Komunikacja alternatywna i wspomagająca
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | PC-5S-KAW |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Komunikacja alternatywna i wspomagająca |
Jednostka: | Instytut Pedagogiki Specjalnej |
Grupy: |
Obowiązkowe dla 7 sem. PC, edukacja i reh. osób z niepeł. intelektualną, (5-l) nstacj. jedn. mag. Obowiązkowe dla 7 sem. PC, edukacja i reh. osób z niepeł. intelektualną, (5-l) stacj. jedn. mag. |
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
4.00
(w zależności od programu)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Pełny opis: |
1. Pojęcie komunikacji oraz komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC 2. Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej 3. Środowisko oraz rola partnerów komunikacyjnych w komunikacji AAC 4. Diagnoza - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających lub/i alternatywnych metod komunikacji. 5. Indywidualny System Komunikacji - dobór metod wspomagających lub/i alternatywnych komunikacji. 6. Modelowanie w komunikacji AAC 7. Komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC - zasady pracy z dzieckiem. 8. Komunikacja dzieci w spektrum Autyzmu 9. Komunikacja dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością 10. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie niskiej technologii 11. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie wysokiej technologii 12. Dostosowanie i organizacja przestrzeni w komunikacji 13. Tworzenie strategii komunikacyjnych 14. Kryteria skuteczności oddziaływań w Komunikacji wspomagającej i alternatywnej - AAC |
Literatura: |
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111. Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39. Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls. Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”. Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Zna główne założenia komunikacji alternatywnej i wspomagającej w procesie rozwoju komunikacji. Zna etapy rozwoju komunikacji werbalnej i niewerbalnej osób z niepełnosprawnością intelektualna. Zna wybrane metody, narzędzia i strategie komunikacyjne wspierające rozwój mowy i zachowań komunikacyjnych. Zna prawidłowy przebiegu procesu diagnostycznego ukierunkowanego na dobór strategii komunikacyjnych. Zna narzędzia diagnostyczne do badania kompetencji umysłowych i społecznych. Zna zasady opracowania i doboru środków, pomocy i narzędzi komunikacyjnych. Umiejętności Potrafi dokonać oceny umiejętności komunikacyjnych uczniów niepełnosprawnością intelektualną w aspekcie zachowań niewerbalnych. Potrafi właściwie dobrać, zmodyfikować oraz opracować i wykonać pomoce do zajęć stymulujących rozwój komunikacji. Potrafi opracować zestaw pomocy komunikacyjnych, uwzględniając poziom funkcjonowania ucznia z niepełnosprawnością intelektualną. Potrafi dobrać odpowiednią strategię wdrażania odpowiednich metod komunikacji z uwzględnieniem specyfiki rozwoju ucznia z niepełnosprawnością intelektualną. Potrafi omówić założenia komunikacji wspomagającej i alternatywnej z rodzicami. Kompetencje społeczne Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę dokształcania się i rozwoju osobistego. Ma przekonanie o sensie zdobywania wiedzy, wartości i potrzebie podejmowania działań wspomagających rozwój małego dziecka. Odpowiedzialnie przygotowuje się do realizacji zadań. Podejmowania odpowiedzialności i wypełniania zobowiązań społecznych, w tym komunikowania się i współpracy z otoczeniem oraz aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania edukacyjne, rehabilitacyjne, terapeutyczne. Odpowiedzialnie pełni rolę zawodową związaną z działalnością rehabilitacyjną, edukacyjną, terapeutyczną i resocjalizacyjną, w tym: przyjęcia odpowiedzialności za podejmowane decyzje, prowadzone działania i ich skutki, podejmowania refleksji na tematy etyczne, przestrzegania zasad etyki zawodowej i etyki badań naukowych, wykazywania cech refleksyjnego praktyka, świadomego znaczenia profesjonalizmu w pracy zawodowej. |
Metody i kryteria oceniania: |
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: Wykład Dyskusja Praca z tekstem Praca z materiałem filmowym Działania praktyczne Metoda sytuacyjna Praca pisemna Test jednokrotnego wyboru z pytaniami otwartymi |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/2023" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-19 |
Przejdź do planu
PN CW
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Diana Aksamit | |
Prowadzący grup: | Marzena Barcińska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Kolokwium- test sprawdzający wiedzę. |
|
Pełny opis: |
- Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC). - Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym- sygnały sensoryczne a wyzwalanie aktywności - sygnały dotykowe, gestowe, środowiskowe. - Komunikacja na poziomie symboli konkretnych – system kalendarzowy (metodyka wprowadzania pojęć – PCS, Piktogramy, PECS – tworze tablic tematycznych. - Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych – system Blissa. - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji. - Zasady doboru metod alternatywnych i wspomagających komunikacji. - Porozumiewanie się z użyciem AAC- zasady pracy z dzieckiem. - Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem niepełnosprawnym. |
|
Literatura: |
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111. Barron, D. A., Winn, E. (2009). Effective Communication. W: A. Hassiotis, D. A. Barron, I. Hall, John Wiley & Sons Ltd (red.) Intellectual Disability Psychiatry: A practical handbook, 3–20. Belva, B. C., Matson, J. L., Sipes, M., Bamburg, J. W. (2012). An examination of specific communication deficits in adults with profound intellectual disabilities. Research in developmental disabilities, 33(2), 525-529. Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Bradshaw, J. (2001). Communication partnerships with people with profound and multiple learning disabilities. Tizard Learning Disability Review, 6, 6-15. Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39. Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls. Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Harrist, A. W., & Waugh, R. M. (2002). Dyadic synchrony: Its structure and function in children’s development. Developmental review, 22(4), 555-592. Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”. Light, J., McNaughton, D., Caron, J. (2019). New and emerging AAC technology supports for children with complex communication needs and their communication partners: State of the science and future research directions. Augmentative and Alternative Communication, 35(1), 26-41. Łobocki, M. (2007). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154. |
|
Uwagi: |
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: wykład dyskusja praca z tekstem działania praktyczne metoda sytuacyjna NAKŁAD PRACY STUDENTA: ćwiczenia - 30 liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 25 Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2022/2023" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-19 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT SO CW
N CW
|
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 21 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Diana Aksamit | |
Prowadzący grup: | Beata Rajter | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Kolokwium- test sprawdzający wiedzę. |
|
Pełny opis: |
- Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC). - Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym- sygnały sensoryczne a wyzwalanie aktywności - sygnały dotykowe, gestowe, środowiskowe. - Komunikacja na poziomie symboli konkretnych – system kalendarzowy (metodyka wprowadzania pojęć – PCS, Piktogramy, PECS – tworze tablic tematycznych. - Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych – system Blissa. - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji. - Zasady doboru metod alternatywnych i wspomagających komunikacji. - Porozumiewanie się z użyciem AAC- zasady pracy z dzieckiem. - Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem niepełnosprawnym. |
|
Literatura: |
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111. Barron, D. A., Winn, E. (2009). Effective Communication. W: A. Hassiotis, D. A. Barron, I. Hall, John Wiley & Sons Ltd (red.) Intellectual Disability Psychiatry: A practical handbook, 3–20. Belva, B. C., Matson, J. L., Sipes, M., Bamburg, J. W. (2012). An examination of specific communication deficits in adults with profound intellectual disabilities. Research in developmental disabilities, 33(2), 525-529. Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Bradshaw, J. (2001). Communication partnerships with people with profound and multiple learning disabilities. Tizard Learning Disability Review, 6, 6-15. Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39. Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls. Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Harrist, A. W., & Waugh, R. M. (2002). Dyadic synchrony: Its structure and function in children’s development. Developmental review, 22(4), 555-592. Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”. Light, J., McNaughton, D., Caron, J. (2019). New and emerging AAC technology supports for children with complex communication needs and their communication partners: State of the science and future research directions. Augmentative and Alternative Communication, 35(1), 26-41. Łobocki, M. (2007). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154. |
|
Uwagi: |
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: wykład dyskusja praca z tekstem działania praktyczne metoda sytuacyjna NAKŁAD PRACY STUDENTA: ćwiczenia - 21 liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 15 Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/2024" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-18 |
Przejdź do planu
PN CW
CW
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Julia Serwa | |
Prowadzący grup: | Julia Serwa | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Kolokwium obejmujące materiał ćwiczeń Udokumentowanie wykonania ćwiczeń tematycznych |
|
Pełny opis: |
1. Pojęcie komunikacji oraz komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC 2. Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej 3. Środowisko oraz rola partnerów komunikacyjnych w komunikacji AAC 4. Diagnoza - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających lub/i alternatywnych metod komunikacji. 5. Indywidualny System Komunikacji - dobór metod wspomagających lub/i alternatywnych komunikacji. 6. Modelowanie w komunikacji AAC 7. Komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC - zasady pracy z dzieckiem. 8. Komunikacja dzieci w spektrum Autyzmu 9. Komunikacja dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością 10. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie niskiej technologii 11. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie wysokiej technologii 12. Dostosowanie i organizacja przestrzeni w komunikacji 13. Tworzenie strategii komunikacyjnych 14. Kryteria skuteczności oddziaływań w Komunikacji wspomagającej i alternatywnej - AAC |
|
Literatura: |
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111. Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39. Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls. Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”. Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154. |
|
Uwagi: |
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: Wykład Dyskusja Praca z tekstem Praca z materiałem filmowym Działania praktyczne Metoda sytuacyjna NAKŁAD PRACY STUDENTA: ćwiczenia - 30 liczba godzin przygotowania się do zajęć - 40, zapoznanie z lekturą - 40 Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2023/2024" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-18 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 21 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Julia Serwa | |
Prowadzący grup: | Julia Serwa | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Kolokwium obejmujące materiał ćwiczeń Udokumentowanie wykonania ćwiczeń tematycznych |
|
Pełny opis: |
1. Pojęcie komunikacji oraz komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC 2. Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej 3. Środowisko oraz rola partnerów komunikacyjnych w komunikacji AAC 4. Diagnoza - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających lub/i alternatywnych metod komunikacji. 5. Indywidualny System Komunikacji - dobór metod wspomagających lub/i alternatywnych komunikacji. 6. Modelowanie w komunikacji AAC 7. Komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC - zasady pracy z dzieckiem. 8. Komunikacja dzieci w spektrum Autyzmu 9. Komunikacja dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością 10. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie niskiej technologii 11. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie wysokiej technologii 12. Dostosowanie i organizacja przestrzeni w komunikacji 13. Tworzenie strategii komunikacyjnych 14. Kryteria skuteczności oddziaływań w Komunikacji wspomagającej i alternatywnej - AAC |
|
Literatura: |
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111. Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39. Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls. Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania. Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”. Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154. |
|
Uwagi: |
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: Wykład Dyskusja Praca z tekstem Praca z materiałem filmowym Działania praktyczne Metoda sytuacyjna NAKŁAD PRACY STUDENTA: ćwiczenia - 21 liczba godzin przygotowania się do zajęć - 40, zapoznanie z lekturą - 40 Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2024/2025" (jeszcze nie rozpoczęty)
Okres: | 2024-10-01 - 2025-02-21 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | (brak danych) | |
Prowadzący grup: | (brak danych) | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2024/2025" (jeszcze nie rozpoczęty)
Okres: | 2024-10-01 - 2025-02-21 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 21 godzin
|
|
Koordynatorzy: | (brak danych) | |
Prowadzący grup: | (brak danych) | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.