Projektowanie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych dziecka

Kształcenie na odległość odbywa się za pośrednictwem poczty elektronicznej w domenie APS; Ćwiczenia:

Na czas edukacji on-line systematycznie przesyła się studentom prezentacje ćwiczeń w Power Point, w aplikacji Teams, Whatsapp oraz Messenger z komentarzem, materiały elektroniczne oraz zagadnienia do samodzielnego opracowania (z możliwością zgłaszania pytań i uwag. Udzielano konsultacji indywidualnych za pośrednictwem poczty elektronicznej. Zadania zrealizowane przez studentów sprawdzano podczas videokonferencji z użyciem w/w komunikatorów.

Do dnia 5.03 zajęcia były prowadzone w siedzibie uczelni:

Analiza orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Konstruowanie narzędzi do wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania.

Zasady dostosowania wymagań zawartych w podstawie programowej do potrzeb i możliwości ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Materiały do wykonania poniższych zadań zostały przesłane studentom na adres e-mail w formie prezentacji i wzorów kart IPET i WOPFU:

Konstruowanie Indywidualnego Programu Edukacyjno – Terapeutycznego (IPET) na podstawie wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia.Ocena efektywności udzielanej pomocy uczniowi posiadającemu orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

Analiza opinii, orzeczeń, wyników diagnozy pedagogiczno-psychologicznej i innych dokumentów ucznia uwzględniając mocne strony i trudności rozwojowe.

Konstruowanie planu działań wspierających dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Ewaluacja efektów pomocy udzielanej uczniowi ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon.

Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna.

Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP.

Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN.

Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4

Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS.

Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010.

Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Literatura uzupełniająca:

Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.

Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP.

Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie zdalne składającej się z dwóch części:

W pierwszej studenci przesyłają opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań,a także opisem meto wspierających ucznia

W drugiej części studenci przesyłają opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy

Ocena działań studentów odbywa się drogą mailową, jest konsultowana również przy pomocy zalecanych komunikatorów

Kształcenie na odległość odbywa się za pośrednictwem poczty elektronicznej w domenie APS; Ćwiczenia:

Na czas edukacji on-line systematycznie przesyła się studentom prezentacje ćwiczeń w Power Point, w aplikacji Teams, Whatsapp oraz Messenger z komentarzem, materiały elektroniczne oraz zagadnienia do samodzielnego opracowania (z możliwością zgłaszania pytań i uwag. Udzielano konsultacji indywidualnych za pośrednictwem poczty elektronicznej. Zadania zrealizowane przez studentów sprawdzano podczas videokonferencji z użyciem w/w komunikatorów.

Do dnia 8.03 zajęcia były prowadzone w siedzibie uczelni:

Analiza orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Konstruowanie narzędzi do wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania.

Zasady dostosowania wymagań zawartych w podstawie programowej do potrzeb i możliwości ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Materiały do wykonania poniższych zadań zostały przesłane studentom na adres e-mail w formie prezentacji i wzorów kart IPET i WOPFU:

Konstruowanie Indywidualnego Programu Edukacyjno – Terapeutycznego (IPET) na podstawie wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia.Ocena efektywności udzielanej pomocy uczniowi posiadającemu orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

Analiza opinii, orzeczeń, wyników diagnozy pedagogiczno-psychologicznej i innych dokumentów ucznia uwzględniając mocne strony i trudności rozwojowe.

Konstruowanie planu działań wspierających dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Ewaluacja efektów pomocy udzielanej uczniowi ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon.

Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna.

Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP.

Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN.

Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4

Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS.

Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010.

Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Literatura uzupełniająca:

Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.

Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP.

Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie zdalne składającej się z dwóch części:

W pierwszej studenci przesyłają opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań,a także opisem meto wspierających ucznia

W drugiej części studenci przesyłają opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy

Ocena działań studentów odbywa się drogą mailową, jest konsultowana również przy pomocy zalecanych komunikatorów