Pedagogika społeczna

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Egzamin pisemny - praca na zadany temat

zadlny pomiar efektów kształcenia

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografie i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych) Student powinien nauczyć się rozpoznawania wielorakich sił, kapitałów, potencjałów i zasobów służących wspieraniu rozwoju jednostek i grup , poznać metody , formy pracy , nauczyć się wnikliwie analizować sytuacje wychowawcze i kreatywnie budować różne projekty i programy pracy zwłaszcza z dzieckiem, rodziną.

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska – Florian Znaniecki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny i jego mierniki (HDI).

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie, uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci.

METODY KSZTAŁCENIA:

refleksyjna analiza treści wykładów ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi, audycjami radiowymi i telewizyjnymi

lektura tekstów społecznych, kulturowych, politycznych, raportów, wyników badań;

Wykłady poprowadzone są zdalniie za pośrednictwem platformy TEAMS

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 10h

25h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin zdalny z pytaniami rekonstruującymi wiedzę

Obecność na wykładach - sprawdzana listą obecności

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografie i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych) Student powinien nauczyć się rozpoznawania wielorakich sił, kapitałów, potencjałów i zasobów służących wspieraniu rozwoju jednostek i grup , poznać metody , formy pracy , nauczyć się wnikliwie analizować sytuacje wychowawcze i kreatywnie budować różne projekty i programy pracy zwłaszcza z dzieckiem, rodziną.

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska – Florian Znaniecki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny i jego mierniki (HDI).

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie, uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci.

METODY KSZTAŁCENIA:

Wykłady interaktywne, online, w czasie rzeczywistym przy użyciu platformy Teams.

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 12h

przygotowanie do egzaminu - 12h

24h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografie i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska – Florian Znaniecki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny i jego mierniki (HDI).

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie, uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci.

Cichosz, M. (2020). Pedagogiki społeczna. Kraków: Impuls.

Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

Wiatr, M. (2014). Rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym - rodzicielstwo między wsparciem a stygmatyzacją. In J. Brągiel & B. Górnicka (Eds.), Rodzicielstwo w obliczu niepełnosprawności i zaniedbania (pp. 99–108). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

METODY KSZTAŁCENIA:

refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi, audycjami radiowymi i telewizyjnymi) - w postaci notatek z zajęć

lektura tekstów społecznych, kulturowych, politycznych, raportów, wyników badań;

Wykłady interaktywne (dyskusje w grupach, parach, na forum, wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Padlet, Slido)

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 12h

24h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografie i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych).

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie, uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci.

Cichosz, M. (2020). Pedagogiki społeczna. Kraków: Impuls.

Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

Wiatr, M. (2014). Rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym - rodzicielstwo między wsparciem a stygmatyzacją. In J. Brągiel & B. Górnicka (Eds.), Rodzicielstwo w obliczu niepełnosprawności i zaniedbania (pp. 99–108). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

METODY KSZTAŁCENIA:

refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi, audycjami radiowymi i telewizyjnymi) - w postaci notatek z zajęć

lektura tekstów społecznych, kulturowych, politycznych, raportów, wyników badań;

Wykłady interaktywne (dyskusje w grupach, parach, na forum, wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Padlet, Slido)

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 12h

przygotowanie do egzaminu - 12h

24h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 10h

25h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 10h

25h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 10h

25h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1) Egzamin pisemny w formie testu z pytaniami zamkniętymi i jednym otwartym dostępny dla osób, które biorą udział w wykładach ( są obecne więcej niż 61% zajęć). 

2) Osoby, których obecność na wykładach wynosi 100% otrzymują pół oceny w górę,

3) Osoby, które opuściły 40% zajęć i więcej piszą dodatkowe otwarte dwa pytania

4) Osoby, które nie przychodziły na wykład lub były na nim 1 zaliczają materiał we własnym zakresie na podstawie zagadnień przekazanych przeze mnie i zdają egzamin z pytaniami otwartymi. [więcej w sylabusie przedmiotu]

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 12h

przygotowanie do egzaminu - 12h

24h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

egzamin pisemny

Obecność na wykładach zgodnie z regulaminem studiów (sprawdzana listą obecności)

Nadrabianie nieobecności w uzgodnieniu z wykładowcą

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 15h

przygotowanie do egzaminu - 10h

25h - 1 pkt. ECTS

SPOSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

1) Egzamin pisemny w formie testu z pytaniami zamkniętymi i jednym otwartym dostępny dla osób, które biorą udział w wykładach ( są obecne więcej niż 61% zajęć). 

2) Osoby, których obecność na wykładach wynosi 100% otrzymują pół oceny w górę,

3) Osoby, które opuściły 40% zajęć i więcej piszą dodatkowe otwarte dwa pytania

4) Osoby, które nie przychodziły na wykład lub były na nim 1 zaliczają materiał we własnym zakresie na podstawie zagadnień przekazanych przeze mnie i zdają egzamin z pytaniami otwartymi. [więcej w sylabusie przedmiotu]

Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem (jednostką lub grupą) budującym swoją biografię i przestrzeń życia.

Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach wychowawczych)

Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:

1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce , kapitał ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny.

2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, środowisko lokalne, odzyskana przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.

3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: marginalizacja, nierówności w edukacji

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Cichosz, M. (2020). Pedagogika społeczna. Kraków: Impuls.

2. Smolińska-Theiss, B., & Theiss, W. (2019). Pedagogika społeczna. In Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Eds.), Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

3. UNICEF. (2018). Niesprawiedliwy Start. Nierówności edukacyjne wśród dzieci w krajach wysokorozwiniętych. Innocenti Report Card 15. Florencja: UNICEF OFFICE of Research - Innocenti. http://edukacjaidialog.pl/_upload/file/2018_10/niesprawiedliwy_start.pdf

4. Woźniak, R. B. (2012). Mikrosocjologia edukacji w zarysie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek (s. 344-350 oraz 353-376).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Środowiskowe uwarunkowania – nierówności społeczne:

Kwieciński, Z. (2009). Wolność czy równość w edukacji ? In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Mikiewicz, P. (2009). Potencjalny model budowania równych szans w edukacji. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równości (pp. 19–24). Wydawnictwo Naukowe DSW . 264–275

Ryynänen, S., & Nivala, E. (2019). Inequality as a social pedagogical question. International Journal of Social Psychiatry, 7(1), 1–16. https://doi.org/10.1177/0020764007084665

Vân, P. T. (2017). Education as a breaker of poverty: a critical perspective. Papers of Social Pedagogy, 2(7), 34–36.

Geneza i tożsamość

Hämäläinen, J. (2003). The Concept of Social Pedagogy in the Field of Social Work. Journal of Social Work, 3(1), 69–80. https://doi.org/10.1177/1468017303003001005 (Geneza)

Hämäläinen, J., & Úcar, X. (2016). Presentation: Social pedagogy in the world/Pedagogía Social en el mundo. Pedagogía Social. Revista Interuniversitaria, 27, 13–18. https://doi.org/10.7179/PSRI

Pojęcia, zakres, funkcje, model działania

Marynowicz-Hetka, E. (2015). Pedagogika społeczna. Wstępy i kontynuacje. t. I i II. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

A. Przecławska & W. Theiss (Eds.), Pedagogika społeczna. W kręgu pytań. Wydawnictwo Akademickie “Żak.” (1 rozdział)

Środowisko, przestrzeń, miejsce:

Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna t. 1. (pp. 31-33)

Mendel, M. (2006). Pedagogika miejsca i animacja na miejsca wrażliwa. In Pedagogika miejsca (red.) M. Mendel. (pp. 21–37).

Mendel, M. (2018). Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła. Wydawnictwo Naukowe Katedra

Środowisko rodzinne

Piekarski, J. (1986). Zróżnicowanie wychowawcze środowisk rodzinnych w małym mieście. Acta Univeritatis Lodziensis. Folia Psychologica et Psychologica, 15, 3–19.

Wiatr, M. (2015). Kategoria „środowisko” w badaniach nad rodziną w polskiej pedagogice społecznej – tradycja i nowe kierunki. Pedagogika Społeczna, 56(2), 101–110.

Hołub, J. (2021). Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach. Czarne.

Staśko, M., & Wieczorkiewicz, P. (2020). Gwałt polski. Krytyka Polityczna.

Środowisko szkolne:

Kruk, J. (2011). Przestrzeń rzeczy, jako środowisko uczenia się, w: Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf (pp. 487-500)

Smolińska-Theiss, B. (2015). Funkcja opiekuńczo-wychowawcza szkoły – relikt przeszłości czy współczesne wyzwanie.pdf. Pedagogika Społeczna, 57(3).

Środowisko lokalne

Theiss, W. (2001). Mała ojczyzna. Kultura. Edukacja. Rozwój lokalny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak" (7-22). + wybrany rozdział

Montgomery, C. (2015). Miasto szczęśliwe. Jak Zmienić Nasze Życie. Wysoki Zamek.

Kapitał społeczny i społeczeństwo obywatelskie

Mikiewicz, P. (2019). Kapitał społeczny i edukacja - różne konceptualizacje i ich konsekwencje dla badań edukacyjnych. In M. J. Szymański (Ed.), Krótkie wykłady z socjologii edukacji (pp. 37–63). Wolters Kluwer

Jaros, A., Margiela, D., & Mikiewicz, P. (2009). Niwelowanie nierówności poprzez wzmacnianie kapitału społecznego – historia pewnego projektu. In A. Męczkowska-Christiansen & P. Mikiewicz (Eds.), Idee – diagnozy – nadzieje: szkoła polska a idee równośc (pp. 243–263). Wydawnictwo Naukowe DSW.

Bendyk, E. (2020). W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata. Polityka Sp. z o.o. (idea zrównoważonego rozwoju)

METODY KSZTAŁCENIA:

Refleksyjna analiza treści wykładów (ilustrowanych prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi)

lektura tekstów na tematy społeczno-kulturowe, polityczne, raportów, wyników badań;

Wykorzystanie narzędzi technologicznych Teams, Slido, Quizziz

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW:

godziny kontaktowe 12h

przygotowanie do egzaminu - 12h

24h - 1 pkt. ECTS