Godność, intymność, rozwój seksualny w pracy opiekuńczo-wychowawczej

Opis szczegółowych treści programowych:

Społeczno-kulturowe konteksty cielesności oraz seksualności w sferze publicznej i prywatnej

Standardy edukacji seksualnej. Edukacja seksualna jako element wspierania w rozwoju.

Media (Internet, telewizja, gry elektroniczne, prasa) - godność, intymność, rozwój seksualny dzieci i młodzieży.

Zagrożenia - charakterystyka zjawisk, dane statystyczne, tendencje. Ofiary i sprawcy. Przykłady z praktyki - działania profilaktyczne, chroniące i lecznicze

Inne miejsca stwarzające zagrożenia (np. galerie handlowe, miejsca i centra rozrywki). Ofiary i sprawcy. Przykłady z praktyki - działania profilaktyczne i chroniące.

Rodzina.•

Funkcje i zadania rodziny (i placówek wsparcia wobec rodziny).

Wychowanie i edukacja (seksualna) w rodzinie. Charakterystyka zagadnień, w tym w odniesieniu do rodzin tzw. "zdrowych" i dysfunkcyjnych. Problem przemocy i wykorzystywania seksualnego. Ofiary i sprawcy. Ochrona dzieci.

Szkoła

Cele i zadania placówek edukacyjnych. Rola założona, a rzeczywista.

Wychowanie do życia w rodzinie, czy edukacja seksualna?

Współpraca szkoły i rodziny. Procedury, zasady i praktyka postępowania.

Placówki wsparcia (poprawcze, wychowawcze, opiekuńczo-wychowawcze, pieczy zastępczej, pomocy społecznej).

Funkcje, role, zadania. Współpraca z rodziną, szkołą i innymi instytucjami.

Wiktymizacja na tle seksualnym wychowanek i wychowanków placówek wsparcia. Skala zjawiska - tendencje, dane statystyczne, przykłady. Godność, intymność, rozwój seksualny w pracy opiekuńczo-wychowawczej.

Seksualność a niepełnosprawność.

Osoba z niepełnosprawnością jako "osoba seksualna", czy "aseksualna"?

Osoby z niepełnosprawnościami jako pacjenci (placówek medycznych), mieszkańcy (domów pomocy społecznej), wychowanki i wychowankowie (instytucji wsparcia). Prawa OzN i ich respektowanie.

Literatura proponowana:

· Bejger H., Potrzeby w zakresie edukacji seksualnej dzieci z rodzin dysfunkcyjnych – wybrane zagadnienia, EET P Vol. 11, 2016, No 1(39)

· Fornalik I. (2012). Przełamać tabu. „Społeczeństwo dla Wszystkich”, nr 4 (46)

· Kopińska J., Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie? Świat Książki, Warszawa 2014

· Polkowski T., Czy opiekun powinien kochać dziecko? http://www.towarzystwonaszdom.pl/- 2004

· Sajowska M., Wiktymizacja wychowanków domów dziecka – raport z badań, dzieckokrzywdzone.pl

· Standardy edukacji seksualnej w Europie (2012). Federalne Biuro ds. Edukacji Zdrowotnej (BZgA) i Biuro Regionalne Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy (WHO). Lublin: Wydawnictwo Czelej

· Stanisławski P. (2004). Seks upośledzany. „Integracja”, nr 4

· Włodarczyk J., Wykorzystywanie seksualne dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, Niebieska Linia 5/2010

· Wykorzystywanie seksualne wychowanków domów dziecka. Raport z badań, Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa 2010

Opis metod kształcenia (uczenia się):

Metody oparte na działaniu praktycznym, metody oparte na słowie, w tym:

- metody dydaktyczne podające: - opis, - opowiadanie, - pogadanka, - dyskusja kierowana.

- metody dydaktyczne poszukujące: - ćwiczeniowa, - klasyczna problemowa, - referatu, - praca z tekstem, -prezentacja, - analiza przypadków, - refleksja krytyczna,

- prezentacja referatu przygotowanego przez uczestników/czki zajęć w oparciu o analizę tekstów z piśmiennictwa tematycznego

- udział w dyskusjach, krytyczna ocena treści przedmiotowych w oparciu o materiał teoretyczny oraz doświadczenia praktyczne, obserwację otaczającej rzeczywistości edukacyjnej

Nakład pracy studenta/tki:

(z zachowaniem zasady, że 1 ECTS = ok 25 godzin aktywności):

Godziny kontaktowe

- ćwiczenia: 15 godzin.

Przygotowanie do poszczególnych zajęć (lektury, kwerendy) - 15 godzin.

Przygotowanie zadań praktycznych, prezentacji, symulacji – 20 godzin

Lektura i przygotowanie pisemnej refleksji - 5.

Łączna liczba godzin aktywności - 55 godzin

Liczba punktów ECTS – 2.

Zasady przygotowania eseju

1 W eseju Autor/ka powinien/na sformułować problem, czyli postawić tezę/zy, którą/re będzie się starał/a zweryfikować (udowodnić lub obalić).

2. Esej powinien mieć objętość minimum 4 stron standardowego tekstu, tj. praca nie powinna być mniejsza niż 10 000 znaków ze spacjami (wliczając przypisy). Czcionka: Times New Roman Normal, rozmiar 12,

interlinia: 1,5 wiersza, marginesy standardowe (górne, dolne, lewe i prawe: 2,5 cm).

3. Esej powinien zawierać spis wykorzystanej literatury - bibliografię (przy czym - objętość bibliografii nie wlicza się w ogólną objętość eseju).

4. Struktura eseju powinna obejmować: wstęp, rozwinięcie, zakończenie oraz bibliografię.

5. Literatura przedmiotowa eseju powinna obejmować pozycje książkowe oraz z artykułów.

6. Esej musi być opatrzony dolnymi przypisami (bibliograficznymi, źródłowymi i/lub odsyłającymi): publikacje zwarte - inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł pisany kursywą, miejsce i rok wydania, wydawca, numer strony; artykuły pochodzące z czasopism: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł artykułu, tytuł czasopisma w cudzysłowie, rok wydania, numer, numer strony; strony internetowe: pełny adres strony wraz z datą jej użycia, np. http://www.sejm.gov.pl/projekty/legislacja, (dostęp:25.01.2024r.).

7. Esej nie może być napisany poprzez wykorzystanie Sztucznej Inteligencji (AI). Uprawdopodobnione podejrzenie tego rodzaju zdyskwalifikuje pracę i będzie podstawą nie zaliczenia przedmiotu.