Diagnoza psychologiczna i pomoc dzieciom chorym somatycznie

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Wykład: egzamin pisemny próg zaliczenia 60% poprawnie udzielonych odpowiedzi w teście jednokrotnego wyboru

Ćwiczenia:

Praca w małych grupach. Wejściówki z literatury na dane zajęcia.

Aktywność na zajęciach/Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego. Zaliczenie kolokwium- ćwiczenia próg zaliczenia 60% poprawnie udzielonych odpowiedzi w teście jednokrotnego wyboru

Dziecko jako pacjent oddziału somatycznego.

Teoretyczne modele adaptacji dziecka i jego rodziny do sytuacji przewlekłej choroby somatycznej.

Pomoc psychologiczna dzieciom chorym somatycznie.

Zaburzenia psychiczne w chorobach somatycznych

W ramach ćwiczeń pogłębione zostaną treści dotyczące poszczególnych chorób somatycznych i ich specyfiki w kontekście aspektów psychologicznych. Zagadnienia poruszane w trakcie ćwiczeń:

ROLA PSYCHOLOGA W LECZENIU DZIECI CHORYCH SOMATYCZNIE

ZABURZENIA PSYCHOSOMATYCZNE

TRANSPLANTOLOGIA

ONKOLOGIA

DIABETOLOGIA

GASTROENTEROLOGIA

NARZĘDZIA DIAGNOZY W PRACY Z DZIECKIEM CHORYM SOMATYCZNIE

Literatura obowiązkowa:

1. Ziółkowska. B. (2010). Dziecko chore w domu, w szkole i u lekarza. Jak wspomagać rozwój dzieci przewlekle chorych. Gdańsk, GWP.

2. Pilecka, W. (2002). Przewlekła choroba somatyczna w życiu i rozwoju dziecka, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

3. Pilecka, W. (2011). Psychologia zdrowia dzieci i młodzieży. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

4. Szewczyk L., Skowrońska M., (2003). Zaburzenia psychosomatyczne u dzieci

i młodzieży. Teoria i praktyka. Warszawa, Wydawnictwo Emu.

5. Włodarczyk D., Jakubowska - Winiecka A., (2007). Podstawowe zasady pomocy psychologicznej dla chorych somatycznie. W: Jakubowska - Winiecka A., Włodarczyk D., (red.). Psychologia w praktyce medycznej. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 192 - 214.

6. Kubacka - Jasiecka. D. (2010). Rozważania i głosy w dyskusji. Psycholog wobec choroby somatycznej – rok 2009. Sztuka Leczenia., XX, nr.1-2, s. 101 – 140.

7. Dodziuk. A., (2009). O śmierci – z dziećmi tak jak z dorosłymi. W: Binnebesel. J., Janowicz. A., Krakowiak. P., (red.) Jak rozmawiać z uczniami o końcu życia

i wolontariacie hospicyjnym. Gdańsk, Via Medica, s.167 – 180.

8. Krakowiak. P., Paczkowska. A., Janowicz. A., Sikora. B., (2013). Sztuka komunikacji z osobami u kresu życia. Poradnik dla profesjonalistów i opiekunów nieformalnych – rodzin i wolontariuszy. Gdańsk, Fundacja Lubię Pomagać, s. 191 – 204, 205 -213.

Literatura uzupełniająca:

1. Cybulski M., Strzelecki W. (red.). Psychologia w naukach medycznych. Poznań, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego .

2. Maciarz, A., (2001). Psychoemocjonalne i wychowawcze problemy dzieci przewlekle chorych, Kraków, Impuls.

3. Wyczesany, J., Ostrowski, T., Lohn, Z., (2000). Indywidualne i społeczne czynniki determinujące aktywny udział dzieci chorych w procesie leczenia, Kraków, Wydawnictwo Impuls

4. Kuty-Pachecka. M., Stefańska. K. (2014). Zaburzenia psychiczne u dzieci

z rozpoznaną chorobą nowotworową. Psychiatr. Psychol. Klin., 14 (2), 156–163.

5. Ryżanowska D.(2007). Sieć wsparcia społecznego i jej rola w promowaniu zdrowia psychicznego dziecka z choroba onkologiczną oraz jego rodziny – przegląd badań. Sztuka Leczenia, 15, nr 4-5,37-48.

6. Schier K., (2005). Bez tchu i bez słowa. Gdańsk, GWP.

METODY KSZTAŁCENIA:

- wykład monograficzny

- dyskusja

-prezentacje

-studia przypadków

-praca w małych grupach

- symulacje rozmów

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia 30

Przygotowanie się do zajęć, lektury 15

Przygotowanie się do egzaminu 25

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji 15

Inne formy – przygotowanie się do dyskusji 15

Sumaryczna liczba punktów ECTS 4

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Wykład: egzamin pisemny próg zaliczenia 60% poprawnie udzielonych odpowiedzi w teście jednokrotnego wyboru

Ćwiczenia:

Praca w małych grupach. Wejściówki z literatury na dane zajęcia.

Aktywność na zajęciach/Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego. Zaliczenie kolokwium- ćwiczenia próg zaliczenia 60% poprawnie udzielonych odpowiedzi w teście jednokrotnego wyboru

Dziecko jako pacjent oddziału somatycznego.

Teoretyczne modele adaptacji dziecka i jego rodziny do sytuacji przewlekłej choroby somatycznej.

Pomoc psychologiczna dzieciom chorym somatycznie.

Zaburzenia psychiczne w chorobach somatycznych

W ramach ćwiczeń pogłębione zostaną treści dotyczące poszczególnych chorób somatycznych i ich specyfiki w kontekście aspektów psychologicznych. Zagadnienia poruszane w trakcie ćwiczeń:

ROLA PSYCHOLOGA W LECZENIU DZIECI CHORYCH SOMATYCZNIE

ZABURZENIA PSYCHOSOMATYCZNE

TRANSPLANTOLOGIA

ONKOLOGIA

DIABETOLOGIA

GASTROENTEROLOGIA

NARZĘDZIA DIAGNOZY W PRACY Z DZIECKIEM CHORYM SOMATYCZNIE

Literatura obowiązkowa:

1. Ziółkowska. B. (2010). Dziecko chore w domu, w szkole i u lekarza. Jak wspomagać rozwój dzieci przewlekle chorych. Gdańsk, GWP.

2. Pilecka, W. (2002). Przewlekła choroba somatyczna w życiu i rozwoju dziecka, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

3. Pilecka, W. (2011). Psychologia zdrowia dzieci i młodzieży. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

4. Szewczyk L., Skowrońska M., (2003). Zaburzenia psychosomatyczne u dzieci

i młodzieży. Teoria i praktyka. Warszawa, Wydawnictwo Emu.

5. Włodarczyk D., Jakubowska - Winiecka A., (2007). Podstawowe zasady pomocy psychologicznej dla chorych somatycznie. W: Jakubowska - Winiecka A., Włodarczyk D., (red.). Psychologia w praktyce medycznej. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 192 - 214.

6. Kubacka - Jasiecka. D. (2010). Rozważania i głosy w dyskusji. Psycholog wobec choroby somatycznej – rok 2009. Sztuka Leczenia., XX, nr.1-2, s. 101 – 140.

7. Dodziuk. A., (2009). O śmierci – z dziećmi tak jak z dorosłymi. W: Binnebesel. J., Janowicz. A., Krakowiak. P., (red.) Jak rozmawiać z uczniami o końcu życia

i wolontariacie hospicyjnym. Gdańsk, Via Medica, s.167 – 180.

8. Krakowiak. P., Paczkowska. A., Janowicz. A., Sikora. B., (2013). Sztuka komunikacji z osobami u kresu życia. Poradnik dla profesjonalistów i opiekunów nieformalnych – rodzin i wolontariuszy. Gdańsk, Fundacja Lubię Pomagać, s. 191 – 204, 205 -213.

Literatura uzupełniająca:

1. Cybulski M., Strzelecki W. (red.). Psychologia w naukach medycznych. Poznań, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego .

2. Maciarz, A., (2001). Psychoemocjonalne i wychowawcze problemy dzieci przewlekle chorych, Kraków, Impuls.

3. Wyczesany, J., Ostrowski, T., Lohn, Z., (2000). Indywidualne i społeczne czynniki determinujące aktywny udział dzieci chorych w procesie leczenia, Kraków, Wydawnictwo Impuls

4. Kuty-Pachecka. M., Stefańska. K. (2014). Zaburzenia psychiczne u dzieci

z rozpoznaną chorobą nowotworową. Psychiatr. Psychol. Klin., 14 (2), 156–163.

5. Ryżanowska D.(2007). Sieć wsparcia społecznego i jej rola w promowaniu zdrowia psychicznego dziecka z choroba onkologiczną oraz jego rodziny – przegląd badań. Sztuka Leczenia, 15, nr 4-5,37-48.

6. Schier K., (2005). Bez tchu i bez słowa. Gdańsk, GWP.

METODY KSZTAŁCENIA:

- wykład monograficzny

- dyskusja

-prezentacje

-studia przypadków

-praca w małych grupach

- symulacje rozmów

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia 30

Przygotowanie się do zajęć, lektury 15

Przygotowanie się do egzaminu 25

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji 15

Inne formy – przygotowanie się do dyskusji 15

Sumaryczna liczba punktów ECTS 4