Diagnoza i terapia logopedyczna osób z NMPK
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 10-5S-DNM1 | Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Diagnoza i terapia logopedyczna osób z NMPK | ||
Jednostka: | Instytut Wspomagania Rozwoju Człowieka i Edukacji | ||
Grupy: |
Obowiązkowe dla I r. PC, spec. naucz.: logopedia, (2-l) niestacj. II st. Obowiązkowe dla I r. PC, spec. naucz.: logopedia, (2-l) stacj. II st. |
||
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
2.00
(w zależności od programu) ![]() ![]() |
||
Język prowadzenia: | polski | ||
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
Efekty uczenia się: |
Wiedza PC2_KS_W02 Potrafi opisać zasady diagnozy i terapii dzieci z NMPK PC2_KS_W05 Umie wyjaśnić dobór metod diagnostycznych i terapeutycznych stosownie do potrzeb pacjenta Umiejętności PC2_KS_U02 Poddaje trafnej analizie objawy zaburzeń w mowie i w piśmie dzieci z NMPK PC2_KS_U02 Umie zaprojektować program terapii dla dziecka z NMPK PC2_KS_U02 Umie prowadzić zajęcia logopedyczne z dzieckiem z NMPK Kompetencje społeczne PC2_KK_K04, PC2_KS_K01 Jest wrażliwy na indywidualne potrzeby edukacyjne pacjenta z NMPK PC2_KK_K04, PC2_KS_K01 Umie elastycznie dostosować formy kontaktu z dzieckiem do jego możliwości |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2016/2017" (zakończony)
Okres: | 2016-10-01 - 2017-02-19 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() Wykład, 15 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Aleksandra Karwowska | |
Prowadzący grup: | Aleksandra Karwowska, Marlena Kurowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Sposoby pomiarów efektów kształcenia: - egzamin pisemny końcowy, - obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne) - ocena zajęć praktycznych (zajęcia logopedyczne prowadzone przez studentów z pacjentem z diagnozą NMPK) oraz przygotowanie konspektów prowadzonych przez siebie zajęć logopedycznych | |
Pełny opis: |
Wykład: 1.Charakterystyczne objawy niejęzykowe i językowe. Ilustracje filmowe 2. Badanie logopedyczne. Narzędzia diagnostyczne. Diagnoza róznicowa 3. Diagnoza różnicowa – niedokształcenie mowy pochodzenia korowego a: proste opóźnienie rozwoju mowy, niedokształcenie mowy uwarunkowane niepełnosprawnością intelektualną, autyzm. 4. Proces stymulowania rozwoju mowy i języka. Ćwiczenia, warsztaty: 1.Diagnoza dzieci z NMPK 2. Diagnoza różnicowa NMPK z innymi zaburzeniami mowy 3. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) 4.Prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z NMPK | |
Literatura: |
1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa. 2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3. 3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65. 4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa. 5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa. 6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin. 7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin. 8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa. 9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin. 10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa. 11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin 12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa. 13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa. 14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa. 15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa.. 16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa. 17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków. 19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa. 20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3. 21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański 22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin. 23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa 25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. 26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin. | |
Uwagi: |
Metody kształcenia: Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusje, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne-hospitacje Nakład pracy studenta: Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 15 + 15 Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10 Przygotowanie się do egzaminu 15 Przygotowanie referatu, zajęć próbnych 10 Sumaryczna liczba punktów ECTS 2 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2016/2017" (zakończony)
Okres: | 2016-10-01 - 2017-02-26 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 20 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Aleksandra Karwowska | |
Prowadzący grup: | Danuta Emiluta-Rozya, Aleksandra Karwowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Sposoby pomiarów efektów kształcenia: - pisemne kolokwium końcowe (pytania testowe) - obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne) - ocena zajęć praktycznych (zajęcia logopedyczne prowadzone przez studentów z pacjentem z diagnozą NMPK) oraz przygotowanie konspektów prowadzonych przez siebie zajęć logopedycznych | |
Pełny opis: |
Treści: 1.Charakterystyczne objawy niejęzykowe i językowe. Ilustracje filmowe 2. Badanie logopedyczne. Narzędzia diagnostyczne. Diagnoza róznicowa 3. Diagnoza różnicowa – niedokształcenie mowy pochodzenia korowego a: proste opóźnienie rozwoju mowy, niedokształcenie mowy uwarunkowane niepełnosprawnością intelektualną, autyzm. 4. Proces stymulowania rozwoju mowy i języka. 5. Konstruowanie planów terapeutycznych 6. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) 7.Prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z NMPK | |
Literatura: |
1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa. 2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3. 3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65. 4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa. 5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa. 6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin. 7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin. 8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa. 9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin. 10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa. 11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin 12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa. 13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa. 14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa. 15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa.. 16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa. 17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków. 19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa. 20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3. 21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański 22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin. 23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa 25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. 26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin. | |
Uwagi: |
Metody kształcenia: Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusja dydaktyczna, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne- prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z diagnozą NMPK Nakład pracy studenta: Zajęcia kontaktowe (ćwiczenia, warsztaty) 20 + 10 Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10 Przygotowanie się do egzaminu 10 Przygotowanie referatu, zajęć pokazowych 10 Sumaryczna liczba punktów ECTS 2 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2017/2018" (zakończony)
Okres: | 2017-10-01 - 2018-02-18 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() Wykład, 15 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Aleksandra Karwowska | |
Prowadzący grup: | Aleksandra Karwowska, Marlena Kurowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Sposoby pomiarów efektów kształcenia: - egzamin pisemny końcowy, - obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne) - ocena zajęć praktycznych (zajęcia logopedyczne prowadzone przez studentów z pacjentem z diagnozą NMPK) oraz przygotowanie konspektów prowadzonych przez siebie zajęć logopedycznych | |
Pełny opis: |
Wykład: 1.Charakterystyczne objawy niejęzykowe i językowe. Ilustracje filmowe 2. Badanie logopedyczne. Narzędzia diagnostyczne. Diagnoza róznicowa 3. Diagnoza różnicowa – niedokształcenie mowy pochodzenia korowego a: proste opóźnienie rozwoju mowy, niedokształcenie mowy uwarunkowane niepełnosprawnością intelektualną, autyzm. 4. Proces stymulowania rozwoju mowy i języka. Ćwiczenia, warsztaty: 1.Diagnoza dzieci z NMPK 2. Diagnoza różnicowa NMPK z innymi zaburzeniami mowy 3. Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) 4.Prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z NMPK | |
Literatura: |
Literatura podstawowa: 1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa. 2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3. 3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65. 4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa. 5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa. 6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin. 7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin. 8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa. 9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin. 10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa. 11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin 12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa. 13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa. 14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa. 15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa.. 16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa. 17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków. 19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa. 20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3. 21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański 22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin. 23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa 25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. 26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin. Literatura uzupełniająca: 1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk | |
Uwagi: |
Metody kształcenia: Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusje, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne-hospitacje Nakład pracy studenta: Uczestnictwo w zajęciach np. wykład, ćwiczenia 15 + 15 Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10 Przygotowanie się do egzaminu 15 Przygotowanie referatu, zajęć próbnych 10 Sumaryczna liczba punktów ECTS 2 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2017/2018" (zakończony)
Okres: | 2017-10-01 - 2018-02-26 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() Wykład, 15 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Aleksandra Karwowska | |
Prowadzący grup: | Aleksandra Karwowska, Marlena Kurowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Sposoby pomiarów efektów kształcenia: - pisemne kolokwium końcowe (pytania testowe) - obserwacja słuchaczy podczas zajęć (przygotowanie merytoryczne i praktyczne) - ocena zajęć praktycznych (zajęcia logopedyczne prowadzone przez studentów z pacjentem z diagnozą NMPK) oraz przygotowanie konspektów prowadzonych przez siebie zajęć logopedycznych | |
Pełny opis: |
Treści: 1.Charakterystyczne objawy niejęzykowe i językowe. Ilustracje filmowe 2. Badanie logopedyczne. Narzędzia diagnostyczne. Diagnoza róznicowa 3. Diagnoza różnicowa – niedokształcenie mowy pochodzenia korowego a: proste opóźnienie rozwoju mowy, niedokształcenie mowy uwarunkowane niepełnosprawnością intelektualną, autyzm. 4. Proces stymulowania rozwoju mowy i języka. Ćwiczenia/Warsztaty - Konstruowanie planów terapeutycznych - Konstruowanie szczegółowego planu zajęć (tworzenie konspektów zajęć logopedycznych) - Prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z NMPK | |
Literatura: |
Literatura Podstawowa: 1. Dilling – Ostrowska E. (1982) ”Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego”. [w:] red.J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci”, Warszawa. 2. Emiluta – Rozya D. (2002) „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego”, Szkoła Specjalna nr 3. 3. Emiluta-Rozya D. 2007, „Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy”, Poradnik Językowy nr. 8, s.54-65. 4. Emiluta-Rozya D. 2008 "Madyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya, [w:] J. Porajski-Pomsta (red.) Diagnoza i terapia w logopedii, , Elipsa, Warszawa. 5. Emiluta-Rozya D. 2013, "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa. 6. Herzyk A. (1992) „Afazja i mutyzm dziecięcy”, Lublin. 7. Herzyk A. (1993) „Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne”, Audiofonologia T.V., Warszawa-Lublin. 8. Kaczmarek B. (1986) „Z zagadnień kształtowania mowy u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. „Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne”. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej nr 2-3, Warszawa. 9. Kaczmarek B. ( 1993) „Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej”. [w:] Scholasticus 4-5, Linea, Wrocław-Lublin. 10. Kordyl Z. ( 1969) „Psychologiczne problemy afazji dziecięcej”, PWN, Warszawa. 11. Kułakowska Z. współ. Konera W. (2003) „Wczesne uszkodzenie dojrzewającego mózgu. Od neurofizjologii do rehabilitacji”. Folium. Lublin 12. Kurowska M. (2008) „Rozwijanie umiejętności rozumienia wypowiedzi i samodzielnego wypowiadania u dzieci niedokształceniem mowy pochodzenia korowego”. [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa. 13. Kurowska M. (2009) „Umiejętność tworzenia opisu i opowiadania przez dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”. [w:] Poradnik Językowy z. 8, Warszawa. 14. Kurowska M. (2012) „Rozwijanie aktywności werbalnej jako działanie diagnostyczno-usprawniajace”[w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka, red. Porayski-Pomsta J, Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa. 15. Kurowska M. (2012) „Niedokształcenie mowy pochodzenia korowego w świetle materiału badawczego”. [w:] Poradnik Językowy z.10, Warszawa.. 16. Kurowska M. (2015) „Rokowania dotyczące rozwoju mowy i języka u dzieci z zaburzeniami uwarunkowanymi uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego”, "Poradnik Językowy", z.5, Warszawa. 17. Maryniak A. (2000) „Rozwój dzieci z guzami mózgu”, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 18. Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków. 19. Parol U.Z. (1989) „ Dziecko z niedokształceniem mowy”, WSiP, Warszawa. 20. Parol U.Z. (1998) „Diagnostyka logopedyczna w przypadkach alalii (niedokształcenia mowy o typie afazji”. Szkoła Specjalna nr 3. 21. Przybysz- Piwkowa M. (1993) „Jak pomóc dziecku z trudnościami w komunikacji werbalnej w poznawaniu morfologii języka”, Uniwersytet Gdański 22. Sovak M. „Alalia”, Logopedia 10, Lublin. 23. Stecko E. (1994) „Badanie słuchu odróżniające alalię sensoryczną od niedosłuchu”. w: „Zaburzenia mowy u dzieci – wczesnerozpoznawanie i postępowanie logopedyczne”, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. 24. Zaleski T.(1992) „Opóźniony rozwój mowy u dzieci”, PZWL, Warszawa 25. Leonard L. (2005) „SLI- Specyficzne zaburzenia komunikacji językowej”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. 26. Szeląg E. (1996) „ Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych.”, Logopedia nr 23, Lublin. Literatura uzupełniająca: 1. Lorens G., Karwowska A., Wiecek-Poborczyk I.(2017) "GORA Gesty obrazujące ruchy artykulatorów", Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk | |
Uwagi: |
Metody kształcenia: Wykład, ćwiczenia, warsztaty, dyskusja dydaktyczna, konsultacje indywidualne, prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne- prowadzenie zajęć logopedycznych z dziećmi z diagnozą NMPK Nakład pracy studenta: Zajęcia kontaktowe (ćwiczenia, warsztaty) 20 + 10 Przygotowanie się do zajęć(np. lektura tekstu) 10 Przygotowanie się do egzaminu 10 Przygotowanie referatu, zajęć pokazowych 10 Sumaryczna liczba punktów ECTS 2 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2018/2019" (zakończony)
Okres: | 2018-10-01 - 2019-02-17 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() Wykład, 15 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Katarzyna Bieńkowska | |
Prowadzący grup: | Katarzyna Bieńkowska, Aleksandra Karwowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Egzamin pisemny | |
Pełny opis: |
1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI). 2.Etiologia i patomechanizm zaburzenia 3.Zestawienie charakterystycznych objawów poszczególnych typów NMPK 4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK 5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych. 6. Diagnoza na podstawie objawów. 6.Metody wykorzystywane w terapii logopedycznej dzieci z NMPK 7.Projektowanie programu terapii. 8. Ocena efektów terapii. | |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: 1. Daniluk B. (2011) - Specyficzne zaburzenia językowe u dzieci [W:] Borkowska A.R., Domańska Ł. (red.) - Neuropsychologia kliniczna dziecka. PWN. 2. Jastrzębowska G., 2003, Afazja, dysfazja dziecięca [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. 2. Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. S. 83-119. 3. Jastrzębowska G., Pelc-Pękala O., 2003, Diagnoza i terapia afazji i dysfazji (u dzieci) [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. 2. Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. S. 363-393. 4. Dilling-Ostrowska E. (1994) „Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego.” [w:] J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci. Wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne” Warszawa: wyd. UW 5. Krasowicz - Kupis G. (2012) - ,,SLI i inne zaburzenia językowe".GWP. 6. Kurowska M., 2016, Kształtowanie się zachowań komunikacyjnych u dzieci z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego. Warszawa: Elipsa Dom Wydawniczy. 7. Panasiuk J. (2008) - Standard postępowania logopedycznego w przypadku alalii i niedokształcenia mowy o typie afazji [w:] Logopedia t. 37, s. 69-88. 8. Paluch A., Drewniak - Wołosz E., Mikosza L.(2012) - ,,Afa -skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?".Kraków. Impuls. Literatura uzupełniająca: 1. Czaplewska E., Kochańska M., Maryniak A., Haman E., Smoczyńska M. 2014. SLI-specyficzne zaburzenia językowe.Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych. 2. Herzyk A. ,1992, Afazja i mutyzm dziecięcy, Lublin. 3. Kevin Walsh, David Darby. 2008. Neuropsychologia kliniczna Walsha. V. Gdańsk: GWP. 4. Leonard L.B. 2006. SLI- Specyficzne zaburzenie rozwoju językowego. I. Gdańsk: GWP. 5. Parol Z. (1997) „Dziecko z niedokształceniem mowy. Diagnoza, analiza, terapia.” Warszawa WSiP. 6. Smoczyńska, M. 1997. Przyswajanie systemu gramatycznego języka przez dziecko. W H. Mierzejewska, M. Przybysz – Piwkowa (red.) – Rozwój poznawczy i językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Diagnozowanie i postępowanie usprawniające. Warszawa: DiG. 7. Spitzer M. 2008. Jak uczy się mózg. Warszawa: PWN. 8. Styczek I.(1979) „Logopedia”. Warszawa PWN s. 254-301. . |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2018/2019" (zakończony)
Okres: | 2018-10-01 - 2019-03-01 |
![]() |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 5 godzin ![]() Laboratorium/warsztaty, 10 godzin ![]() Wykład, 15 godzin ![]() |
|
Koordynatorzy: | Katarzyna Bieńkowska | |
Prowadzący grup: | Katarzyna Bieńkowska, Aleksandra Karwowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin | |
Skrócony opis: |
Egzamin pisemny | |
Pełny opis: |
1.Utrwalenie terminologii (alalia; afazja-dziecięca, wrodzona, pierwotna; dysfazja; opóźniony rozwój mowy; niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, SLI). 2.Etiologia i patomechanizm zaburzenia 3.Zestawienie charakterystycznych objawów poszczególnych typów NMPK 4. Zaburzenia językowe i niejęzykowe w NMPK 5. Diagnoza dzieci z NMPK - przegląd narzędzi diagnostycznych. 6. Diagnoza na podstawie objawów. 6.Metody wykorzystywane w terapii logopedycznej dzieci z NMPK 7.Projektowanie programu terapii. 8. Ocena efektów terapii. | |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: 1. Daniluk B. (2011) - Specyficzne zaburzenia językowe u dzieci [W:] Borkowska A.R., Domańska Ł. (red.) - Neuropsychologia kliniczna dziecka. PWN. 2. Jastrzębowska G., 2003, Afazja, dysfazja dziecięca [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. 2. Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. S. 83-119. 3. Jastrzębowska G., Pelc-Pękala O., 2003, Diagnoza i terapia afazji i dysfazji (u dzieci) [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi. T. 2. Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. S. 363-393. 4. Dilling-Ostrowska E. (1994) „Rozwój i zaburzenia mowy u dzieci w zależności od stopnia dojrzałości układu nerwowego.” [w:] J.Szumska „Zaburzenia mowy u dzieci. Wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne” Warszawa: wyd. UW 5. Krasowicz - Kupis G. (2012) - ,,SLI i inne zaburzenia językowe".GWP. 6. Kurowska M., 2016, Kształtowanie się zachowań komunikacyjnych u dzieci z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego. Warszawa: Elipsa Dom Wydawniczy. 7. Panasiuk J. (2008) - Standard postępowania logopedycznego w przypadku alalii i niedokształcenia mowy o typie afazji [w:] Logopedia t. 37, s. 69-88. 8. Paluch A., Drewniak - Wołosz E., Mikosza L.(2012) - ,,Afa -skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?".Kraków. Impuls. Literatura uzupełniająca: 1. Czaplewska E., Kochańska M., Maryniak A., Haman E., Smoczyńska M. 2014. SLI-specyficzne zaburzenia językowe.Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych. 2. Herzyk A. ,1992, Afazja i mutyzm dziecięcy, Lublin. 3. Kevin Walsh, David Darby. 2008. Neuropsychologia kliniczna Walsha. V. Gdańsk: GWP. 4. Leonard L.B. 2006. SLI- Specyficzne zaburzenie rozwoju językowego. I. Gdańsk: GWP. 5. Parol Z. (1997) „Dziecko z niedokształceniem mowy. Diagnoza, analiza, terapia.” Warszawa WSiP. 6. Smoczyńska, M. 1997. Przyswajanie systemu gramatycznego języka przez dziecko. W H. Mierzejewska, M. Przybysz – Piwkowa (red.) – Rozwój poznawczy i językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Diagnozowanie i postępowanie usprawniające. Warszawa: DiG. 7. Spitzer M. 2008. Jak uczy się mózg. Warszawa: PWN. 8. Styczek I.(1979) „Logopedia”. Warszawa PWN s. 254-301. |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.