Komunikacja alternatywna i wspomagająca osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu [PC-5S-KAA] Semestr zimowy 2024/2025
Ćwiczenia, grupa nr 1

Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111.

Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.

Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39.

Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls.

Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.

Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.

Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”.

Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154.

1. Specyfika pracy z dziećmi w Spektrum Autyzmu

2. Kluczowe umiejętności warunkujące rozwój komunikacji dzieci z ASD

3. Pojęcie komunikacji oraz komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC

4. Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej

5. Środowisko oraz rola partnerów komunikacyjnych w komunikacji AAC

6. Diagnoza - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających lub/i alternatywnych metod komunikacji.

7. Indywidualny System Komunikacji - dobór metod alternatywnych lub/i wspomagających komunikacji.

8. Modelowanie w komunikacji AAC

9. Porozumiewanie się z użyciem AAC- zasady pracy z dzieckiem.

10. Komunikacja dzieci w spektrum Autyzmu

11. Komunikacja dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością

12. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie niskiej technologii

13. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie wysokiej technologii

14. Dostosowanie i organizacja przestrzeni w komunikacji

15. Tworzenie strategii komunikacyjnych

16. Kryteria skuteczności oddziaływań w Komunikacji wspomagającej i alternatywnej - AAC

Dyskusja

Praca z tekstem

Praca z materiałem filmowym

Działania praktyczne

Metoda sytuacyjna

Praca pisemna

Test jednokrotnego wyboru z pytaniami otwartymi

grupa ćwiczeniowa IV DMPC-TEA

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Liczba godzin kontaktowych: 30

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 5

Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do egzaminu/ zaliczenia: 10

Liczba godzin przeznaczonych na inne zadania: 10

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 5

Metody kształcenia: podające, praktycznego działania, projekt

Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2