Gospodarka społeczna i polityka rynku pracy

Ocena kolokwium zaliczeniowego z materiału wykładowego oraz praktycznych zagadnień ćwiczeń. Mierzenie efektów kształcenia odbywa się poprzez uzyskanie przez osobę studiującą co najmniej minimalnej liczby punktów, czyli 50 % punktacji możliwej do uzyskania, 15 punktów z 30.

• Instruktaż przedmiotowy.

• Pojęcie, geneza ekonomii społecznej.

• Bezrobocie w Polsce – zróżnicowanie: Pojęcie bezrobocia, bezrobotnych, geneza i związek bezrobocia z gospodarką kapitalistyczną. Bezrobocie ukryte w uprzednim ustroju socjalistycznym. Okres transformacji gospodarczo – społecznej a bezrobocie.

• Aktualny stan bezrobocia na podstawie danych statystycznych. Instrumenty wsparcia bezrobotnych w zakresie pracy socjalnej i doradztwa zawodowego.

• Pojęcie aktywności i bierności zawodowej. Przesłanki aktywności zawodowej: społeczne, psychologiczne, ekonomiczne.

• Pojęcie i rodzaje wykluczenia społecznego. Wykluczenie z pracy. Grupy wykluczonych.

• Instytucjonalne formy aktywizacji zawodowej osób marginalizowanych społecznie. Przeciwdziałanie bezrobociu w województwie, w gminie, w powiecie.

• Instytucje aktywizacji zawodowej osób marginalizowanych społecznie.

• Zatrudnienie socjalne jako system wsparcia niektórych grup wykluczonych. Znaczenie centrów, klubów integracji społecznej. Spółdzielnie socjalne nową polską alternatywą dla bezrobocia.

• Indywidualna działalność gospodarcza formą aktywizacji bezrobotnych.

• Zatrudnienie osób niepełnosprawnych. Spółdzielnie inwalidów, niewidomych, zakłady pracy chronionej, zakłady aktywności zawodowej.

• Mobilność przestrzenna bezrobotnych – migracje wahadłowe, okresowe i stałe.

Literatura obowiązkowa:

Chirkowska – Smolak T., Chudzicka A.(red.): Człowiek w społecznej przestrzeni bezrobocia. UAM, Poznań 2004.

Flaszyńska E., Bezrobocie, bezrobotny. Praca socjalna. Difin, Warszawa 2018, Seria: Biblioteka Pracy Socjalnej.

Literatura uzupełniająca:

• Iwaszkiewicz Ł., Jelonek W., Kosiec-Rykowska M., Krysiuk J., Pieńkowski T., Romanowska E., Sokalska J., Tyszkiewicz J.: Dobre praktyki - doświadczenia powiatowych urzędów pracy. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Departament Rynku Pracy, Warszawa 2017.

• Szarfenberg R.: Spółdzielczość, gospodarka społeczna a polityka społeczna. [w:] "Problemy Polityki Społecznej: studia i dyskusje" 2013, nr 1, s. 13-42.

Artykuły:

• Węsierska-Chyc L.: Gospodarka społeczna to nie sektor. [w:] "Ekonomia Społeczna" 2013, nr 3, s. 9-23.

• Flaszyńska E.: Dualny model aktywizacji zawodowej bezrobotnych. [w:] „ Edukacja Ustawiczna Dorosłych” 2015, vol.3, nr 90, s. 18-30.

Źródło:

• Mały Rocznik Statystyczny GUS za 2018 i 2019 rok, dane za 3 kwartały 2020 roku; Strona internetowa GUS: http://stat.gov.pl/obszarytematyczne/rynekpracy;

Bank Danych Regionalnych Urzędu Statystycznego.

Metody kształcenia: Metody poszukujące i podające, zgodnie z tematyką wykładu i ćwiczeń.

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia ogółem 45 godzin (15 godzin wykład, 30 godzin ćwiczenia). Przedmiot ma 3 punkty ECTS. Nakład indywidualnej pracy osób studiujących wynosi 25 godzin (łącznie 70 godzin).

Przygotowanie się do zajęć, lektury 15 godz.

Przygotowanie się do egzaminu 0

Przygotowanie do kolokwium: 10 godzin. Studenci (studentki) mogą korzystać z zasobów netograficznych.

Zajęcia zdalne od 20 grudnia 2021 roku realizowane w okresie okołoświątecznym oraz w ostatnim tygodniu zajęć w semestrze zimowym w dniu 24 stycznia 2022 roku odbyły się w ramach Teams:

https://teams.microsoft.com/l/channel/19%3a1UzMf55YzDtzziLN2WiQBS9KJ_nzUq2Hj6NSoJVVGUA1%40thread.tacv2/Og%25C3%25B3lny?groupId=5b47cc29-ea34-4e53-8169-d23185ccf218&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

Zaliczenie w terminie do 21 stycznia 2022 roku odbyło się w formie stacjonarnej, zaliczenie poprawkowe jest przewidziane w ramach Forms.

Ocena kolokwium zaliczeniowego z materiału wykładowego oraz praktycznych zagadnień ćwiczeń. Mierzenie efektów kształcenia odbywa się poprzez uzyskanie przez osobę studiującą co najmniej minimalnej liczby punktów, 50 %, czyli 15 z 30 punktów możliwych.

TREŚCI PROGRAMOWE

1. Pojęcie ekonomii społecznej. Geneza ekonomii społecznej.

2. Bezrobocie w Polsce – zróżnicowanie: Pojęcie bezrobocia, bezrobotnych. Geneza i związek bezrobocia z gospodarką kapitalistyczną. Bezrobocie ukryte w uprzednim ustroju socjalistycznym. Okres transformacji gospodarczo – społecznej a bezrobocie.

3. Pojęcie aktywności i bierności zawodowej. Przesłanki aktywności zawodowej: społeczne, psychologiczne, ekonomiczne.

4. Pojęcie i rodzaje wykluczenia społecznego. Wykluczenie z pracy. Grupy wykluczonych.

5. Instytucjonalne formy aktywizacji zawodowej. Przeciwdziałanie bezrobociu w województwie, w gminie, w powiecie.

6. Instytucje aktywizacji zawodowej osób marginalizowanych społecznie.

7. Zatrudnienie socjalne jako system wsparcia niektórych grup wykluczonych. Znaczenie centrów, klubów integracji społecznej. Spółdzielnie socjalne nową polską alternatywą dla bezrobocia.

8. Indywidualna działalność gospodarcza formą aktywizacji bezrobotnych.

9. Zatrudnienie osób niepełnosprawnych. Spółdzielnie inwalidów, niewidomych, zakłady pracy chronionej, zakłady aktywności zawodowej.

10. Mobilność przestrzenna bezrobotnych – migracje wahadłowe, okresowe i stałe.

Literatura obowiązkowa:

Chirkowska – Smolak T., Chudzicka A.(red.): Człowiek w społecznej przestrzeni bezrobocia. UAM, Poznań 2004.

Flaszyńska E., Bezrobocie, bezrobotny. Praca socjalna. Difin, Warszawa 2018, Seria: Biblioteka Pracy Socjalnej.

Literatura uzupełniająca:

• Bojanowska E., Chaczko K., Krzyszkowski J., Zdebska E. (red.): Pomoc społeczna: idea-rozwój-instytucje. PWN, Warszawa 2022.

• Chodkowski Z.: Znaczenie adaptacji zawodowej w rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami. [w:] Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo”, 2019, nr 4, s. 79 – 95.

• Iwaszkiewicz Ł., Jelonek W., Kosiec-Rykowska M., Krysiuk J., Pieńkowski T., Romanowska E., Sokalska J., Tyszkiewicz J.: Dobre praktyki - doświadczenia powiatowych urzędów pracy. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Departament Rynku Pracy, Warszawa 2017.

• Sieklicka M.: Wsparcie zatrudnienia i samozatrudnienia osób z niepełnosprawnościami. [w:] „Polityka Społeczna”, R. 47, 2020, nr 5/6, s. 23-30.

• Sikora J.: Kształtowanie środowiska pracy w procesie przygotowania trenerów pracy do zatrudnienia wspomaganego. Difin, Warszawa 2020.

• Szarfenberg R.: Spółdzielczość, gospodarka społeczna a polityka społeczna. [w:] "Problemy Polityki Społecznej: studia i dyskusje" 2013, nr 1, s. 13-42.

• Węsierska-Chyc L.: Gospodarka społeczna to nie sektor. [w:] "Ekonomia Społeczna" 2013, nr 3, s. 9-23.

Źródło:

• Mały Rocznik Statystyczny GUS za 2021 rok, dane za 3 kwartały 2022 roku; Strona internetowa GUS: http://stat.gov.pl/obszarytematyczne/rynekpracy;

Bank Danych Regionalnych Urzędu Statystycznego.

Nakład pracy osoby studiującej to 90 godzin. Do realizacji w ramach zajęć dydaktycznych przewidziano 45 godzin (15 w, 30 ćwiczenia), 3 ECTS. Na samodzielną pracę przewidziano 45 godzin (przygotowanie się do zajęć, lektury, przygotowanie do zaliczenia przedmiotu).

Metody kształcenia: Wykład (treści podające).

Na zajęciach ćwiczeniowych dominuje praca w grupach,

dyskusja, grupowa i indywidualna praca projektowa, analiza danych pochodzących z dokumentów rządowych, samorządowych.

Sposób pomiaru efektów kształcenia: kolokwium zaliczeniowe. Na ćwiczeniach dodatkowo weryfikacja poprawności realizowanych ćwiczeń.

Ocena kolokwium zaliczeniowego z materiału wykładowego oraz praktycznych zagadnień ćwiczeń. Ocena umiejętności w zakresie wykorzystania podstaw wiedzy o osobach marginalizowanych, a także zdolności studenta do samodzielnego poszukiwania informacji.

Ocena sposobu analizy problemów związanych z aktywizacją zawodową klientów OPS.

Instruktaż przedmiotowy. Pojęcie, geneza ekonomii społecznej. Gospodarka społeczna a ekonomia społeczna.

Bezrobocie w Polsce. Pojęcie bezrobocia, bezrobotnych, geneza i związek bezrobocia z gospodarką kapitalistyczną. Bezrobocie ukryte w uprzednim ustroju socjalistycznym. Okres transformacji gospodarczo – społecznej a bezrobocie. Aktualny stan bezrobocia na podstawie danych statystycznych. Instrumenty wsparcia bezrobotnych w zakresie pracy socjalnej i doradztwa zawodowego. Pojęcie aktywności i bierności zawodowej. Przesłanki aktywności zawodowej: społeczne, psychologiczne, ekonomiczne.

Pojęcie i rodzaje wykluczenia społecznego. Wykluczenie z pracy. Grupy wykluczonych.

Instytucjonalne formy aktywizacji zawodowej osób marginalizowanych społecznie. Przeciwdziałanie bezrobociu w województwie, w gminie, w powiecie.

Instytucje aktywizacji zawodowej osób marginalizowanych społecznie. Zatrudnienie socjalne jako system wsparcia niektórych grup wykluczonych. Znaczenie centrów, klubów integracji społecznej. Spółdzielnie socjalne nową polską alternatywą dla bezrobocia.

Indywidualna działalność gospodarcza formą aktywizacji bezrobotnych.

Zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami. Spółdzielnie inwalidów, niewidomych, zakłady pracy chronionej, zakłady aktywności zawodowej.

Mobilność przestrzenna bezrobotnych – migracje wahadłowe, okresowe i stałe.

Chirkowska – Smolak T., Chudzicka A.(red.): Człowiek w społecznej przestrzeni bezrobocia. UAM, Poznań 2004.

Flaszyńska E., Bezrobocie, bezrobotny. Praca socjalna. Difin, Warszawa 2018, Seria: Biblioteka Pracy Socjalnej.

Iwaszkiewicz Ł., Jelonek W., Kosiec-Rykowska M., Krysiuk J., Pieńkowski T., Romanowska E., Sokalska J., Tyszkiewicz J.: Dobre praktyki - doświadczenia powiatowych urzędów pracy. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Departament Rynku Pracy, Warszawa 2017.

a) Szarfenberg R.: Spółdzielczość, gospodarka społeczna a polityka społeczna. [w:] "Problemy Polityki Społecznej: studia i dyskusje" 2013, nr 1, s. 13-42.

b) Węsierska-Chyc L.: Gospodarka społeczna to nie sektor. [w:] "Ekonomia Społeczna" 2013, nr 3, s. 9-23.

Mały Rocznik Statystyczny GUS za 2021 i 2022 rok, dane za 3 kwartały 2023 roku;

Strona internetowa GUS: http://stat.gov.pl/obszarytematyczne/rynekpracy;

Bank Danych Regionalnych Urzędu Statystycznego.

Studenci / Studentki mogą korzystać z zasobów netograficznych.

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia ogółem 45 godz. (15 godzin wykład, 30 godzin ćwiczenia). Przedmiot ma 2 punkty ECTS. Nakład indywidualnej pracy studenta wynosi 70 godzin.

Przygotowanie się do zajęć, lektury 25 godz.

Przygotowanie się do egzaminu 0

Przygotowanie do kolokwium: 45 godzin.

Metody kształcenia:

Wykład,

dyskusja,

grupowa i indywidualna praca projektowa