Edukacja w perspektywie porównawczej

Opis sposobów pomiaru efektów kształcenia.

Wykład:

1. Kolokwium końcowe - obejmuje treści wykładów i ćwiczeń.

Próg zaliczenia kolokwium wynosi powyżej 50%.

Ćwiczenia

1. Analizy porównawcze systemów lub wybranych problemów oświatowych.

2. Formułowanie rekomendacji z zakresu polityki edukacyjnej (praca zespołowa).

3. Krytyczna analiza systemu.

4. Aktywny udział w zajęciach, w tym w dyskusjach.

Na ocenę końcową z przedmiotu będą miały wpływ efekty kształcenia osiągnięte przez studentki i studentów podczas ćwiczeń.

Wykład

1. Co to jest komparystyka oświatowa? – podstawowe założenia.

2. Podstawy metodologiczne międzynarodowych i krajowych badań porównawczych.

3. Tendencje edukacyjne we współczesnym świecie.

4. System oświatowy – istota i jego uwarunkowania kontekstualne.

5. Zróżnicowanie systemów oświatowych w Europie i ich źródła.

6. Zmiany oświatowe w kontekście działań Unii Europejskiej.

7. Badania komparystyczne w analizach problemów oświatowych.

Ćwiczenia

1. Analizy porównawcze europejskich i pozaeuropejskich systemów oświaty z uwzględnieniem teorii systemów.

2. Oświata w świetle badań porównawczych – wybrane aspekty.

3. Analiz porównawcza wybranych problemów światowych: edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna, nauka technologii itd.

4. Zróżnicowanie przygotowania i warsztatu pracy edukatora/pedagoga w różnych regionach.

5. Współpraca międzynarodowa na rzecz oświaty w perspektywie realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju.

6. Wskaźniki rozwoju nowoczesnych systemów oświatowych i ich zastosowanie w konstruowaniu polityki oświatowej.

1. Mourshed M., Chijioke Ch., Barber M., Jak najlepiej doskonalone systemy szkolne na świecie stają się jeszcze lepsze, Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2012 (całość).

2. Niezgoda M., Jak patrzeć na zmianę edukacyjną w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 19-38. lub Przybylski B., „Megatrendy” we współczesnym świecie. Perspektywa europejska, Forum Pedagogiczne 9 (2019) 2, cz. 1, s. 223-236.

3. Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2014, s. 38-122.

4. Pachociński R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, Wydawnictwo Akademickie „Żak” Warszawa 2007, rozdział 1 i 3.

5. Potulicka E., Hildebrandt-Wypych D., Czech-Włodarczyk C., Systemy edukacyjne w krajach europejskich, Wydawnictwo Impuls, Kraków 2013, s. 385-418, 483-500.

5. Prucha J., Pedagogika porównawcza. Podstawy międzynarodowych badań oświatowych, PWN, Warszawa 2004, s. 24-55.

6. Raporty i dokumenty o stanie edukacji (niezbędne do analiz).

7. Wasyluk P., Kucner A., Pacewicz G., Edukacja przyszłości, UWM, Olsztyn 2020, s. 9-55.

Strony internetowe: EURYDICE, IBE, UNICEF, UNESCO, OECD, FRSE.

Opis metod kształcenia:

wykład problemowy połączony z prezentacją multimedialną, dyskusja, praca z tekstem, analiza systemowa i analiza dokumentów, prezentacje.

Nakład pracy studenta szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności, tj.:

- liczba godzin kontaktowych - 30 (15 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń)

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć - 20

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do kolokwium - 20

- liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - 5

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta, z zachowaniem zasady, że średnio 25-30 godzinom pracy odpowiada jeden punkt wynosi 3 ECTS

Opis sposobów pomiaru efektów kształcenia.

Wykład:

1. Kolokwium końcowe - obejmuje treści wykładów i ćwiczeń.

Próg zaliczenia kolokwium wynosi powyżej 50%.

Ćwiczenia

1. Analizy porównawcze systemów lub wybranych problemów oświatowych.

2. Formułowanie rekomendacji z zakresu polityki edukacyjnej (praca zespołowa).

3. Krytyczna analiza systemu.

4. Aktywny udział w zajęciach, w tym w dyskusjach.

Na ocenę końcową z przedmiotu będą miały wpływ efekty kształcenia osiągnięte przez studentki i studentów podczas ćwiczeń.

Wykład

1. Co to jest komparystyka oświatowa? – podstawowe założenia.

2. Podstawy metodologiczne międzynarodowych i krajowych badań porównawczych.

3. Tendencje edukacyjne we współczesnym świecie.

4. System oświatowy – istota i jego uwarunkowania kontekstualne.

5. Zróżnicowanie systemów oświatowych w Europie i ich źródła.

6. Zmiany oświatowe w kontekście działań Unii Europejskiej.

7. Badania komparystyczne w analizach problemów oświatowych.

Ćwiczenia

1. Analizy porównawcze europejskich i pozaeuropejskich systemów oświaty z uwzględnieniem teorii systemów.

2. Oświata w świetle badań porównawczych – wybrane aspekty.

3. Analiz porównawcza wybranych problemów światowych: edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna, nauka technologii itd.

4. Zróżnicowanie przygotowania i warsztatu pracy edukatora/pedagoga w różnych regionach.

5. Współpraca międzynarodowa na rzecz oświaty w perspektywie realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju.

6. Wskaźniki rozwoju nowoczesnych systemów oświatowych i ich zastosowanie w konstruowaniu polityki oświatowej.

1. Mourshed M., Chijioke Ch., Barber M., Jak najlepiej doskonalone systemy szkolne na świecie stają się jeszcze lepsze, Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2012 (całość).

2. Niezgoda M., Jak patrzeć na zmianę edukacyjną w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011, s. 19-38. lub Przybylski B., „Megatrendy” we współczesnym świecie. Perspektywa europejska, Forum Pedagogiczne 9 (2019) 2, cz. 1, s. 223-236.

3. Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2014, s. 38-122.

4. Pachociński R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, Wydawnictwo Akademickie „Żak” Warszawa 2007, rozdział 1 i 3.

5. Potulicka E., Hildebrandt-Wypych D., Czech-Włodarczyk C., Systemy edukacyjne w krajach europejskich, Wydawnictwo Impuls, Kraków 2013, s. 385-418, 483-500.

5. Prucha J., Pedagogika porównawcza. Podstawy międzynarodowych badań oświatowych, PWN, Warszawa 2004, s. 24-55.

6. Raporty i dokumenty o stanie edukacji (niezbędne do analiz).

7. Wasyluk P., Kucner A., Pacewicz G., Edukacja przyszłości, UWM, Olsztyn 2020, s. 9-55.

Strony internetowe: EURYDICE, IBE, UNICEF, UNESCO, OECD, FRSE.

Opis metod kształcenia:

wykład problemowy połączony z prezentacją multimedialną, dyskusja, praca z tekstem, analiza systemowa i analiza dokumentów, prezentacje.

Nakład pracy studenta szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności, tj.:

- liczba godzin kontaktowych - 21 (9 godzin wykładów i 12 godzin ćwiczeń)

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć - 25

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do kolokwium - 20

- liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - 9

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta, z zachowaniem zasady, że średnio 25-30 godzinom pracy odpowiada jeden punkt wynosi 3 ECTS

Opis sposobów pomiaru efektów kształcenia.

Wykład:

1. Kolokwium końcowe - obejmuje treści wykładów i ćwiczeń.

Próg zaliczenia kolokwium wynosi powyżej 50%.

Ćwiczenia

1. Deskrypcja lub/i analiza porównawcza systemów oświatowych lub wybranych problemów edukacyjnych w perspektywie OTS (prezentacja: grupy 3-4 osobowe)

2. Formułowanie rekomendacji z zakresu polityki edukacyjnej (praca zespołowa).

3. Aktywny udział w zajęciach, w tym w dyskusjach.

Na ocenę końcową z przedmiotu będą miały wpływ efekty kształcenia osiągnięte przez studentki i studentów podczas ćwiczeń.

Wykład:

1. Komparatystyka oświatowa - przedmiot, cel, zadania i funkcje

2. Jak realizować badania porównawcze? Podstawowe założenia metodologiczne

3. Wybrane problemy edukacyjne

4. Zróżnicowanie poziomu rozwoju systemów edukacyjnych i ich źródła (poziom przygotowania nauczycieli, dostęp do książek, płeć)

5. System oświatowy – istota i jego uwarunkowania kontekstualne

6. Zmiany oświatowe w kontekście działań Unii Europejskiej

7. Badania komparatystyczne w analizach problemów oświatowych

Ćwiczenia:

1. Wprowadzenie w problematykę przedmiotu. Organizacja pracy na zajęciach

2. Wybrane problemy edukacyjne: perspektywa porównawcza

3. Oświata w świetle międzynarodowych badań porównawczych

4. Znaczenie wniosków z badań międzynarodowych dla formułowania polityk oświatowych/edukacyjnych w poszczególnych państwach oraz projektów reform

5. Edukacja w wybranych krajach europejskich i pozaeuropejskich. Analizy porównawcze systemów z wykorzystaniem OTS. Podobieństwa i różnice systemowe oraz ich źródła

6. Współpraca międzynarodowa na rzecz oświaty w perspektywie realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju

7. Zróżnicowanie przygotowania i warsztatu pracy edukatora/pedagoga w różnych regionach

8. Wskaźniki rozwoju nowoczesnych systemów oświatowych i ich zastosowanie w konstruowaniu polityki oświatowej

1. Nowakowska-Siuta, R. (2014). Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls”, 43-49, 77-93.

2. Raporty z badań: PISA (2022), TIMSS (2019), PIRLS (2021).

3. Mourshed M., Chijioke Ch., Barber M., Jak najlepiej doskonalone systemy szkolne na świecie stają się jeszcze lepsze, Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2012.

4. Informacje o systemach - baza .Eurydice.org.pl i inne.

5. Lenartowicz, M., Skocz, M. (2018). Inicjatywy i programy Unii Europejskiej adresowane do ludzi młodych. Materiały edukacyjne. Wrocław 2018: Komisja Europejska. Przedstawicielstwo Regionalne.

6. Programy dostępne na stronie Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji (FRSE): Erasmus+,  Europejskie i na stronie UNESCO.  (https://etwinning.pl/ oraz (ii) https://education.org.pl/).

7. Raporty dostępne na stronie Eurydice.

8. Polska 2030. Trzecia fala nowoczesności. Długookresowa Strategia Rozwoju Kraju.

9. Projekt Europa 2030. Wyzwania i Szanse. Sprawozdanie dla Rady Europejskiej sporządzone przez Grupę Refleksji dot przyszłości UE do roku 2030.

Opis metod kształcenia:

Wykład problemowy połączony z prezentacją multimedialną, dyskusja, praca z tekstem, analiza systemowa i analiza dokumentów, prezentacje.

Nakład pracy studenta szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności, tj.:

- liczba godzin kontaktowych - 30 (15 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń)

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć - 20

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do kolokwium - 20

- liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - 5

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta, z zachowaniem zasady, że średnio 25-30 godzinom pracy odpowiada jeden punkt wynosi 3 ECTS

Opis sposobów pomiaru efektów kształcenia.

Wykład:

1. Kolokwium końcowe - obejmuje treści wykładów i ćwiczeń.

Próg zaliczenia kolokwium wynosi powyżej 50%.

Ćwiczenia:

1. Deskrypcja lub/i analiza porównawcza systemów oświatowych lub wybranych problemów edukacyjnych w perspektywie OTS (prezentacja: grupy dwuosobowe -12 maj 2024).

2. Formułowanie rekomendacji z zakresu polityki edukacyjnej (praca zespołowa).

3. Aktywny udział w zajęciach, w tym w dyskusjach.

Na ocenę końcową z przedmiotu będą miały wpływ efekty kształcenia osiągnięte przez studentki i studentów podczas ćwiczeń.

Wykład:

1. Komparatystyka oświatowa - przedmiot, cel, zadania i funkcje

2. Jak realizować badania porównawcze? Podstawowe założenia metodologiczne

3. Wybrane problemy edukacyjne

4. Zróżnicowanie poziomu rozwoju systemów edukacyjnych i ich źródła

5. System oświatowy – istota i jego uwarunkowania kontekstualne

6. Zmiany oświatowe w kontekście działań Unii Europejskiej

7. Badania komparatystyczne w analizach problemów oświatowych

Ćwiczenia:

1. Geneza i główne koncepcje pedagogiki porównawczej. Zasady postępowania metodologicznego w badaniach porównawczych. Podstawowe kategorie: ekwiwalencja i jukstapozycja. Trendy zachodzące w Europie

2. Zróżnicowanie poziomu rozwoju systemów edukacyjnych w perspektywie międzynarodowych badań porównawczych. Znaczenie wniosków z badań międzynarodowych dla formułowania polityk oświatowych/edukacyjnych w poszczególnych państwach oraz projektów reform

3. Edukacja w wybranych krajach europejskich i pozaeuropejskich. Analizy porównawcze systemów z wykorzystaniem OTS. Podobieństwa i różnice systemowe oraz ich źródła

1. Mourshed M., Chijioke Ch., Barber M., Jak najlepiej doskonalone systemy szkolne na świecie stają się jeszcze lepsze, Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2012.

2. Przybylski B., „Megatrendy” we współczesnym świecie. Perspektywa europejska, Forum Pedagogiczne, 2019, 9(2/1), s. 223-236.

3. Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2014, s. 38-122.

4. Pachociński R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, Wydawnictwo Akademickie „Żak” Warszawa 2007, s. 11-46

5. Potulicka E., Hildebrandt-Wypych D., Czech-Włodarczyk C., Systemy edukacyjne w krajach europejskich, Wydawnictwo Impuls, Kraków 2013, s. 385-418, 483-500.

5. Prucha J., Pedagogika porównawcza. Podstawy międzynarodowych badań oświatowych, PWN, Warszawa 2004, s. 24-55.

6. Raporty z badań: (i) PISA (2022) https://www.ibe.edu.pl/images/badania/PISA2022/PISA2022_najwazniejsze_wyniki_badania.pdf

(ii) TIMSS (2019) https://www.ibe.edu.pl/images/download/TIMSS-2019-Raport.pdf

(iii) PIRLS (2021) https://pirls.ibe.edu.pl/wp-content/uploads/2023/05/PIRLS_2021_-Prezentacja-wynikow-miedzynarodowego-badania-postepow-bieglosci-w-czytaniu.pdf

7. Strony internetowe: EURYDICE, IBE, UNICEF, UNESCO, OECD, FRSE.

Opis metod kształcenia:

Wykład problemowy połączony z prezentacją multimedialną, dyskusja, praca z tekstem, analiza systemowa i analiza dokumentów, prezentacje.

Nakład pracy studenta szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności, tj.:

- liczba godzin kontaktowych - 30 (15 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń)

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć - 20

- liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do kolokwium - 20

- liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - 5

Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta, z zachowaniem zasady, że średnio 25-30 godzinom pracy odpowiada jeden punkt wynosi 3 ECTS