Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Surdologopedia

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: PC-5S-SUL
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Surdologopedia
Jednostka: Instytut Pedagogiki Specjalnej
Grupy: Obowiązkowe dla 6 sem. PC, logopedia, (5-l) niestacjonarne jednolite magisterskie
Obowiązkowe dla 6 sem. PC, logopedia, (5-l) stacjonarne jednolite magisterskie
Punkty ECTS i inne: 0 LUB 3.00 (w zależności od programu) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe

Pełny opis:

- Wprowadzenie do terminologii surdologopedycznej, zadania surdologopedii. Kryteria wyróżniające osoby niedosłyszące i niesłyszące.

- Czynniki warunkujące rozwój komunikacji językowej.

- Różne stany mowy dzieci niesłyszących.

- Charakterystyka zaburzeń mowy u dzieci (u osób) z zaburzonym słuchem.

- Terapia surdologopedyczna dzieci – podstawowe zasady.

- Metody komunikacji osób z wadą słuchu.

- Wychowanie słuchowe a trening słuchowy.

- Metodyka ogólna terapii surdologopedycznej.

- Hospitowanie zajęć surdologopedycznych z omówieniem jednostki metodycznej.

Efekty uczenia się:

Wiedza

Zna terminologię stosowaną w surdologopedii oraz klasyfikacje uszkodzeń narządu słuchu oraz miejsce surdologopedii w podsystemie.

Zna podstawowe zagadnienia z zakresu surdologopedii.

Zna normatywny i zaburzony rozwój funkcji słuchowych oraz jego wpływ na rozwój mowy. Rozumie specjalne potrzeby terapii i edukacji osób z wadą słuchu.

Zna podstawy audiologii.

Zapoznał się z narzędziami diagnostycznymi stosowanymi w surdologopedii oraz zna przebieg procesu diagnostycznego.

Zna zasady diagnostyki logopedycznej wymagającej wiedzy z zakresu audiologii.

Rozumie potrzebę indywidualizacji procesu terapeutycznego przy wykorzystaniu najnowszych metod oraz rozwiązań technicznych wspierających pacjentów z wadą słuchu.

Zna metodykę postępowania logopedycznego i zasady konstruowania programów terapii logopedycznej.

Zna metody pracy z osobami niesłyszącymi oraz ich uwarunkowania i skuteczność.

Zna metody wychowania słuchowego i językowego oraz rewalidacji indywidualnej.

Zna rodzaje i możliwościami kształcenia integracyjnego oraz specjalnego uczniów z wadą słuchu.

Zna metodykę pracy logopedycznej z pacjentami niesłyszącymi.

Zna zasady konstruowania programów terapii logopedycznej.

Zna podstawy prawne regulujące kształcenie dzieci i młodzieży niesłyszącej.

Umiejętności

Umie określić stan komunikacji i formułować diagnozę surdologopedyczną oraz dobierać odpowiednie formy terapii surdologopedycznej.

Potrafi przeprowadzać diagnozę surdologopedyczną.

Potrafi zaplanować, a następnie dokonać ewaluacji procesu usprawniania dziecka z wadą słuchu.

Potrafi konstruować programy terapii logopedycznej, z metodyką postępowania logopedycznego.

Potrafi zaplanować ogniwa terapii logopedycznej dziecka z wadą słuchu.

Kompetencje społeczne

Jest gotów do współpracy ze specjalistami pracującymi z dziećmi i młodzieżą z wadą słuchu w różnego typu placówkach-oświatowych, medycznych, itp.

Widzi potrzebę współpracy z nauczycielami i specjalistami.

Jest wrażliwy na potrzeby rodzin dzieci z wadą słuchu; okazuje empatię dzieciom potrzebującym pomocy, jest gotów do krytycznej analizy postępowania terapeutycznego i zmiany.

Jest gotowy do okazywania empatii dzieciom i uczniom potrzebującym wsparcia i pomocy.

Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2021/2022" (zakończony)

Okres: 2022-02-21 - 2022-09-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 5 godzin więcej informacji
Laboratorium/warsztaty, 10 godzin więcej informacji
Wykład, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Agnieszka Jedlińska
Prowadzący grup: Agnieszka Jedlińska, Aleksandra Karwowska
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Egzamin
Skrócony opis:

Sposób pomiaru efektów kształcenia w ramach całego przedmiotu: egzamin pisemny (pytania zamknięte i otwarte)

Ćwiczenia: opracowanie programu usprawniania surdologopedycznego dla wybranej osoby, opracowanie konspektu zajęć z dzieckiem z wadą słuchu

Pełny opis:

Treści programowe:

Wykład:

1. Wprowadzenie do terminologii surdologopedycznej, zadania surdologopedii. Kryteria wyróżniające osoby niedosłyszące i niesłyszące

2. Czynniki warunkujące rozwój komunikacji językowej,

3. Różne stany mowy dzieci niesłyszących

4. Charakterystyka zaburzeń mowy u dzieci (u osób) z zaburzonym słuchem

3. Zasady diagnozowania surdologopedycznego

4. Metodyka ogólna pracy surdologopedycznej z dziećmi z niedosłuchem prelingwalnym

5. Schemat konstruowania programów terapii surdologopedycznej

ĆWICZENIA, LABORATORIA

1. Metody komunikacji osób z wadą słuchu

2. Wychowanie słuchowe a trening słuchowy,

3. Badanie surdologopedyczne – różne narzędzia badawcze

4. Metodyka szczegółowa pracy surdologopedycznej z dziećmi z niedosłuchem pre- i perilingwalnym

5. Szczegółowa metodyka postępowania surdologopedycznego – omawianie różnych przypadków

6. Konstruowanie planów terapii – przykłady

Literatura:

Literatura obowiązkowa

Bieńkowska K.I. (2011). Słucham, mówię, jestem. Program 60 kroków do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu, Krosno.

Cieszyńska J. (2001).Od słowa przeczytanego do wypowiedzianego Kraków: wyd. AP.

Emiluta-Rozya D. (2017). Surdologopedia dawniej i obecnie. W: Kurowska M., Zawadka J. (red.). Język i komunikacja – perspektywa lingwistyczna i logopedyczna. Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.

Emiluta-Rozya D. (2016). Kąpiel słowna jako metoda terapii i profilaktyki logopedycznej. W: E. Lewandowska-Tarasiuk (red.). Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska.

Gunia G. (2006). Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Kraków: Impuls

Krakowiak K. (2012). Typologia zaburzeń słuchu i osób nimi dotkniętych. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.) Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.

Krakowiak K. (2012) „Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu”. Lublin: UMCS.

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992) Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: UMCS.

Kurkowski Z.M. (2013) Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2012). Charakterystyka fonetyczna mowy osób niesłyszących. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2015). Programowanie rozwoju fonologicznego dzieci z zaburzeniami słuchu. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wyd. UMCS.

Muzyka- Furtak E. (red.) (2015). Surdologopedia. Teoria i praktyka. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Schmid – Giovannimi S. (1996) „Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem” WSiP, Warszawa

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Borkowska–Geartig D. (1982). System słuchowy a zaburzenia mowy u dzieci. W: J. Szumska (red.). Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa: PZWL.

Csanyi Y. (1995). Słuchowo – werbalne – wychowanie dzieci z uszkodzonym narzadem słuchu. Warszawa: WSiP.

Emiluta – Rozya D. (1994). Wymowa dzieci niedosłyszących. W: S. Grabias(red.) Głuchota a język. UMCS, (tylko z erattą).

Jastrzębowska G., Kukuła M. (2003). Diagnoza i terapia zaburzeń mowy dzieci niedosłyszących i głuchych. W: T.Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole: UO.

Kobosko J. (red.). (1999). Moje dziecko nie słyszy, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa.

Kobosko J. (red.), (2001) Bliżej życia, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa,.

Krakowiak K., (2015). Postępowanie logopedyczne z zastosowaniem metody fonogestów. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wydawnictwo Lublin: UMCS.

Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6-8 letnich z uszkodzeniami słuchu, Radom: PZG.

Kurkowski Z. M. (2015). Usprawnianie percepcji słuchowej. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Muzyka-Furtak E., (2012) Zaburzenia mowy dzieci niesłyszących – propozycja typologii [w:] S. Grabias, Kurkowski M. (red.) „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy”. UMCS, Lublin

Muzyka-Furtak E., (2015) Postępowanie logopedyczne w głuchocie i niedosłuchu. Programowanie języka [w:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak „Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego”. Wydawnictwo UMCS, Lublin

Obrębowski A. i współautorzy (2011) Problemy kliniczne w neuropatii słuchowej [w:] Gałkowski T., Radziszewska-Konopka M. (red.) Wspomaganie rozwoju małego dziecka z wadą słuchu,

Ratyńska J. (2004) Neuropatia słuchowa, AUDIOFONOLOGIA, tom 26

Rodak H., Nawrocka D. (1995). Od obrazka do słowa, WSiP, Warszawa

Sound Foundation for babies. Program edukacyjny dla dzieci z wadą słuchu. Cochlear. Wrocław, 2015.

Senderski A. (2014) Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzanie słuchowego u dzieci. OTOLARYNGOLOGIA, NR 13.

Zalewska M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Warszawa: Wyd. Santorski.

Uwagi:

Metody pracy:

wykład

ćwiczenia: dyskusje w grupie, hospitowanie zajęć surdologopedycznych, laboratoria - analiza nagrań video, zajęcia warsztatowe.

liczba godzin kontaktowych (wykłady 30 godzin, ćwiczenia 5 godzin, laboratoria 10 godzin),

Przygotowanie się do zajęć, lektury 10

Przygotowanie się do egzaminu 15

Przygotowanie programu terapii surdologopedycznej i konspektu zajęć i pomocy logopedycznych - 10

liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - hospitacje - 8 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2022/2023" (zakończony)

Okres: 2023-02-20 - 2023-09-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 5 godzin więcej informacji
Laboratorium/warsztaty, 10 godzin więcej informacji
Wykład, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Agnieszka Jedlińska
Prowadzący grup: Kinga Chudzik-Kwiecień, Agnieszka Jedlińska
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Egzamin
Skrócony opis:

Sposób pomiaru efektów kształcenia w ramach całego przedmiotu: egzamin ustny

Ćwiczenia: opracowanie programu usprawniania surdologopedycznego dla wybranej osoby, opracowanie konspektu zajęć z dzieckiem z wadą słuchu

Pełny opis:

Treści programowe:

Wykład:

1. Wprowadzenie do terminologii surdologopedycznej, zadania surdologopedii. Kryteria wyróżniające osoby niedosłyszące i niesłyszące

2. Czynniki warunkujące rozwój komunikacji językowej,

3. Różne stany mowy dzieci niesłyszących

4. Charakterystyka zaburzeń mowy u dzieci (u osób) z zaburzonym słuchem

3. Zasady diagnozowania surdologopedycznego

4. Metodyka ogólna pracy surdologopedycznej z dziećmi z niedosłuchem prelingwalnym

5. Schemat konstruowania programów terapii surdologopedycznej

ĆWICZENIA, LABORATORIA

1. Metody komunikacji osób z wadą słuchu

2. Wychowanie słuchowe a trening słuchowy,

3. Badanie surdologopedyczne – różne narzędzia badawcze

4. Metodyka szczegółowa pracy surdologopedycznej z dziećmi z niedosłuchem pre- i perilingwalnym

5. Szczegółowa metodyka postępowania surdologopedycznego – omawianie różnych przypadków

6. Konstruowanie planów terapii – przykłady

Literatura:

Literatura obowiązkowa

Bieńkowska K.I. (2011). Słucham, mówię, jestem. Program 60 kroków do oceny i terapii dzieci z wadą słuchu. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Wadą Słuchu, Krosno.

Cieszyńska J. (2001).Od słowa przeczytanego do wypowiedzianego Kraków: wyd. AP.

Emiluta-Rozya D. (2017). Surdologopedia dawniej i obecnie. W: Kurowska M., Zawadka J. (red.). Język i komunikacja – perspektywa lingwistyczna i logopedyczna. Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.

Emiluta-Rozya D. (2016). Kąpiel słowna jako metoda terapii i profilaktyki logopedycznej. W: E. Lewandowska-Tarasiuk (red.). Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska.

Gunia G. (2006). Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Kraków: Impuls

Krakowiak K. (2012). Typologia zaburzeń słuchu i osób nimi dotkniętych. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.) Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.

Krakowiak K. (2012) „Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu”. Lublin: UMCS.

Krakowiak K., Panasiuk M. (1992) Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: UMCS.

Kurkowski Z.M. (2013) Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2012). Charakterystyka fonetyczna mowy osób niesłyszących. W: S. Grabias, Kurkowski M. (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: Wyd. UMCS.

Lorenc A. (2015). Programowanie rozwoju fonologicznego dzieci z zaburzeniami słuchu. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wyd. UMCS.

Muzyka- Furtak E. (red.) (2015). Surdologopedia. Teoria i praktyka. Gdańsk: Harmonia Universalis.

Schmid – Giovannimi S. (1996) „Rady i wskazówki dla rodziców i wychowawców dzieci z uszkodzonym słuchem” WSiP, Warszawa

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Borkowska–Geartig D. (1982). System słuchowy a zaburzenia mowy u dzieci. W: J. Szumska (red.). Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa: PZWL.

Csanyi Y. (1995). Słuchowo – werbalne – wychowanie dzieci z uszkodzonym narzadem słuchu. Warszawa: WSiP.

Emiluta – Rozya D. (1994). Wymowa dzieci niedosłyszących. W: S. Grabias(red.) Głuchota a język. UMCS, (tylko z erattą).

Jastrzębowska G., Kukuła M. (2003). Diagnoza i terapia zaburzeń mowy dzieci niedosłyszących i głuchych. W: T.Gałkowski, G. Jastrzębowska (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Opole: UO.

Kobosko J. (red.). (1999). Moje dziecko nie słyszy, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa.

Kobosko J. (red.), (2001) Bliżej życia, Materiały dla rodziców dzieci i młodzieży z wadą słuchu, tom 5, 8, Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących „Człowiek – człowiekowi”, Warszawa,.

Krakowiak K., (2015). Postępowanie logopedyczne z zastosowaniem metody fonogestów. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Wydawnictwo Lublin: UMCS.

Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6-8 letnich z uszkodzeniami słuchu, Radom: PZG.

Kurkowski Z. M. (2015). Usprawnianie percepcji słuchowej. W: S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (red.). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Muzyka-Furtak E., (2012) Zaburzenia mowy dzieci niesłyszących – propozycja typologii [w:] S. Grabias, Kurkowski M. (red.) „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy”. UMCS, Lublin

Muzyka-Furtak E., (2015) Postępowanie logopedyczne w głuchocie i niedosłuchu. Programowanie języka [w:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak „Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego”. Wydawnictwo UMCS, Lublin

Obrębowski A. i współautorzy (2011) Problemy kliniczne w neuropatii słuchowej [w:] Gałkowski T., Radziszewska-Konopka M. (red.) Wspomaganie rozwoju małego dziecka z wadą słuchu,

Ratyńska J. (2004) Neuropatia słuchowa, AUDIOFONOLOGIA, tom 26

Rodak H., Nawrocka D. (1995). Od obrazka do słowa, WSiP, Warszawa

Sound Foundation for babies. Program edukacyjny dla dzieci z wadą słuchu. Cochlear. Wrocław, 2015.

Senderski A. (2014) Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzanie słuchowego u dzieci. OTOLARYNGOLOGIA, NR 13.

Zalewska M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Warszawa: Wyd. Santorski.

Uwagi:

Metody pracy:

wykład

ćwiczenia: dyskusje w grupie, hospitowanie zajęć surdologopedycznych, laboratoria - analiza nagrań video, zajęcia warsztatowe.

liczba godzin kontaktowych (wykłady 30 godzin, ćwiczenia 5 godzin, laboratoria 5 godzin),

Przygotowanie się do zajęć, lektury 10

Przygotowanie się do egzaminu 15

Przygotowanie programu terapii surdologopedycznej, konspektu zajęć, pomocy logopedycznych, prowadzenie zajęć - 10

liczba godzin przeznaczonych na inne zadania - hospitacje - 8 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.0.0-7 (2024-02-19)