Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka z wadą słuchu

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Wykład - egzamin pisemny;

egzamin pisemny zawierające pytania zamknięte i otwarte (max ilość punktów - 30).

60% punktów - ocena dostateczna;

70% punktów - ocena dostateczna plus;

75% punktów - ocena dobra;

80% punktów - ocena dobra plus;

90% punktów - ocena bardzo dobra )

Zaliczenie z ćwiczeń:

1. Przygotowanie przez studentów prezentacji nt. wybranych metod wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka z wadą słuchu (Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne, Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona, Metoda dobrego startu M. Bogdanowicz) oraz wychowania słuchowego (z uwzględnieniem etapów treningu słuchowego) - praca w grupach - (max. ilość punktów – 5; 2 wybór źródeł literatury; 2 – struktura prezentacji; 1 – sposób przekazu treści

2. Opracowanie scenariusza i przeprowadzenie symulacji z uwzględnieniem wybranej metody (elementów metody) wspomagania rozwoju psychoruchowego oraz wychowania słuchowego - (max ilość punktów - 12; 2 sformułowanie celów, 3 - struktura scenariusza, 2 - uwzględnienie metody oraz elementów wychowania słuchowego; 2 - przygotowanie pomocy; 3 - przeprowadzenie symulacji zajęć) .

3. Opracowanie indywidualnego programu usprawniania słuchu i mowy dziecka z wadą słuchu na podstawie diagnozy funkcjonalnej - (max. ilość punktów - 6).

4. Opracowanie symulacji rozmowy na temat wspomagania rozwoju dziecka zgodnie z jego potrzebami – na podstawie otrzymanego studium przypadku - praca w parach) - (max ilość punktów - 5).

5. Ocena zaangażowania w przygotowanie zadań (w tym obecność na zajęciach)- (max ilość punktów - 5)

Łączna max. punktacja - 33.

zaliczenie od 60% możliwych do uzyskania punktów.

1. Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce - cel, założenia, realizacja.

2. Specyfika rozwoju dziecka z wadą słuchu - określenie potrzeb rozwojowych.

3. Ogólne zasady wspierania rozwoju językowego dziecka z uszkodzonym słuchem w ramach wczesnego wspomagania rozwoju.

4. Zasady wychowania językowego dziecka z uszkodzonym słuchem w ramach wczesnego wspomagania rozwoju.

5. Omówienie wybranych metod wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka z wadą słuchu (Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne, Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona, Metoda dobrego startu M. Bogdanowicz).

6. Wychowanie słuchowe dzieci z uszkodzeniami słuchu, etapy treningu słuchowego.

7. Rola rodziny w działaniach rehabilitacyjnych małego dziecka z uszkodzonym słuchem.

8. Zasady konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci z uszkodzeniami słuchu.

Literatura obowiązkowa:

Csanyi Y. (1994). Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Góralówna M., Hołyńska B. (1984). Rehabilitacja małych dzieci z wadą słuchu. Warszawa: PZWL.

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Komunikacja językowa i jej zaburzenia. T. 3. Lublin: Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS.

Krakowiak K. (2012). Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu. Lublin: Wyd. KUL.

Löwe A. (1981). Mamo, naucz mnie rozumieć. Warszawa: PZWL.

Löwe A. (1983). Rozwijanie słuchu w zabawie. Warszwa: PZWL.

Literatura uzupełniająca:

Ilczuk G. (1999). Reakcja rodziców na wiadomość o wadzie słuchu dziecka. W: Moje dziecko nie słyszy. Materiały dla rodziców dzieci z wadą słuchu. Red. J Kobosko. Warszawa: Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – Człowiekowi”, 119 – 122.

Kornas-Biela D. (2000). Rodzice wobec diagnozy uszkodzenia słuchu. Doświadczenia rodziców, pomoc specjalistów. W: Rodzina: Źródło życia i szkołą miłości. Red. D. Kornas-Biela. Lublin: Wyd. KUL, 459 – 477.

Krakowiak K. (2006). Studia i szkice o wychowaniu dzieci z uszkodzeniami słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Périer O. (1992): Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu. Aspekty medyczne, wychowawcze, socjologiczne i psychologiczne. Przeł. T. Gałkowski. Warszawa: WSiP.

Metody kształcenia:

wykład, dyskusja, pogadanka, pokaz, zajęć praktycznych, burza mózgów, problemowa, symulacja, ćwiczenie, metoda projektów

Nakład pracy studenta:

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia 30

Przygotowanie się do zajęć, lektury 20

Przygotowanie się do kolokwium 10

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji - 15

Inne formy

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Sposób pomiaru efektów kształcenia:

Wykład - egzamin pisemny;

egzamin pisemny zawierające pytania zamknięte i otwarte (max ilość punktów - 30).

60% punktów - ocena dostateczna;

70% punktów - ocena dostateczna plus;

75% punktów - ocena dobra;

80% punktów - ocena dobra plus;

90% punktów - ocena bardzo dobra )

Zaliczenie z ćwiczeń:

1. Przygotowanie przez studentów prezentacji nt. wybranych metod wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka z wadą słuchu (Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne, Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona, Metoda dobrego startu M. Bogdanowicz) oraz wychowania słuchowego (z uwzględnieniem etapów treningu słuchowego) - praca w grupach - (max. ilość punktów – 5; 2 wybór źródeł literatury; 2 – struktura prezentacji; 1 – sposób przekazu treści

2. Opracowanie scenariusza i przeprowadzenie symulacji z uwzględnieniem wybranej metody (elementów metody) wspomagania rozwoju psychoruchowego oraz wychowania słuchowego - (max ilość punktów - 12; 2 sformułowanie celów, 3 - struktura scenariusza, 2 - uwzględnienie metody oraz elementów wychowania słuchowego; 2 - przygotowanie pomocy; 3 - przeprowadzenie symulacji zajęć) .

3. Opracowanie indywidualnego programu usprawniania słuchu i mowy dziecka z wadą słuchu na podstawie diagnozy funkcjonalnej - (max. ilość punktów - 6).

4. Opracowanie symulacji rozmowy na temat wspomagania rozwoju dziecka zgodnie z jego potrzebami – na podstawie otrzymanego studium przypadku - praca w parach) - (max ilość punktów - 5).

5. Ocena zaangażowania w przygotowanie zadań (w tym obecność na zajęciach)- (max ilość punktów - 5)

Łączna max. punktacja - 33.

zaliczenie od 60% możliwych do uzyskania punktów.

1. Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu u Noworodków w Polsce - cel, założenia, realizacja.

2. Specyfika rozwoju dziecka z wadą słuchu - określenie potrzeb rozwojowych.

3. Ogólne zasady wspierania rozwoju językowego dziecka z uszkodzonym słuchem w ramach wczesnego wspomagania rozwoju.

4. Zasady wychowania językowego dziecka z uszkodzonym słuchem w ramach wczesnego wspomagania rozwoju.

5. Omówienie wybranych metod wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka z wadą słuchu (Metoda audytywno-werbalna, metoda werbotonalna).

6. Wychowanie słuchowe dzieci z uszkodzeniami słuchu, etapy treningu słuchowego.

7. Rola rodziny w działaniach rehabilitacyjnych małego dziecka z uszkodzonym słuchem.

8. Zasady konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci z uszkodzeniami słuchu.

Literatura obowiązkowa:

Csanyi Y. (1994). Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Gałkowski T. i in,(1989) Psychologia dziecka głuchego. Warszawa PWN

Góralówna M., Hołyńska B. (1984). Rehabilitacja małych dzieci z wadą słuchu. Warszawa: PZWL.

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Komunikacja językowa i jej zaburzenia. T. 3. Lublin: Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS.

Krakowiak K. (2012). Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu. Lublin: Wyd. KUL.

Löwe A. (1981). Mamo, naucz mnie rozumieć. Warszawa: PZWL.

Löwe A. (1983). Rozwijanie słuchu w zabawie. Warszwa: PZWL.

Literatura uzupełniająca:

Ilczuk G. (1999). Reakcja rodziców na wiadomość o wadzie słuchu dziecka. W: Moje dziecko nie słyszy. Materiały dla rodziców dzieci z wadą słuchu. Red. J Kobosko. Warszawa: Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – Człowiekowi”, 119 – 122.

Kornas-Biela D. (2000). Rodzice wobec diagnozy uszkodzenia słuchu. Doświadczenia rodziców, pomoc specjalistów. W: Rodzina: Źródło życia i szkołą miłości. Red. D. Kornas-Biela. Lublin: Wyd. KUL, 459 – 477.

Krakowiak K. (2006). Studia i szkice o wychowaniu dzieci z uszkodzeniami słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Périer O. (1992): Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu. Aspekty medyczne, wychowawcze, socjologiczne i psychologiczne. Przeł. T. Gałkowski. Warszawa: WSiP.

Metody kształcenia:

wykład, dyskusja, pogadanka, pokaz, zajęć praktycznych, burza mózgów, problemowa, symulacja, ćwiczenie, metoda projektów

Nakład pracy studenta:

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia 30

Przygotowanie się do zajęć, lektury 20

Przygotowanie się do kolokwium 10

Przygotowanie referatu, eseju, prezentacji - 15

Inne formy

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3