Metody edukacyjno-terapeutyczne w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną

Ocena na podstawie obserwacji pracy studenta podczas zajęć i pracy w grupach, kolokwium

Literatura obowiązkowa

Smykowska D., (2008) Współpraca szkoły z rodziną w zaspokajaniu potrzeb rozwojowych dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym, działania stosowane i postulowane, Kraków

Frąckiewicz L., (2003) Edukacja osób Niepełnosprawnych, Katowice

Kościelska M., (2000) Oblicza upośledzenia, Warszawa

Kościelska M., (2004) Człowiek niepełnosprawny: rodzina, praca, Bydgoszcz

Pilecki J., (2002) Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym, Kraków

Maciarz M., (1999), Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych, Kraków

Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., (1992), Metoda Weroniki Scherborne w terapii, wspomaganiu rozwoju dziecka, Warszawa

Cytowska B., (2002), Drogi edukacyjne dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, Wrocław

Knill Ch. (1997), Program aktywności Świadomość ciała, kontakt i komunikacja, Warszawa

Piszczek M., (2002) Terapia zabawą. Terapia przez sztukę, Warszawa

Literatura uzupełniająca:

Miosga L., (2005), Pomóż mi być: komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Kraków

Janiszewska A., (2003), Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną, Kraków

Karwowska W., (2003), Wspieranie rodziny dziecka niepełnosprawnego umysłowo (w kontekście społecznych zmian), Kraków

Kozubska A., (2000), Opieka i wychowanie w rodzinie dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim, Bydgoszcz

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte, zadanie praktyczne na egzaminie końcowym

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte, zadanie praktyczne na egzaminie końcowym

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte

1.Bogdanowicz M. (1996). "Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec".Warszawa: WSiP.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka”. Bydgoszcz: WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa: WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Wyd. APS. Warszawa.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. WSiP. Warszawa.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte, zadanie praktyczne na egzaminie końcowym

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne)

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1. WIEDZA

- kolokwium (pisemne): pytania zamknięte i/lub otwarte

2. UMIEJĘTNOŚCI

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte, zadanie praktyczne

3. KOMPETENCJE

- kolokwium (pisemne): pytania otwarte i/lub zamknięte

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

Ocena na podstawie obserwacji pracy studenta podczas zajęć i pracy w grupach, kolokwium

Literatura obowiązkowa

Smykowska D., (2008) Współpraca szkoły z rodziną w zaspokajaniu potrzeb rozwojowych dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym, działania stosowane i postulowane, Kraków

Frąckiewicz L., (2003) Edukacja osób Niepełnosprawnych, Katowice

Kościelska M., (2000) Oblicza upośledzenia, Warszawa

Kościelska M., (2004) Człowiek niepełnosprawny: rodzina, praca, Bydgoszcz

Pilecki J., (2002) Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym, Kraków

Maciarz M., (1999), Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych, Kraków

Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., (1992), Metoda Weroniki Scherborne w terapii, wspomaganiu rozwoju dziecka, Warszawa

Cytowska B., (2002), Drogi edukacyjne dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, Wrocław

Knill Ch. (1997), Program aktywności Świadomość ciała, kontakt i komunikacja, Warszawa

Piszczek M., (2002) Terapia zabawą. Terapia przez sztukę, Warszawa

Literatura uzupełniająca:

Miosga L., (2005), Pomóż mi być: komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Kraków

Janiszewska A., (2003), Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną, Kraków

Karwowska W., (2003), Wspieranie rodziny dziecka niepełnosprawnego umysłowo (w kontekście społecznych zmian), Kraków