Elementy socjoterapii

obowiązkowe

1.Socjoterapia jako forma pomocy. Formy socjoterapii.

2.Poziomy pracy socjoterapeutycznej, praca socjoterapeutyczna w grupie.

3. Diagnoza grupy. Diagnoza potrzeb dziecka.Problemy dzieci a wiek rozwojowy.

4. Program pracy z grupą. Analiza treści urazowych i korygujących.

5.Zaplanowanie doświadczeń korygujących z uwzględnieniem środowiska , w którym funkcjonuje dziecko.

6. Konstruowanie scenariuszy socjoterapeutycznych i analiza studium przypadków przygotowanych przez studentów.

LITERATURA OBOWIAZKOWA I UZUPEŁNIAJĄCA

Literatura obowiązkowa:

Bernard H., Mackenzi K. (red.) Podstawy terapii grupowej. GWP, Gdańsk 2000.

Beverly James. Leczenie dzieci po urazach psychicznych. PARPA. 2003

Czabała J., Czynniki leczące w psychoterapii, PWN, Warszawa 2006.

Sawicka K. (red.) Socjoterapia, MEN, Warszawa 1998.

Vopel K. V. Poradnik dla prowadzących grupy, Wydawnictwo „Jedność”, Kielce 1999.

Literatura uzupełniająca:

Czerska B. Zanim pojawi się agresja. Wstępna diagnoza

i wczesna interwencja, [w:] Powstrzymać agresję u progu szkoły, red. J. Danilewska, Wydawnictwo. UJ, 2004.

Kozłowska A. Jak pomagać dziecku z zaburzeniami życia uczuciowego, Wydawnictwo. „Żak”, Warszawa 1996.

Siepczyńska, D Praca w świetlicy z elementami socjoterapii dla uczniów szkoły podstawowej : (program, plan zajęć, przykłady .Korepetytor, 2005

Wiedza

Student powinien:

mieć wiedzę o koncepcjach teoretycznych empirycznych dotyczących procesu socjoterapii;

wskazać najważniejsze cele, metody pracy wykorzystywane w procesie socjoterapii, rozpoznaje etapy rozwoju grupy, problemy dzieci;

znać prawidłowe zasady prowadzenia diagnozy dziecka na użytek oddziaływań socjoterapeutycznych;

wykazać się znajomością podstawowych form pracy socjoterapeutycznej i dobierania jej pod kątem indywidualnych cech dziecka;

posiadać wiedzę pozwalającą na analizę zebranych poprzez obserwację treści urazowych i zaplanowanie oddziaływań korygujących;

posłużyć się w studium przypadku pojęciami teoretycznymi;

Umiejętności

dobierać adekwatne narzędzie do sformułowanych celów diagnostycznych;

formułować prawidłowe wnioski diagnostyczne na podstawie analizy przypadków;

stworzyć na podstawie analizy i obserwacji dziecka analizę treści urazowych oraz zaplanowanie oddziaływań korygujących;

posłużyć się w studium przypadku kluczowymi pojęciami teoretycznymi;

Kompetencje społeczne

zaplanować doświadczenia korygujące z uwzględnieniem różnych środowisk, w których funkcjonuje dziecko.

Sposób pomiaru

Ocena wypowiedzi pisemnej w trakcie kolokwium

Praca grupowa w trakcie zajęć na przygotowanych studiach przypadku oraz przygotowanie indywidualnie studium przypadku

Praca w grupach w oparciu o studia Przypadków, ocena wypowiedzi pisemnej w trakcie kolokwium

Praca grupowa w trakcie zajęć na przygotowanych studiach przypadku oraz przygotowanie indywidualnie studium przypadku. Ocena wypowiedzi pisemnej w trakcie kolokwium

Wykonanie indywidualnego zadania (przygotowanie studium przypadku)

Wykonanie zadania grupowego – dobieranie narzędzi do sformułowanego celu diagnostycznego

Wykonanie zadania grupowego – analiza sytuacji dziecka oraz sformułowanego celu diagnostycznego

Wykonanie zadania grupowego na podstawie studia przypadku oraz Wykonanie indywidualnego zadania (przygotowanie studium przypadku)