMCS.

Kurkowski Z.M. (2013) Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2012). Charakterystyka fonetyczna mowy osób niesłyszących. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2015). Programowanie rozwoju fonologicznego dzieci z zaburzeniami słuchu. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wyd. UMCS.

Muzyka- Furtak E. (red.) (2015). Surdologopedia. Teoria i praktyka. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Schmid – Giovannimi S. (1996) „Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem” WSiP, Warszawa

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Borkowska–Geartig D. (1982). System słuchowy a zaburzenia mowy u dzieci. W: J. Szumska (red.). Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa: PZWL.

Csanyi Y. (1995). Słuchowo – werbalne – wychowanie dzieci z uszkodzonym narzadem słuchu. Warszawa: WSiP.

Emiluta – Rozya D. (1994). Wymowa dzieci niedosłyszących. W: S. Grabias(red.) Głuchota a język. UMCS, (tylko z erattą).

Jastrzębowska G., Kukuła M. (2003). Diagnoza i terapia zaburzeń mowy dzieci niedosłyszących i głuchych. W: T.Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole: UO.

Kobosko J. (red.). (1999). Moje dziecko nie słyszy, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa.

Kobosko J. (red.), (2001) Bliżej życia, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa,.

Krakowiak K., (2015). Postępowanie logopedyczne z zastosowaniem metody fonogestów. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wydawnictwo Lublin: UMCS.

Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6-8 letnich z uszkodzeniami słuchu, Radom: PZG.

Kurkowski Z. M. (2015). Usprawnianie percepcji słuchowej. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Muzyka-Furtak E., (2012) Zaburzenia mowy dzieci niesłyszących – propozycja typologii [w:] S. Grabias, Kurkowski M. (red.) „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy”. UMCS, Lublin

Muzyka-Furtak E., (2015) Postępowanie logopedyczne w głuchocie i niedosłuchu. Programowanie języka [w:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak „Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego”. Wydawnictwo UMCS, Lublin

Obrębowski A. i współautorzy (2011) Problemy kliniczne w neuropatii słuchowej [w:] Gałkowski T., Radziszewska-Konopka M. (red.) Wspomaganie rozwoju małego dziecka z wadą słuchu,

Ratyńska J. (2004) Neuropatia słuchowa, AUDIOFONOLOGIA, tom 26

Rodak H., Nawrocka D. (1995). Od obrazka do słowa, WSiP, Warszawa

Sound Foundation for babies. Program edukacyjny dla dzieci z wadą słuchu. Cochlear. Wrocław, 2015.

Senderski A. (2014) Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzanie słuchowego u dzieci. OTOLARYNGOLOGIA, NR 13.

Zalewska M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Warszawa: Wyd. Santorski

strony internetowe w celu uzupełnienia wiedzy:

1. https://cirdus.atavist.com/poradnik-dla-rodzicw-dzieci-z-niedosuchem

2.. whc.ifps.org.pl

3. razemdlasluchu.pl

4. www.medel.com

5. advancedbionics.com

6. https://www.hear-it.org

Metody pracy:

wykład 15 wykład aktywizujący, prezentacja multimedialna

ćwiczenia: 10 godzin - analiza filmów

laboratoria 5 godzin hospitowanie zajęć surdologopedycznych,

nakład pracy studenta: liczba godzin kontaktowych (wykłady 15 godzin, ćwiczenia 10 godzin, laboratoria 5 godzin),

Przygotowanie do zajęć - 10 godzin

Przygotowanie do egzaminu - 15 godzin

Przygotowanie programu terapii surdologopedycznej i konspektu zajęć i pomocy logopedycznych - 15 godzin

liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - hospitacje - 5 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

Efekty kształcenia dotyczące wiedzy będą sprawdzane poprzez egzamin pisemny podsumowujący treści realizowane na przedmiocie (pytania zamknięte i otwarte).

Kryteria oceny - punktacja:

100 - 90% - bdb (5.0)

89 - 80% +db (4.5)

79 - 70 db (4.0)

69 - 60 +dst (3.5)

59 - 50 dst (3.0)

poniżej 50% - ndst (2.0)

Efekty kształcenia dotyczące umiejętności będą sprawdzane poprzez ocenę:

1. aktywności studenta w trakcie wykładu i ćwiczeń.

2. oceny pracy studenta w czasie analizy nagranych filmów

3. wykonywania przez studenta ćwiczeń praktycznych

Efekty kształcenia dotyczące kompetencji społecznych będą sprawdzane poprzez ocenę wypowiedzi studenta w trakcie ćwiczeń (dyskusja na zadane tematy, propozycje ćwiczeń dla osób z uszkodzeniem słuchu) oraz mini - dyskusji w trakcie wykładów. Aktywność w czasie wykładu będzie premiowana, w czasie warsztatów - wymagana.

TREŚCI PROGRAMOWE :

WYKŁAD

1. Wprowadzenie do terminologii surdologopedycznej.

2. Zadania surdologopedii.

3. Anatomia słyszenia.

3. Normatywny i zaburzony rozwój funkcji słuchowych.

Wpływ uszkodzenia słuchu na rozwój mowy.

3. Podstawy audiofonologii pedagogicznej (dostęp do akustycznego pola mowy, słyszenie, słuchanie, rozumienie, mówienie, obszary mowy).

4. Kryteria wyróżniające osoby niedosłyszące i niesłyszące.

5. Czynniki warunkujące rozwój komunikacji językowej.

6. Różne stany mowy dzieci niesłyszących.

7. Charakterystyka zaburzeń mowy u dzieci (u osób) z zaburzonym słuchem.

8. Wsparcie rodzin i współpraca z innymi specjalistami.

9. Specjalne potrzeby edukacyjne uczniów z uszkodzeniem słuchu.

ĆWICZENIA

1.Terapia surdologopedyczna dzieci – podstawowe zasady i metody (wychowanie słuchowo - werbalne, trening słuchowy, programowanie mowy, fonogesty, język migowy, logorytmika).

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1.K. Bieńkowska „Słucham, mówię, jestem” Program 60 kroków do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu, Krosno, 2011.

2. . Muzyka- Furtak E. (red.) – Surdologopedia. Teoria i praktyka. Gdańsk 2015.

3. Sound Foundation for babies. Program edukacyjny dla dzieci z wadą słuchu. Cochlear. Wrocław, 2015.

4. Film ,,Rehabilitacja z implantem ślimakowym" https://www.youtube.com/watch?v=2P76RkQcmYY&t=6s

5. Film ,,Damian - wspomnienia" - https://www.youtube.com/watch?v=_6ajc8nYPHs

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1. Cieszyńska J. „Od słowa przeczytanego do wypowiedzianego”, AP, 2001

2. Emiluta-Rozya D. ,,Surdologopedia dawniej i obecnie" [w:] Kurowska M., J.Zawadka (red.) Język i komunikacja – perspektywa lingwistyczna i logopedyczna, Dom Wydawniczy ELIPSA. 2017

3. Gunia G. - „Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy” Impuls, 2006

4. Krakowiak K. – Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu. Lublin, 2012.

.D. Emiluta – Rozya „Wymowa dzieci niedosłyszących” [w:] S. Grabias(red.) „Głuchota a język” UMCS, 1994

5.Kurkowski Z.M – Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Lublin 2013.

6. Grabias S., Kurkowski M. – Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Wydawnictwo UMCS. Lublin 2014. – rozdziały dotyczące zaburzeń kompetencji.

METODY PRACY:

Wykład aktywizujący, prezentacja multimedialna, dyskusja, analiza filmów.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

1. Godziny kontaktowe - wykład - 10 godz., warsztaty: 6 g.

2. Przygotowanie się do zajęć, lektury , filmy - 20 godz.

3. Przygotowanie się do egzaminu - 20 godz.

Sumaryczna liczba punktów ECTS 2