Metodyka pracy edukacyjno-terapeutycznej z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną 10-5S-MTI2
Ćwiczenia (CW) Semestr zimowy dla niestacjonarnych 2019/2020

Delacato, C. (1995). Dziwne, niepojęte, autystyczne dziecko. Warszawa: SYNAPSIS.

Kielin, J. (2013). Rozwój daje radość. Gdańsk: GWP.

Knill M.,Knill Ch. (1995). Programy aktywności. Świadomość ciała. Kontakt i komunikacja. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno - Pedagogicznej, MEN.

Kwiatkowska M.: Dzieci głęboko niezrozumiane. Oficyna Dziennikarzy i Literatów „Pod Wiatr”, Warszawa 1997.

Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Wyd. APS. Warszawa.

Olechnowicz, H. (2010). Terapia dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Warszawa. PWN

Bobkowicz- Lewartowska, L. (2014). Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii. Kraków: Impuls

Bąbel, P. , Ostaszewski, P. , Suchowierska, M. (2014). Terapia behawioralna dzieci z autyzmem. Teoria, badania i praktyka stosowanej analizy zachowania. Gdańsk: GWP

Affolter, F. (1997). Spostrzeganie, rzeczywistość, język. Warszawa. WSiP

Kułakowska, Z., Borkowska, M. (2012). Terapia psychomotoryczna dzieci metodą PROCUS i BLOCK. Warszawa: PZWL

Bobińska, K., Pietras, T., Gałecki, P. (red.)(2012).Niepełnosprawność intelektualna- etiopatogeneza, epidemiologia, diagnoza, terapia. Wrocław: Wydawnictwo Continuo

Ayres, J. A. (2015). Dziecko a integracja sensoryczna. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia

Bogdanowicz, M. (2014), Metoda Dobrego Startu we wspomaganiu rozwoju, edukacji i terapii pedagogicznej. Gdańsk: Harmonia Universalis

Sherborne, W. (2012). Ruch rozwijający dla dzieci. Warszawa: PWN

Reddy, L. (2016). Rozwijanie umiejętności społecznych dziecka. Interwencje przez zabawę. Warszawa: PWN

1. pisemne kolokwium końcowe

2. obserwacja aktywności słuchaczy podczas zajęć (teoretyczne i praktyczne przygotowanie do zajęć)

3. prace zaliczeniowe grupowe (na poszczególnych zajęciach)

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

Liczba godzin kontaktowych: ćwiczenia, warsztaty - 20 g.

Przygotowanie się do zajęć - 40 g.

Przygotowanie się do egzaminu - 30 g.

Sumaryczna liczba godzin aktywności: 90 godzin

1. Definiowanie niepełnosprawności oraz niepełnosprawności intelektualnej

2. Charakterystyka funkcjonowania osób z lekką niepełnosprawnością intelektualną

3. Charakterystyka funkcjonowania osób z umiarkowaną i znaczną niepełnosprawnością intelektualną

4. Charakterystyka funkcjonowania osób z głęboką sprzężoną niepełnosprawnością

5. Przegląd wybranych metod wspomagających rozwój dzieci z niepełnosprawnością intelektualną – zastosowanie metod w planowaniu pracy terapeutycznej i edukacyjnej dziecka:

a. Metoda Porannego Kręgu

b. Programy aktywności Knillów

c. metoda „Kształtowania Rozumnego Działania” Felicity Affolter

d. Metody behawioralne: Modyfikacja zachowań

e. Metody oddziaływania na zaburzenia sensoryczne

f. Metody grupowe: muzykoterapia, Metoda Dobrego Startu, Psychomotoryka, grupa Rozwijania Ruchowego metodą Weroniki Sherborne, GRUS.

6. Radzenie sobie w sytuacjach trudnych - zakłócające zachowania dzieci i konstruktywne interwencje wychowawcze.

METODY KSZTAŁCENIA

WIEDZA: dyskusja panelowa, dialog, prezentacja multimedialna w wykonaniu wykładowcy

UMIEJĘTNOŚCI: działania praktyczne, dialog

KOMPETENCJE SPOŁECZNE: dyskusja