Warsztaty umiejętności diagnostycznych

obowiązkowe

Warsztaty obejmują następujące zagadnienia:

1. Umiejętności diagnostyczne w pracy socjalnej.

2. Diagnoza socjalna 1 – rodzaje i cele diagnozy socjalnej, podstawowe zasady badań w obszarze pracy socjalnej, etyczny wymiar badań w obszarze pracy socjalnej.

3. Diagnoza socjalna 2 – metody, podstawowe techniki diagnozy w pracy socjalnej, sondaż diagnostyczny w pracy socjalnej, badania terenowe w pracy socjalnej, wywiad jako technika badawcza, obserwacja w pracy socjalnej, ankieta jako technika badawcza w pracy socjalnej.

4. Diagnoza indywidualnego przypadku (wywiad).

5. Diagnoza rodziny i grupy (genogram, ekogram, analiza transakcyjna.

6. Diagnoza środowiska lokalnego (zasoby i potrzeby, CAL).

7. Zawieranie kontraktów (elementy kontraktu, ograniczenia w stosowaniu kontraktu, zawieranie kontraktu z rodziną i grupą).

8. Znaczenie ewaluacji w pracy socjalnej (rodzaje ewaluacji, funkcje ewaluacji, kryteria, przedmiot).

1. Adler R. Relacje interpersonalne, proces porozumiewania się, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2006.

2. Arendt Ł (red.) Bezrobocie – między diagnozą a działaniem, CRZL, Warszawa 2013.

3. B. de Barbaro (red.) Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny, UJ, Kraków 1999.

4. Becelowska D. Wsparcie emocjonalne w pracy socjalnej, BPS, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 2005.

5. Dodek- Ostrowska B. Podstawy komunikowania społecznego, Astrum, Wrocław 1999.

6. Dubois B, Milej K. Praca socjalna, BPS Interart Warszawa 1996.

7. Fisher R. Dochodząc do TAK, PWE, Warszawa 2000.

8. Garvin Ch. Działania interpersonalne w pracy socjalnej, BPS Interart, Warszawa 1996.

9. Haman W. Docenić konflikt, Kontakt, Warszawa 2001.

10. Kijak R, Szarota Z Starość między diagnozą a działaniem, CRZL, Warszawa 2013.

11. Król- Fijewska M. Trening asertywności, Warszawa 1994.

12. Łęcki K, Szóstak, Komunikacja interpersonalna w pracy socjalnej, BPS, Interart, Warszawa 1996.

13. McKay M. Sztuka skutecznego porozumiewania się, Gdańskie Wydawnictwa Psychologiczne, Gdańsk 2002.

14. Sęk H., Społeczna psychologia kliniczna, PWN, Warszawa 1993.

15. Skowrońska A, Badania w pomocy społecznej. Zastosowanie, metody, narzędzia, CRZL, Warszawa 2013.

16. Steward J. Mosty zamiast murów, PWN Warszawa 2000.

17. Strelau J. Psychologia, Gdańskie Wydawnictwa Psychologiczne, Gdańsk 2000.

18. Sutton C. Psychologia dla pracowników socjalnych, Gdańskie wydawnictwa Psychologiczne, Gdańsk 2004.

19. Ury W. Odchodząc od NIE, PWE, Warszawa 2000.

20. Wiśniewska A. Pomoc społeczna w praktyce, Verlag Dashofer 2004.

21. Czasopismo „Praca Socjalna” .

Akty prawne:

Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 64 poz. 593 z późn zm).

K_W01: ma wiedzę na temat procesu diagnostycznego, rozumianego jako relacja międzyosobowa zachodząca w określonym czasie i kontekście. Ma wiedzę na temat - jakie elementy powinien zawierać raport z badań psychologicznych i jak powinien być zredagowany.

K_W02: zna i rozumie podstawowe pojęcia związane z diagnozą społeczną. Zna i rozumie specyfikę podstawowych metod diagnostycznych oraz możliwości i ograniczenia, wie jakie są źródła potencjalnych błędów. Zna i rozumie kryteria rozpoznawania wartości podstawowych metod diagnostycznych pod kątem jakości psychometrycznej i diagnostycznej oraz zakresu ich stosowania. Zna zasady integrowania danych pochodzących z różnych źródeł. Rozumie ujęcie diagnozy jako procesu komunikacyjnego i społecznego.

K_U01: potrafi przeprowadzić badanie za pomocą wywiadów, kwestionariuszy, wybranych technik projekcyjnych. Potrafi zaplanować przebieg procesu diagnostycznego. Potrafi nawiązać kontakt, motywować oraz efektywnie współpracować z osobami badanymi na podstawowym poziomie.

K_U02: ma umiejętności obserwacji uczestniczącej w procesie funkcjonowania społecznego i samodoskonalenia. Ma umiejętność nawiązywania kontaktu po to, aby uwiarygodnić proces diagnozowania i autodiagnozowania.

K_K01: ma świadomość ważności problemów etycznych związanych z procesem diagnozy.

K_K02: wskazuje gotowość zachowania zasad obiektywizmu podczas zbierania danych i obserwacji.

Do oceny zaliczenia bierze się sposób i formę prezentacji, styl i rozumienie tematu.

Sposób oceniania:

 wystąpienia z prezentacją multimedialną tematyczną – 3,0;

 wystąpienia z prezentacją multimedialną tematyczną połączone z aktywizującymi formami na zajęciach (scenki, praca w parach i grupach, „burze mózgów”) – 4,0;

 wystąpienia z prezentacją multimedialną tematyczną połączone z aktywizującymi formami na zajęciach (scenki, praca w parach i grupach, „burze mózgów”), aktywność w czasie zajęć – 5,0;

Ocena stanowi średnią arytmetyczną ocen cząstkowych.