Proces diagnozy psychologicznej. Studium przypadku
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 20-3F-PRD |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Proces diagnozy psychologicznej. Studium przypadku |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
5.00
(w zależności od programu)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Pełny opis: |
1. Diagnoza psychologiczna - wyjaśnienie terminu, - podstawy teoretyczne diagnozy, - diagnoza a zawód psychologa, - rodzaje/ modele/ podejścia 2. Etapy diagnozowania Źródła danych diagnostycznych wg Cattela; model Bartona; model Fiske’go; charakterystyka wskaźników diagnostycznych 3. Diagnoza oparta na dowodach empirycznych (EBA) 4. Umiejętności i kompetencje w diagnozowaniu - kontekst społeczno – kulturowy - etyka w badaniu 5. Prowadzenie wywiadu psychologicznego 6. Obserwacja jako metoda diagnozy psychologicznej 7. Badanie technikami kwestionariuszowymi i technikami projekcyjnymi 8. Wybrane problemy selekcji; selekcja a modyfikacja; reguły decyzyjne. Opracowywanie raportu diagnostycznego. Diagnozowanie jako sytuacja komunikacyjna; funkcje komunikowania. 9. Orzeczenia i opinie psychologiczne – analiza przygotowanych diagnoz psychologicznych. 10. Kolokwium końcowe |
Literatura: |
1. Paluchowski, W. J. (2001). Diagnoza psychologiczna. Podejście ilościowe i jakościowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR 2. Paluchowski, W. J. (2007). Proces, narzędzia, standardy. Warszawa: WAiP. 3. Stemplewska-Żakowicz, K., Paluchowski, W. J. (2008). Podstawy diagnozy psychologicznej (s. 23-92). W: J. Strelau, D. Doliński (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Gdańsk: GWP. 4. Stemplewska-Żakowicz, K. (2009) Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna. Gdansk: GWP. 5. Suchańska, A. (2007). Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej. Warszawa: WAiP - Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. 6. T. Szustrowa, 1991, Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacje, Wydawnictwa UW, Warszawa. 7. Ziemski S. (1973). Podstawy dobrej diagnozy. Warszawa: Wiedza powszechna. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Student, który zaliczył przedmiot: rozumie i poddaje analizie procesy psychologiczne; ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych dotyczących postępowania diagnostycznego; Umiejętności Student, który zaliczył przedmiot: ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego interpretowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, również w kontekście różnych teorii osobowości; posiada na poziomie podstawowym umiejętności aktywnego słuchania potrzebne do przeprowadzenia wywiadu psychologicznego; posiada umiejętność diagnozy psychologicznej, w zakresie podstawowych właściwości osobowościowych; Kompetencje społeczne Student, który zaliczył przedmiot: odznacza się rozwagą, dojrzałością i zaangażowaniem w projektowaniu i realizowaniu procesu diagnostycznego; przestrzega zasad etyki dotyczących prowadzenia procedur diagnostycznych; dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą; posiada świadomość specyfiki kontaktu z drugim człowiekiem w sytuacji wywiadu diagnostycznego; |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2019/2020" (zakończony)
Okres: | 2019-10-01 - 2020-02-16 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Kamila Dobrenko | |
Prowadzący grup: | Kamila Dobrenko, Magdalena Gawrych, Joanna Rogala-Floryan, Marcin Sękowski, Agnieszka Siedler | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
Skrócony opis: |
sposoby pomiaru efektów uczenia się/kształcenia: nadzór nad przebiegiem ćwiczeń w małych grupach, sprawdzanie wykonania prac domowych, weryfikacja prowadzenia procedury diagnostycznej trzystopniowej, weryfikacja zawarcia kontraktu diagnostycznego, moderowanie dyskusji na forum, ocena napisanego studium przypadku |
|
Pełny opis: |
Charakterystykę treści programowych realizowanych na zajęciach: W pracy psychologa kluczową umiejętnością jest zbieranie i interpretowanie informacji dotyczących człowieka z którym pracuje. Kurs ten ma przygotować studentów do zintegrowanego i pogłębionego korzystania z wcześniej poznanych technik diagnostycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wywiadu psychologicznego, w tworzeniu profilu psychologicznego konkretnej osoby. Treści programowe: Charakterystyka dobrego kontaktu z drugim człowiekiem: co stanowi o dobrym kontakcie, jak rozpoznać opór i co można z nim zrobić. Pierwsze wrażenia z kontaktu z wybraną osobą, pytanie i wątpliwości dotyczące decyzji kontraktowych. Omówienie czym jest studium przypadku w praktyce klinicznej. Prezentacja wzoru studium przypadku. Miejsce studium przypadku w psychologii klinicznej. Omówienie mini obserwacji, ze zwróceniem uwagi na słabe i mocne strony. Przygotowanie do spotkania na którym osoba badana ma wypełnić techniki diagnostyczne (FCZ-KT, WKP, TNZ Rottera). Przypomnienie interesujących nas technik oraz omówienie warunków przebiegu badania. Omówienie wybranych nurtów psychologicznych - wprowadzenie do interpretowania materiału zebranego z technik projekcyjnych w kontekście wybranego nurtu psychologii osobowości Interpretujemy niektóre z uzyskanych wyników technik standardowych, tak żeby rozwiać wątpliwości interpretacyjne studentów. Interpretujemy dane uzyskane z użyciem technik projekcyjnych, zaczynamy tworzyć hipotezy, które mają być weryfikowane w wywiadzie. Przygotowujemy się do przeprowadzenia wywiadu. W 4-5 osobowych grupach sprawdzana jest zasadność poszczególnych hipotez oraz czy przygotowany plan wywiadu spełnia interesujące nas kryteria. Omawiamy wiele przykładów na forum, tak żeby nie było wątpliwości, co można, a czego nie można. Obszary do przeprowadzenia rozmów. Omówienie zjawisk w psychoterapii – ich zdefiniowanie i przełożenie na kontakt z klientem. Omówienie procesów związanych z sytuacją badania - CZĘŚĆ II Wszelkie trudności, własne emocje studentów w dotychczasowych kontaktach z klientami. Podstawy prowadzenia wywiadu ukierunkowanego. Radzenie sobie z oporem i inne zjawiska występujące w kontakcie. Ćwiczenia sytuacji wywiadu. Jeżeli ktoś ma jeszcze wątpliwości dotyczące planu wywiadu to ostatnie moment żeby się nimi zająć. Omawiamy wrażenie z przeprowadzonych wywiadów. Praca z fragmentami transkrypcji i wybranymi przez studentów danymi obserwacyjnymi. Praca z wybranymi fragmentami studenckich wywiadów. Konsultacje planów informacji zwrotnych w małych grupach. |
|
Literatura: |
Literatura: Corey, G. (2001). Teoria i praktyka poradnictwa i psychoterapii. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwa. Fengler, J.(2001). Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej. Gdańsk: GWP Grzesiuk, L. (2005). Psychoterapia. Podręcznik akademicki. Tom I. Warszawa: ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury. Opowieści terapeutów I, II, III kom. Olechnowicz. H. (2000). Warszawa: WSIP. Stemplewska, K., Krejtz, K. (2005). Wywiad psychologiczny. (cz. 1 i 2). Wywiad jako spotkanie z człowiekiem. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. |
|
Uwagi: |
Stosowane metody kształcenia: - opracowanie treści teoretycznych i omówienie ich ze studentami, - dyskusje na forum, - ćwiczenia związane z kompetencjami psychologicznymi, - analiza wyników standardowych technik diagnostycznych, - analiza informacji uzyskanych z użyciem projekcyjnych technik diagnostycznych, - analiza danych zebranych w przebiegu wywiadu ukierunkowanego na weryfikacje hipotez. Nakład pracy studenta: -godziny kontaktowe ćwiczenia: 30 -przygotowanie się do zajęć: prace domowe 10 + 10, -czytanie lektur 40 -przygotowanie pracy zaliczeniowej (studium przypadku) 5+5+5+5+20= 40 Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 130 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2019/2020" (zakończony)
Okres: | 2019-10-01 - 2020-02-28 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Kamila Dobrenko | |
Prowadzący grup: | Kamila Dobrenko, Jolanta Rosińska-Włodarczyk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | |
Skrócony opis: |
sposoby pomiaru efektów uczenia się/kształcenia: nadzór nad przebiegiem ćwiczeń w małych grupach, sprawdzanie wykonania prac domowych, weryfikacja prowadzenia procedury diagnostycznej trzystopniowej, weryfikacja zawarcia kontraktu diagnostycznego, moderowanie dyskusji na forum, ocena napisanego studium przypadku |
|
Pełny opis: |
Charakterystykę treści programowych realizowanych na zajęciach: W pracy psychologa kluczową umiejętnością jest zbieranie i interpretowanie informacji dotyczących człowieka z którym pracuje. Kurs ten ma przygotować studentów do zintegrowanego i pogłębionego korzystania z wcześniej poznanych technik diagnostycznych, ze szczególnym uwzględnieniem wywiadu psychologicznego, w tworzeniu profilu psychologicznego konkretnej osoby. Treści programowe: Charakterystyka dobrego kontaktu z drugim człowiekiem: co stanowi o dobrym kontakcie, jak rozpoznać opór i co można z nim zrobić. Pierwsze wrażenia z kontaktu z wybraną osobą, pytanie i wątpliwości dotyczące decyzji kontraktowych. Omówienie czym jest studium przypadku w praktyce klinicznej. Prezentacja wzoru studium przypadku. Miejsce studium przypadku w psychologii klinicznej. Omówienie mini obserwacji, ze zwróceniem uwagi na słabe i mocne strony. Przygotowanie do spotkania na którym osoba badana ma wypełnić techniki diagnostyczne (FCZ-KT, WKP, TNZ Rottera). Przypomnienie interesujących nas technik oraz omówienie warunków przebiegu badania. Omówienie wybranych nurtów psychologicznych - wprowadzenie do interpretowania materiału zebranego z technik projekcyjnych w kontekście wybranego nurtu psychologii osobowości Interpretujemy niektóre z uzyskanych wyników technik standardowych, tak żeby rozwiać wątpliwości interpretacyjne studentów. Interpretujemy dane uzyskane z użyciem technik projekcyjnych, zaczynamy tworzyć hipotezy, które mają być weryfikowane w wywiadzie. Przygotowujemy się do przeprowadzenia wywiadu. W 4-5 osobowych grupach sprawdzana jest zasadność poszczególnych hipotez oraz czy przygotowany plan wywiadu spełnia interesujące nas kryteria. Omawiamy wiele przykładów na forum, tak żeby nie było wątpliwości, co można, a czego nie można. Obszary do przeprowadzenia rozmów. Omówienie zjawisk w psychoterapii – ich zdefiniowanie i przełożenie na kontakt z klientem. Omówienie procesów związanych z sytuacją badania - CZĘŚĆ II Wszelkie trudności, własne emocje studentów w dotychczasowych kontaktach z klientami. Podstawy prowadzenia wywiadu ukierunkowanego. Radzenie sobie z oporem i inne zjawiska występujące w kontakcie. Ćwiczenia sytuacji wywiadu. Jeżeli ktoś ma jeszcze wątpliwości dotyczące planu wywiadu to ostatnie moment żeby się nimi zająć. Omawiamy wrażenie z przeprowadzonych wywiadów. Praca z fragmentami transkrypcji i wybranymi przez studentów danymi obserwacyjnymi. Praca z wybranymi fragmentami studenckich wywiadów. Konsultacje planów informacji zwrotnych w małych grupach. |
|
Literatura: |
Literatura: Corey, G. (2001). Teoria i praktyka poradnictwa i psychoterapii. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwa. Fengler, J.(2001). Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej. Gdańsk: GWP Grzesiuk, L. (2005). Psychoterapia. Podręcznik akademicki. Tom I. Warszawa: ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury. Opowieści terapeutów I, II, III kom. Olechnowicz. H. (2000). Warszawa: WSIP. Stemplewska, K., Krejtz, K. (2005). Wywiad psychologiczny. (cz. 1 i 2). Wywiad jako spotkanie z człowiekiem. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. |
|
Uwagi: |
Stosowane metody kształcenia: - opracowanie treści teoretycznych i omówienie ich ze studentami, - dyskusje na forum, - ćwiczenia związane z kompetencjami psychologicznymi, - analiza wyników standardowych technik diagnostycznych, - analiza informacji uzyskanych z użyciem projekcyjnych technik diagnostycznych, - analiza danych zebranych w przebiegu wywiadu ukierunkowanego na weryfikacje hipotez. Nakład pracy studenta: -godziny kontaktowe ćwiczenia: 30 -przygotowanie się do zajęć: prace domowe 10 + 10, -czytanie lektur 40 -przygotowanie pracy zaliczeniowej (studium przypadku) 5+5+5+5+20= 40 Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 130 |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.