Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży

obowiązkowe

Sposób pomiaru

Wykład:

Egzamin pisemny: test jednokrotnego wyboru próg zaliczenia 60 % poprawnych odpowiedzi.

Ćwiczenia:

Praca w małych grupach.Przygotowanie prezentacji multimedialnej w grupie

Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego.

Ocena na podstawie obserwacji pracy grupowej. Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć

Ocena na podstawie obserwacji pracy w małej grupie.

Ocena pracy warsztatowej w małych grupach

WYKŁAD

1. Wprowadzenie – charakterystyka i obszar dziedziny, historia psychologii klinicznej dziecka w Polsce, podstawowe pojęcia. Pojęcie normy. Modele klasyfikacji zaburzeń – omówienie wybranych klasyfikacji. Podstawowe paradygmaty psychologii klinicznej.

2. Diagnoza w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży- proces diagnozy, techniki diagnostyczne.

3.Fazy rozwoju dziecka z perspektywy psychologii klinicznej.

4. Wywiad i konceptualizacja pacjenta.

5. Rodzina a dziecko. Hospitalizacja i choroba przewlekła w życiu dziecka i jego rodziny.

6. Problemy psychologiczne dzieci urodzonych przedwcześnie i z obciążonym wywiadem okołoporodowym.

7. Dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju.

8. Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej i z deficytem uwagi.

9. Dzieci z zaburzeniami zachowania.

10. Dzieci ze specyficznymi trudnościami szkolnymi.

11 . Zaburzenia lękowe.

12. Zaburzenia nastroju u dzieci.

13. Próby samobójcze, samookaleczenia, nadużywanie substancji psychoaktywnych.

14. Zaburzenia odżywiania u dzieci.

15. Przemoc wybrane zagadnienia.

ĆWICZENIA

1. Omówienie klasyfikacji ICD-10 i DSM IV TR, na podstawie przykładów zaburzeń, zdefiniowanie pojęcia „nienormalność”.

2. i 3. Wybrane techniki diagnostyczne stosowane w diagnozie dzieci i młodzieży.

4. Konceptualizacja poznawcza pacjenta.

5. Zaburzenia więzi i choroba przewlekła. Narzędzia do diagnozy oraz oceny funkcjonowania pacjenta.

6. Upośledzenie umysłowe oraz FAS- sposób funkcjonowania pacjenta.

7. Całościowe zaburzenia rozwoju - sposób spostrzegania świata.

8. Diagnoza dziecka z ADHD.

9. Terapia behawioralna pacjenta z ADHD, ODD i CD.

10. Problemy psychologiczne dzieci z trudnościami szkolnymi.

11. Wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w zaburzeniach lękowych.

12. Wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w zaburzeniach nastroju.

13. Metody pracy z dziećmi po próbie samobójczej. 14. Zaburzenia odżywiania – analiza materiału klinicznego.

15. Procedury działania w przypadku przemocy stosowanej wobec dzieci.

LITERATURA OBOWIĄZKOWA I UZUPEŁNIAJĄCA

Literatura obowiązkowa:

1. DC:0-3R (2005). Klasyfikacja diagnostyczna. Warszawa: Wyd. „Fundament”.

2. ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja Dziesiąta. (1997, 2000) Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne “Vesalius”, Wydawnictwo Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Kraków, Warszawa (188-238).

3. Jablow, M. (2000). Anoreksja, bulimia, otyłość. Gdańsk:GWP.

4. Kendall, P. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Gdańsk:GWP.

5. Kmita, G. (2007). Małe dziecko i jego rodzina – z teorii i praktyki wczesnej interwencji psychologicznej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t.5 (s.67-105).

6. Kołakowski, A., Wolańczyk, T., Pisula, A., Skotnicka, M., Bryńska, A. (2007). ADHD-zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Gdańsk: GWP.

7. Komender, J., Jagielska, G., Bryńska, A. (2009). Autyzm i zespół Aspergera, Warszawa:PZWL.

8. Namysłowska, I. (2007). Psychiatria dzieci i młodzieży.

9. Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Sopot: GWP.

10. Rola, J. (2001). Depresja u dzieci, Kraków: Wyd.”Impuls”.

11. Święcicka, M. (2003). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t. 1.

12. Święcicka, M. (2011). Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Psychologia kliniczna dziecka i rodziny, t.8.

13. Święcicka, M., Zalewska, M. (2005). Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t.3

14. Wolańczyk ,T., Komender, J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL.

Literatura uzupełniająca:

1. Attwood, T. (2006). Zespół Aspergera, Warszawa: Wyd. Zysk i S-ka.

2. Biała M. (1994) Teoria zabawy wg. Koncepcji D.W. Winnicotta, Nowiny Psychologiczne 4.

3. Danielewicz, D., Pisula, E. (2011). Rodzice i rodzeństwo wobec trudności w zdrowiu i rozwoju dziecka, Warszawa: Wyd. APS.

4. Frith, U. (2008). Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy. Gdańsk: GWP.

5. Winnnicot D. Bawienie się. Rozważania teoretyczne. w: Brzezińska A., Czub T., Lutomski G., Smykowski B. (1995) Dziecko w zabawie i świecie języka.

6. Zalewska, M., Schier, K., (2002) Krewni i znajomi Edypa. Warszawa: Scholar.

Wiedza

Zna terminologię obowiązującą w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży i jej zastosowanie w dziedzinach pokrewnych.

Zna specyfikę oraz zasady etyczne diagnozy i pomocy psychologicznej skierowanej do dzieci i młodzieży.

Zna obraz kliniczny, kryteria diagnostyczne i patomechanizm zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego.

Rozumie i poddaje analizie procesy psychologiczne i czynniki mogą wpływać na zakłócenie rozwoju dzieci i młodzieży.

Umiejętności

Określa potencjalne problemy psychologiczne, jakich może doświadczać dziecko i adolescent na kolejnych etapach rozwoju.

Posiada podstawowe umiejętności wnioskowania o rozpoznaniu oraz przyczynach zaburzeń lub problemów psychologicznych na podstawie obserwowanej u dziecka czy adolescenta specyfiki funkcjonowania.

Potrafi określać skutki występowania zaburzeń u dzieci i młodzieży dla funkcjonowania jednostki oraz jej bliższego i dalszego otoczenia.

Posiada podstawowe umiejętności potrzebne do nawiązania kontaktu z dzieckiem i jego rodzicami

Kompetencje społeczne

Posiada świadomość specyfiki kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami.

Jest wrażliwy na ograniczenia w funkcjonowaniu emocjonalne i poznawczym dzieci na poszczególnych etapach rozwoju.

Jest wrażliwy na problemy i trudności dzieci z zaburzeniami rozwoju i problemami psychologicznymi.

Sposób pomiaru

Przygotowanie prezentacji multimedialnej w grupie

Egzamin pisemny. Praca w małych grupach.

Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego.

Ocena na podstawie obserwacji pracy grupowej. Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć

Ocena na podstawie obserwacji pracy w małej grupie.

Ocena pracy warsztatowej w małych grupach

Sposób pomiaru

Wykład:

Egzamin pisemny: test jednokrotnego wyboru próg zaliczenia 60 % poprawnych odpowiedzi.

Ćwiczenia:

Praca w małych grupach.Przygotowanie prezentacji multimedialnej w grupie

Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego.

Ocena na podstawie obserwacji pracy grupowej. Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć

Ocena na podstawie obserwacji pracy w małej grupie.

Ocena pracy warsztatowej w małych grupach