Zastosowanie kompetencji coachingowych w zawodzie pedagoga i animatora

fakultatywne

Sposób pomiaru efektów kształcenia

Wiedza

1. ocena wiedzy na podstawie uczestnictwa w dyskursie prowadzonym na zajęciach

2. ocena wiedzy na podstawie zawartości pigułki wiedzy dotyczącej znaczenia kompetencji coachingowych w pracy pedagogicznej/animacyjnej, prezentacji tematycznej n/t wykorzystania kompetencji coachingowych w konkretnej sytuacji pedagogicznej/animacyjnej oraz raportu ze zrealizowanego procesu coachingowego.

Umiejętności

1. ocena umiejętności na podstawie obserwacji realizacji przez studentów ćwiczeń i zadań praktycznych na zajęciach

2. ocena umiejętności na podstawie zawartości merytorycznej raportu ze zrealizowanego procesu coachingowego, pigułki wiedzy oraz prezentacji tematycznej

Kompetencje społeczne

1. ocena na podstawie obserwacji zaangażowania i refleksyjności znajdujących odzwierciedlenie w realizacji ćwiczeń i zadań na zajęciach, przeprowadzeniu procesu coachingowego oraz przygotowaniu pigułki wiedzy i prezentacji tematycznej

1. Zajęcia wprowadzające. Przedstawienie założeń i programu przedmiotu oraz kryteriów zaliczenia zajęć. Integracja grupy. Rozpoznanie doświadczeń coachingowych uczestników zajęć

2. Coaching jako proces edukacyjny i rozwojowy – idea i specyfika. Coaching a inne procesy rozwojowo-edukacyjne

3. Relacja coachingowa a relacja pedagogiczna/animacyjna. Specyfika, zasady, budowanie, podobieństwa i różnice

4. Sesja coachingowa jako spotkanie edukacyjne i rozwojowe – idea i przebieg. Model GROW

5. Praca pytaniami oraz wykorzystanie aktywnego słuchania. Zasady oraz wyzwania

6. Identyfikacja potrzeb rozwojowych i wyznaczenie celów - metody i narzędzia

7. Identyfikacja zasobów i potencjału coachee– metody i narzędzia. Motywacja – znaczenie w procesie coachingu w obszarze pedagogiki/animacji oraz zasady pracy z nią.

8. Stwarzanie coachee płaszczyzny do zmiany przekonań i przełamywania impasu – metody i narzędzia

9. Odzwierciedlanie i feedback w coachingu – znaczenie dla efektywności procesu edukacji/rozwoju, metody i narzędzia. Praktyka pełnej sesji coachingowej

10. Zastosowanie narzędzi twórczego myślenia w coachingu – znaczenie oraz przykłady narzędzi

11. Coaching o charakterze wychowawczo-edukacyjnym – coaching rodzicielski, coaching w środowisku szkoły

12. Coaching grupowy.

13. Obszary wykorzystania kompetencji coachingowych w pracy pedagoga/animatora – prezentacje studentów

14. Rola coacha. Kodeks deontologiczny pedagoga/animatora wykorzystującego coaching w działalności zawodowej

15. Podsumowanie zajęć. Wyzwania wykorzystania coachingu w pracy pedagogicznej/animacyjnej w świetle doświadczeń studentów ze zrealizowanych procesów coachingowych

Literatura obowiązkowa

1. Britton, J. (2016). Skuteczny coaching grupowy. Warszawa: Co&Me Publishing, s. 15-45.

2. Brzeziński, Ł., Klemczuk, B. (2016). Coaching jako nowoczesny styl komunikacji nauczyciela w procesie edukacji. W: J. Nowosielska, D. Bartnicka (red.), Coaching, mentoring, tutoring – wyzwania dla edukacji XXI wieku (127-142). Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka.

3. Dobrzyniak, M. (2016). Coaching w edukacji. Harmonijny rozwój w przyjaznym otoczeniu. W: J. Nowosielska, D. Bartnicka (red.), Coaching, mentoring, tutoring – wyzwania dla edukacji XXI wieku. (110-126). Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka

4. Elliot, J. (2018). Coaching zespołowy. W: E. Parloe, M. Leedham, D. Newell, Coaching i mentoring. Strategie. Taktyki. Techniki. Warszawa: PWN, s. 301-314.

5. Grzybek, R. (2017). Coaching odczarowany. Warszawa: MT Biznes, s. 175-205.

6. Krawczyńska-Zaucha, T. (2019). Etyka w coachingu. Źródła efektywnego zarządzania. Kraków: Wydawnictwo Naukowe UP, s. 99-109.

7. Kupaj, L., Krysa, W. (2014). Kompetencje coachingowe nauczycieli. Jak rozwijać potencjał ucznia w szkole. Warszawa: Wolters Kluwer SA, s. 21-77, 169-174.

8. Marciniak, Ł. (2012). Pojęcie i odmiany coachingu. W: M. Sidor-Rządkowska (red.), Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków (19-39). Warszawa: Wolrers Kluwer.

9. Marciniak, Ł.T., Rogala-Marciniak, S. (2013). Coaching. Zbiór narzędzi wspierania rozwoju. Warszawa: ABC a Wolters Kluwer business

10. Miskim, D., Stewart, J. (2011). Coaching rodzicielski. Warszawa: Wydawnictwo SWPS, s. 37-44.

11. Norwood, K., Burke, M.A. (2018). Edukacja. W: L. Wildflower, D. Brennan (red.), Kompedium wiedzy coacha. Od teorii do praktyki. Warszawa: Co&Me publishing.

12. Nowosielska, J. (2016). Coaching jako metoda wspierania uczniów w procesie edukacyjnym. W: J. Nowosielska, D. Bartnicka (red.), Coaching, mentoring, tutoring – wyzwania dla edukacji XXI wieku (80-96). Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej Pedagogicznej im. Janusza Korczaka

13. Rogers, J. (2010). Coaching: Podstawy umiejętności. Warszawa: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s. 122-165.

14. Sidor-Rządkowska, M. (2012). Profesjonalny coaching: zasady i dylematy etyczne w pracy coacha. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business, s. 13-36, 53-75.

15. Starr, J. (2003). Coaching. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, s. 29-47; 92-110, 140-156.

16. Stoltzdus, T. (2008). Sztuka zadania pytań w coachingu. Jak opanować najważniejszą umiejętność coacha? Wrocław: Aetos Media, s. 12-16, 31-32, 39-44.

17. Whitworth, A., Kimsey-House, K., Kimsey-House, H., Sandahl, P. (2010). Coaching koaktywny. Umiejętności wspierające sukces klienta. Warszawa: Wolters Kluwer, s. 53-69

18. Wilczyńska M., Nowak, M., Kućka, J, Sawicka, J., Swajerwald, K. (2013). Moc coachingu. Poznaj narzędzia rozwijające umiejętności i kompetencje osobiste. Gliwice: Wydawnictwo Helion, s. 19-28, 33-35, 184-190.

19. Zawiłowski, G., Huflejt-Łukasik, M., Skoniecki, M. (2016). Dialog w coachingu-zwykła rozmowa czy profesjonalne narzędzie. W: L. Czarkowska (red.). Coaching jako konstruktywny dialog. Warszawa: Wydawnictwo Poltext.

Literatura uzupełniająca

1. Bachkirova, T., Spence, G., Drake, D. (red.) (2017). The SAGE Handbook of Coaching. Los Angeles: SAGE Publications

2. Bungay, S.M. (2017). Nawyk coachingu: mów mniej, pytaj więcej i stań się lepszym liderem. Łódź: Galaktyka

3. Czasopismo Coaching; numery w zależności od zainteresowań oraz potrzeb uczestników zajęć związanych z zadaniem zaliczeniowym

4. Hargrove, R. (2006). Mistrzowski coaching. Kraków: Oficyna Ekonomiczna

5. Harris, J.O. (2008). Feedback czyli informacja zwrotna. Gliwice: Wydawnictwo Helion

6. Kordziński, J. (2013). Nauczyciel, trener, coach. Warszawa: ABC a Wolters Kluwer business

7. Kozłowski, R. (2016), Coaching drogi. Konin: Wydawnictwo Psychoskok

8. Kulesza, M., Surzykiewicz, J. (2013) (red.). Coaching społeczny: w poszukiwaniu efektywnych form wsparcia osób w trudnych sytuacjach życiowych. Warszawa: Difin.

9. Low, H., Ireland, S., Hussain, Z. (2010). Psychologia coachingu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

10. Malinowski, J.A., Wesołowska, A. (red.) (2015). Coaching i tutoring. W stronę nowoczesnej pracy dydaktycznej. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.

11. Nowosielska, J., Bartnicka, D. (red.) (2016). Coaching, mentoring, tutoring – wyzwania dla edukacji XXI wieku

12. Ozorkowski, M. (2015) (red.). Coaching rodzinny: innowacyjne podejście do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym

13. Parsloe, E. (2000). Coaching i mentoring. Warszawa: Petit

14. Smółka, P. (2009). Coaching: inspiracje z perspektywy nauki, praktyki i klientów. Gliwice: Onepress

15. Starr, J. (2005). Coaching: procesy, zasady, umiejętności. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne

1. Partycypująca obecność na zajęciach wiążącą się z uczestnictwem w aktywnościach o charakterze ćwiczeniowo-praktycznym mających miejsce podczas zajęć. Dopuszczalne są 2 nieobecności. Każdy kolejny przypadek absencji wiąże się z koniecznością odpowiedzi ustnej z zagadnień omawianych na zajęciach, na których Student/Studentka był(a) nieobecny/a;

2. aktywny udział w dyskursie prowadzonym podczas zajęć - konieczność uzyskania 7 punktów za aktywność (wyższa ilość punktów wpływa na podwyższenie oceny z ćwiczeń o 0,5);

3. przygotowanie jednostronicowej pigułki wiedzy dotyczącej znaczenia kompetencji coachingowych w pracy pedagogicznej/animacyjnej. Ocena uzależniona jest od wartości merytorycznej przegotowanego opracowania;

4. przygotowanie w trzyosobowych grupach i zaprezentowanie na zajęciach nr 13 prezentacji multimedialnej dotyczącej wykorzystania coachingu/kompetencji coachingowych w konkretnej sytuacji o charakterze pedagogicznym/animacyjnym. Czas trwania prezentacji 10 minut. Ocena uzależniona jest od wartości merytorycznej przygotowanego opracowania oraz wykazania zrozumienia w prezentacji idei coachingu/kompetencji coachingowych;

5. przeprowadzenie krótkiego procesu coachingowego (składającego się z minimum 4 sesji coachingowych) w obszarze pedagogiki/animacji i przygotowanie raportu ukazującego jego przebieg. Ocena uzależniona jest od wartości merytorycznej raportu oraz stopnia wykorzystania kompetencji coachingowych w realizowanym procesie.