Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży 20-3F-PKD1
Wykład (WYK)
Semestr zimowy 2020/2021
Informacje o zajęciach (wspólne dla wszystkich grup)
Liczba godzin: | 30 |
Limit miejsc: | (brak limitu) |
Literatura: |
Literatura podstawowa: 1. Grzegorzewska, I., Cierpiałkowska, L. i Borkowska, A. R. (2020). Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.Warszawa. PWN 2. Kendall, P. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji (s. 79-98; 99-112; 123-137; 183-190). Gdańsk: GWP [Rozdz. 4. Zaburzenia zachowania. Rozdz.5. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Rozdz. 6. Zaburzenia lękowe. Rozdz. 8. Zaburzenia odżywiania. Rozdz. 11 Tiki i zaburzenia wydalania] 3. Wolańczyk ,T., Komender, J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL. 4. Jerzak, M. (red.) (2015). Zaburzenia psychiczne i rozwojowe u dzieci a szkolna rzeczywistość́. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 5. Tarkowski, Zb. (2016). Dzieci z zaburzeniami zachowania, emocji i mowy (s. 11-18; 19-41; 43-55; 57-73, 177-182; 192-194). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. [Rozdz. 1. Dziecko zaburzone czy dziecko z zaburzeniami. Rozdz. 2. Dziecko trudne. Rozdz. 3. Dziecko nadpobudliwe psychoruchowo. Rozdz. 4. Dziecko lękliwe. Rozdz. 5. Dziecko mutystyczne czy nieśmiałe? Podrozdz. 11.4. Terapia mutyzmu. Podrozdz. 11.6. Postępowanie z dzieckiem moczącym się] 6. Goodman, R., Scott, St. (2003). Psychiatria dzieci i młodzieży. Wrocław: Urban & Partner. 7. Kutscher, M. L., Attwood, T. i Wolff, R. R. (2007). Dzieci z zaburzeniami łączonymi: ADHD, trudności w nauce, zespół Aspergera, zespół Touretta, depresja dwubiegunowa i inne zaburzenia. Liber. 8. Taylor, C. (2010). Zaburzenia przywiązania u dzieci i młodzieży. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Literatura uzupełniająca 1. DC:0-3R (2005). Klasyfikacja diagnostyczna. Warszawa: Wyd. „Fundament”. 2. ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja Dziesiąta. (1997, 2000) Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne “Vesalius”, Wydawnictwo Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Kraków, Warszawa (188-238). 3. Bloomquist, M., L. (2011). Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Podręcznik dla rodziców i terapeutów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. 4. Bourne, E. J. (2011). Lęk i fobia. Praktyczny podręcznik dla osób z zaburzeniami lękowymi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. 5. Bryńska, A. (2007). Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Rozpoznanie, etiologia, terapia poznawczo-behawioralna. Kraków: WUJ. 6. Chrestman, K. R., Schechtman, E.G., Foa, E. (2014). Odzyskaj życie po traumie. Przedłużona ekspozycja w terapii PTSD nastolatków. Poradnik pacjenta. Sopot: GWP. 7. Czub, M. (2015). Zrozumieć dziecko wykorzystywane seksualnie. Sopot: GWP 8. DuPaul, g., Kern, L. (2014). Małe dzieci z ADHD. Wczesna identyfikacja i interwencja. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 9. Foa, E.B., Yadin, E., Lichner, T.K. (2016). Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Terapia ekspozycji i powstrzymania reakcji. Sopot: GWP 10. Sęk (red.), Psychologia kliniczna (451-498). Warszawa: PWN. 11. Howarth, R., Fisher, P. (2005). Jak pokonywać problemy behawioralne i emocjonalne u dzieci i młodzieży. Warszawa: Liber. 12. Józefik B., Wolska , M. (2009). Anoreksja i bulimia u dzieci i młodzieży. Warszawa: Hachette 13. Kendall, Ph.C., Choudhury, M., Hudson, J., Webb, A. (2013). Terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych u młodzieży. Podręcznik terapeuty. Program lęk. Sopot: GWP. 14. Kołakowski, A. (red.) (2012). Zaburzenia zachowania u dzieci. Teoria i praktyka. Sopot: GWP. 15. Kościelska, H. (2000). Psychologia kliniczna dziecka. W: Strelau, J. (red.) Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej (t. 3, s. 623-648). Warszawa: PWN 16. Zdankiewicz-Ścigała, E., Odachowska, E., Tworek, B. (2018). Early childhood trauma, alexithymia, dissociation and the power of the body self. Wczesnodziecięca trauma, aleksytymia i dysocjacja a siła Ja cielesnego. Psychiatria Psychologia Kliniczna 2018, 18 (3), p. 255–270 17. Odachowska E., Woźniak-Prus, M. (2018). Trudna diagnoza. Kontrowersje wokół PTSD i ADHD. Psychologia Wychowawcza 2018; 55 (13): 7-24; 18. Pilecka, B. (1995). Wybrane problemy samobójstw młodzieży. Fundacja "Masz Szansę". 19. Sacker, I.M., Zimmer, M.A. (2008). Wolę umrzeć niż przytyć. Jak zrozumieć i pokonać anoreksję i bulimię? Poznań: Media Rodzina of Poznań. 20. Święcicka, M. (2003). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP. Warszawa: Wyd. EMU. 21. Wells, A. (2010). Terapia poznawcza zaburzeń lękowych. Praktyczny podręcznik i przewodnik po teorii. Kraków: Wydawnictwo UJ. 22. Wycisk, J., Ziółkowska, B. (2010). Młodzież przeciwko sobie. Zaburzenia odżywiania i samouszkodzenia – jak pomóc nastolatkom w szkole. Warszawa: Difin 23. Young, S., Bramham, J. (2012). Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD nastolatków i dorosłych. Praktyczny przewodnik po terapii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN |
Efekty uczenia się: |
Efekty uczenia się: Wiedza - Zna terminologię obowiązującą w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży i jej zastosowanie w dziedzinach pokrewnych. - Zna specyfikę oraz zasady etyczne diagnozy i pomocy psychologicznej skierowanej do dzieci i młodzieży. - Zna obraz kliniczny, kryteria diagnostyczne i patomechanizm zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego. - Rozumie i poddaje analizie procesy psychologiczne i czynniki mogą wpływać na zakłócenie rozwoju dzieci i młodzieży. Umiejętności - Określa potencjalne problemy psychologiczne, jakich może doświadczać dziecko i adolescent na kolejnych etapach rozwoju. - Posiada podstawowe umiejętności wnioskowania o rozpoznaniu oraz przyczynach zaburzeń lub problemów psychologicznych na podstawie obserwowanej u dziecka czy adolescenta specyfiki funkcjonowania. - Potrafi określać skutki występowania zaburzeń u dzieci i młodzieży dla funkcjonowania jednostki oraz jej bliższego i dalszego otoczenia. Kompetencje społeczne - Posiada świadomość specyfiki kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami. - Jest wrażliwy na problemy i trudności etyczne, jakie może napotkać w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju i problemami psychologicznymi. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody i kryteria oceniania: Wykład - zaliczenie w formie egzaminu (pytania zamknięte i otwarte), zaliczenie od 60% |
Zakres tematów: |
1. Wprowadzenie – charakterystyka i obszar dziedziny, historia psychologii klinicznej dziecka w Polsce, podstawowe pojęcia. Pojęcie normy. 2. Modele klasyfikacji zaburzeń – omówienie wybranych klasyfikacji. 3. Etiologia zaburzeń dzieci i młodzieży. Etiologia, patomechanizm zaburzeń, rola symptomu dla dziecka oraz jego rodziny. 4. Fazy rozwoju dziecka z perspektywy psychologii klinicznej. 5. Charakterystyka wybranych zaburzeń rozwojowych: Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). 6. Zaburzenia hiperkinetyczne (zaburzenia pobudzenia ADHD). 7. Zaburzenia zachowania i zaburzenia opozycyjno-buntownicze, mieszane zaburzenia zachowania, zaburzenia zachowania u młodzieży 8. Zaburzenia lękowe. Lęk separacyjny, nadmierny lęk, fobie, unikanie kontaktów społecznych, mutyzm, 9. Zaburzenia po stresie traumatycznym. 10. Zaburzenia nastroju (depresja i CHAD). Próby samobójcze. 11. Zachowania autoagresywne, samookaleczenia, nadużywanie substancji, uzależnienia behawioralne. 12. Diagnoza w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży- proces diagnozy, techniki diagnostyczne, wywiad i obserwacja. 13. Rodzina a dziecko. Dziecko w systemie rodzinnym i społecznym. Dziecko niepełnosprawne lub/i z zaburzeniami w rodzinie. 14. Diagnoza i metody terapeutyczne pracy z dziećmi i młodzieżą. Etyka psychologa dziecięcego. Podsumowanie. |
Metody dydaktyczne: |
Wykład |
Grupy zajęciowe
Grupa | Termin(y) | Prowadzący |
Miejsca |
Akcje |
---|---|---|---|---|
1 |
każda środa, 17:10 - 18:45,
(sala nieznana)
|
Ewa Odachowska-Rogalska | 77/ |
|
Wszystkie zajęcia odbywają się w budynku: |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.